Αυτά είναι τα παιδιά γητευτές φιδιών της Ινδίας

Τα παιδιά αυτά προτού ακόμη καλά- καλά μάθουν να περπατούν και να μιλούν εξοικειώνονται με τα φίδια.

Βρέφη παίζουν με νεογέννητα ερπετά ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά επιδίδονται σε πιο εντυπωσιακά παιχνίδια.

πηγή: REUTERS/Adnan Abidi

Οι εικόνες με μια κόμπρα ή μια οχιά να τυλίγεται γύρω από το λαιμό τους, μπορεί να κάνει πολλούς δυτικούς να νιώθουν φόβο· όμως για τα μέλη της κάστας των Saperas είναι μέρος της καθημερινότητας τους.

Οι γέροντες της κοινότητας πρέπει να μυήσουν τους μικρότερους στα μυστικά της παράδοσης.

Τους αποκαλούν γητευτές των φιδιών. Ζουν κάτω από πρωτόγονες συνθήκες στον οικισμό Jogi Dera στο χωριό Baghpur που βρίσκεται στη Βόρεια Ινδία.

Κατοικούν μέσα σε καλύβες -αν και αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί υπερβολή βλέποντας τους φτιαγμένους από πηλό τοίχους και τις κουρελούδες που χρησιμοποιούνται αντί στέγης.

Βέβαια υπάρχουν και οι τυχεροί που οι καλύβες τους έχουν πλίθινους τοίχους και στέγη από φυλλώματα και ξύλα.

Δεν υπάρχει οικογένεια σε αυτόν τον οικισμό που να μην έχει ψάθινα καλάθια με κόμπρες, κατά κανόνα, αλλά και πύθωνες.

Ο Buti Nath είναι ένας από τους παλαιότερους γητευτές στο χωριό, ο οποίος μαθαίνει στα παιδιά πώς να υπνωτίζουν, με το πνευστό παραδοσιακό όργανο pungi ή bansuri, δηλητηριώδεις κόμπρες και οχιές.

«Οι οικογένειες μας για πάνω από 7 γενιές το κάνουν αυτό και έτσι το συνεχίζουμε κι εμείς. Επίσης, μας φωνάζουν οι κάτοικοι από άλλα χωριά όταν βρίσκουν αυτά τα επικίνδυνα ερπετά στα σπίτια και τα χωράφια τους κι εμείς τα απομακρύνουμε με θάρρος» λέει ο 65χρονος Buti Nath.

Οι γητευτές των φιδιών ήταν κάποτε μέρος της τουριστικής ατραξιόν της Ινδίας. Τους συναντούσε κανείς στις υπαίθριες αγορές να φορούν τα σαρίκια τους και να τραβούν όλα τα βλέμματα πάνω τους καθώς έκαναν τις κόμπρες να λικνίζονται με την μουσική τους.

Αυτή η παράδοση αιώνων αργοπεθαίνει μετά την ψήφιση νόμου το 1991 για την προστασία της άγριας πανίδας ο οποίος απαγορεύει την κατοχή φιδιών.

Οι αντιδράσεις από την κοινότητα των γητευτών ήταν έντονες και η πολιτεία αναγκάστηκε να κάνει κάποιες μικρές υποχωρήσεις για να μην εξαφανιστεί το «επάγγελμα» του γητευτή φιδιών. Στο πλαίσιο αυτό τους επιτρέπεται η παρουσία τους σε συγκεκριμένα τουριστικά μέρη.

«Δεν υπάρχει χώρος στον πολιτισμένο κόσμο για ανθρώπους οι οποίοι κυνηγούν φίδια, τα αιχμαλωτίζουν και τα χρησιμοποιούν για σώου» λέει ο 30χρονος γητευτής, Mangal Nath.

πηγή: REUTERS/Adnan Abidi

Στο Jogi Dera, ένας γητευτής φιδιών στις ημέρες μας κερδίζει 3 δολάρια την ημέρα, ποσό που -εννοείται ότι- δεν εξασφαλίζει τα προς το ζην για εκείνον και την οικογένεια του.

Πολλά παιδιά και έφηβοι που είχαν όνειρο, όσο και αν φαίνεται περίεργο, να ακολουθήσουν την παράδοση και να γίνουν γητευτές φιδιών, εγκαταλείπουν πλέον το χωριό και αναζητούν άλλη εργασία.

Όσοι επέλεξαν, παρά τις δυσκολίες, να μείνουν φαίνεται πως το μετανιώνουν.

«Μερικές φορές νιώθω ότι θα έπρεπε να σπουδάσω και να αποκτήσω μια κανονική δουλειά για να μπορώ να φροντίσω την οικογένεια μου» λέει ο 14χρονος Kuldip Nath.

Η Κάστα των Saperas

Συχνά τους χρησιμοποιούν οι κάτοικοι άλλων χωριών είτε για να απομακρύνουν φίδια από τα σπίτια τους είτε για να θεραπεύσουν κάποιον από το δάγκωμα του φιδιού.

Επίσης φτιάχνουν διάφορα «παραδοσιακά φάρμακα» τα οποία έχουν ως βάση το δηλητήριο του φιδιού. Μάλιστα ουκ ολίγοι επιλέγουν αυτή τη θεραπεία.

Οι Saperas, παρότι νομάδες, υποχρεώθηκαν μετά από κρατική παρέμβαση να εγκατασταθούν σε μια συγκεκριμένη περιοχή.

Ο Θεός Σίβα -αυτή η μπλε θεότητα με την κόμπρα γύρω από τον λαιμό της- θεωρείται προστάτης των γητευτών. .