Πώς ένα σχέδιο δολοφονίας του Κιμ Ιλ-σονγκ κατέληξε σε μακελειό

Το «πείραμα» για τη δημιουργία μιας ομάδας δολοφόνων, όμως, κατέληξε σε τραγωδία. Επτά από τους επίλεκτους πέθαναν – κάποιοι από υπερβολική κούραση ενώ κάποιοι άλλοι εκτελέστηκαν επειδή λιποτάκτησαν. Και τα υπόλοιπα 24 μέλη στράφηκαν εναντίον των εκπαιδευτών τους, δολοφονώντας τους άγρια μετά από ανταρσία.

Τα παράξενα και αιματηρά περιστατικά που εκτυλίχθηκαν στο νησί Silmodo κρατήθηκαν επτασφράγιστο μυστικό για πολλά χρόνια. Αποκαλύφθηκαν το 2006 από την Επιτροπή Αλήθειας του υπουργείου Αμύνης της Νότιας Κορέας και έκτοτε η περίεργη αυτή ιστορία έχει φτάσει ακόμη και στο Χόλιγουντ.

Σήμερα, η υπόθεση είναι και πάλι επίκαιρη, καθώς η Νότια Κορέα ετοιμάζεται να δημιουργήσει μια αντίστοιχη ομάδα -κάτι που η κυβέρνηση θεωρεί απαραίτητη κίνηση για να αντιμετωπίσει την πυρηνικά οπλισμένη γειτονική χώρα.

«Το μήνυμα είναι ότι εάν η Βόρεια Κορέα επιτεθεί στη Νότια Κορέα με πυρηνικά όπλα, τότε η Νότια Κορέα θα κυνηγήσει τον Κιμ Γιονγκ Ουν και θα τον δολοφονήσει» είπε ο καθηγητής Park Hwee-rhak του πανεπιστημίου Kookmin, μιλώντας στο CNNi.

Πώς δημιουργήθηκε η «Μονάδα 684»

Το 1968, η αντικατασκοπευτική υπηρεσία της Νότιας Κορέας σχεδίαζε να επιστρατεύσει θανατοποινίτες για τη στελέχωση της επίλεκτης αυτής ομάδας.

Τελικώς, όμως, όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα του υπουργείου Αμύνης, επιστρατεύτηκαν πολίτες και ο στόχος τους ήταν «να επιτεθούν στην οικία του Κιμ Ιλ-σονγκ».

Ο Yang Dong-soo, πρώην εκπαιδευτής της «Μονάδας 684» είπε στο CNNi ότι τα μέλη της ομάδας επιλέγονταν με βασικό γνώμονα τη εξωτερική τους εμφάνιση.

«Οι αξιωματικοί προσέγγιζαν τους άντρες, που έμοιαζαν ότι στο παρελθόν μπορεί να είχαν παίξει κάποιο σπορ ή έμοιαζαν δυνατοί, και τους επιστράτευαν» δήλωσε ο ίδιος, και συμπλήρωσε: «Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να ήταν λούστροι, άντρες που μοίραζαν εφημερίδες, εργαζόμενοι σε κάποιο κινηματογράφο ή ακόμη και υπάλληλοι σεκιούριτι».

Ο ίδιος ο Yang Dong-soo, τότε 21 ετών, ήταν εθελοντής της αεροπορίας όταν το 1970 ενημερώθηκε ξαφνικά ότι θα μετατεθεί στο Silmido, στις δυτικές ακτές της Νότιας Κορέας.

Σε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, ο Yang Dong-soo στέκεται μπροστά από μια σκηνή με φόντο μια ξύλινη πινακίδα με μια νεκροκεφαλή και κόκκαλα.

«Ήταν πραγματικά οστά» λέει ο Yang Dong-soo, και συμπληρώνει: «Εγώ τους μάθαινα όλα όσα έπρεπε να γνωρίζουν για να επιβιώσουν. Το πιο σημαντικό μάθημα ήταν “για να ζήσεις πρέπει να σκοτώσεις”».

Από τη στιγμή που πατούσαν το πόδι τους στο νησί, τόσο οι εκπαιδευτές όσο και τα μέλη της ομάδας απαγορευόταν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο. Η εκπαίδευσή τους ήταν ιδιαίτερα σκληρή.

«Κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης επιβίωσης στη θάλασσα, ένας πέθανε» δήλωσε ο πρώην εκπαιδευτής.

