Κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις για το ελληνικό χρέος

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα πάντως, λόγω και της πολιτικής κατάστασης στη Γερμανία, υποδεικνύουν «ημίμετρα» για το χρέος, αν και η κυβέρνηση εξακολουθεί να ελπίζει πως μέχρι την τελευταία στιγμή θα αλλάξουν οι ισορροπίες και οι τελικές αποφάσεις θα είναι καλύτερες.

Χθες, ο Ευρωπαίος Επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Public Snat κάλεσε το Eurogroup να λάβει σημαντικά μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. «Οι υπουργοί Οικονομικών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει οπωσδήποτε την Πέμπτη να αποφασίσουν πακέτο σημαντικών μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους», δήλωσε και προσέθεσε πως η έξοδος της Ελλάδας από το πρόγραμμα βοήθειας θα «είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτικό και συμβολικό μέσο για την Ευρώπη».

Οι εκκλήσεις Μοσκοβισί δεν είναι τυχαίες και γίνονται σε μια στιγμή που τα τηλέφωνα μεταξύ Βρυξελλών και Βερολίνου έχουν πάρει φωτιά. Πηγές της ευρωζώνης επιμένουν πως οι αποφάσεις που θα ληφθούν στο Eurogroup στη βάση της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους που θα συντάξει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα οδηγούν τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος σε βιώσιμα επίπεδα, δηλαδή χαμηλότερα του 15% του ΑΕΠ έως το 2040 και χαμηλότερα του 20% του ΑΕΠ έως το 2060. Αλλά αυτό μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη.

Ο βασικός σκελετός των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους έχει ήδη προσδιοριστεί και περιλαμβάνει την επέκταση της πληρωμής των δανείων του EFSF από πέντε έως εννέα έτη, την επιστροφή των κερδών ύψους 4 δισ. ευρώ από τα ελληνικά ομόλογα (ANFAs & SMPs) που κατέχει η ΕΚΤ και το ευρωσύστημα σε τέσσερεις ετήσιες δόσεις μέσα στο διάστημα 2019-2022, την μετάθεση της πληρωμής των τόκων του δανείου του EFSF που θα έπρεπε να πληρωθούν από το 2022 και την πρόωρη αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ και των δανείων ANFAs & SMPs, με μέρος (10 δισ. ευρώ) από τα αδιάθετα του προγράμματος του ESM.

Δεδομένου ότι αυτές οι παρεμβάσεις είναι εμπροσθοβαρείς, αλλά δεν οδηγούν σε βιωσιμότητα του χρέους σε μακροπρόθεσμη βάση, δίνεται διαπραγματευτική μάχη αφενός στο να υπάρξει συναίνεση μεταξύ των θεσμών σε ένα πιο ευνοϊκό μακροοικονομικό σενάριο για την περίοδο μετά το 2030 και αφετέρου στο να υπάρξει μια επαρκώς «καθαρή» υπόσχεση για τα μακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Αλλά και οι δυο αυτές προσπάθειες «σκαλώνουν».

Η πρώτη στο ΔΝΤ, το οποίο θεωρεί πως το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος θα επιβραδύνει αισθητά την ελληνική οικονομία μετά το 2030. Η δεύτερη προσπαθεί «σκαλώνει» στο Βερολίνο, το οποίο δεν επιθυμεί να ενεργοποιηθεί ο λεγόμενος «γαλλικός μηχανισμός» που είχε συμφωνηθεί πέρυσι τον Ιούνιο και ο οποίος συσχετίζει την απομείωση του ελληνικού χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας.

Μάλιστα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σόλτς έχει πετύχει -έως σήμερα- να αποκρούσει τις πιέσεις που έχουν ασκήσει Γαλλία, ΕΚΤ και ΔΝΤ προς αυτή την κατεύθυνση και ειδικά στο ζήτημα της αυτόματης ενεργοποίησης του μηχανισμού.