Από το 1968 έως το 1971, επτά από τους 31 εκπαιδευόμενους πέθαναν. Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, δύο άντρες εκτελέστηκαν επειδή λιποτάκτησαν. Ένας άλλος εκτελέστηκε επειδή απείλησε έναν εκπαιδευτή. Άλλοι τρεις εκτελέστηκαν επειδή διέφυγαν από το νησί και βίασαν μια ντόπια γυναίκα. Ο έβδομος πέθανε από την εξάντληση, όπως ακριβώς είπε ο πρώην εκπαιδευτής.

Τρελάθηκαν

Πέρασαν τρία χρόνια στο νησί αλλά δεν κλήθηκαν ποτέ να πάνε στη Βόρεια Κορέα. Η κατάσταση άρχισε να γίνεται ασφυκτική για τα μέλη της Μονάδας, ιδιαίτερα όταν έβλεπαν ότι στρατιώτες εκτελούνταν και ότι οι υποσχέσεις αυτών που τους επιστράτευσαν ήταν φρούδες.

Η επιτροπή αλήθειας του υπουργείου Αμύνης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μετά τους τρεις πρώτους μήνες Silmido, οι μισθοί των «επίλεκτων» κόπηκαν και έτρωγαν κακής ποιότητας φαγητό.

Και τότε κάτι έσπασε μέσα τους... Το πρωί της 23ης Αυγούστου 1971, οι εκπαιδευμένοι δολοφόνοι έστρεψαν το μένος τους εναντίον των εκπαιδευτών τους.

Ο Yang Dong-soo θυμάται ότι ετοιμαζόταν να ταξιδέψει στην ηπειρωτική χώρα για να αγοράσει τις προμήθειες του μήνα όταν άκουσε τους πρώτους πυροβολισμούς.

«Αρχικά πίστεψα ότι οι ειδικές δυνάμεις της Βόρειας Κορέας είχαν έρθει για να καταλάβουν το νησί» λέει ο ίδιος.

Λίγη ώρα αργότερα, ένας από τους εκπαιδευόμενους τον πυροβόλησε στο λαιμό.

Η σφαίρα βγήκε από το πίσω μέρος του λαιμού του, κοντά στην σπονδυλική του στήλη.

«Όταν ξύπνησα αιμορραγούσα. Οι εκπαιδευτές δολοφονούνταν ή έτρεχαν για να σωθούν. Οι εκπαιδευόμενοι τους πυροβολούσαν ξανά και ξανά για να σιγουρευτούν ότι ήταν νεκροί… Χάος» θυμάται ο Yang Dong-soo.

Σύρθηκε προς την παραλία, κρύφτηκε στα βράχια και προσευχήθηκε στο Θεό να μην τον βρουν οι μαθητές του.

Ήταν τυχερός. Δεν τον βρήκαν ποτέ. Αλλά τα μέλη της Μονάδας 684 σκότωσαν 18 από τους συναδέλφους του.

Η ιστορία, όμως, δεν τελείωσε εκεί. Οι στρατιώτες βγήκαν στην ηπειρωτική χώρα, μπήκαν σε ένα λεωφορείο και κατευθύνθηκαν προς τη Σεούλ. Εκεί συγκρούστηκαν βίαια με στρατιώτες και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δεκάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και πολίτες.

Οι σφοδρές μάχες έλαβαν τέλος όταν μια έκρηξη έβαλε τέλος στη δολοφονική μανία των στρατιωτών. Μόλις τέσσερις επέζησαν. Δικάστηκαν μυστικά και εκτελέστηκαν στις 10 Μαρτίου του 1972.

«Μετά την εκτέλεση, οι σοροί τους δεν επεστράφησαν στις οικογένειές τους» αναφέρει η έκθεση του 2006.

Μέχρι και σήμερα, όμως, ο Yang Dong-soo αρνείται να κατηγορήσει κανέναν για την αιματοχυσία.

«Δεν έπρεπε να τους χαρακτηρίσουν στασιαστές [σ.σ. τα μέλη της Μονάδας 684]. Ήταν θύματα. Ήταν νεαροί άντρες που θυσιάστηκαν. Και οι εκπαιδευτές όπως εγώ, ήταν επίσης θύματα» λέει χαρακτηριστικά.

Με πληροφορίες από: How a plot to kill Kim Il Sung ended in mutiny and murder
By Ivan Watson and Jake Kwon, CNN