Αμετάβλητες οι θέσεις του Eurogroup για χρέος και πλεονάσματα

Η αναφορά αυτή δεν είναι τυχαία. Επαναλαμβάνει τη θέση της Ευρωομάδας ότι εάν και εφόσον η Ελλάδα ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα στήριξης και πως εάν και εφόσον κριθεί πως χρειάζεται μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους, τότε η ελάφρυνση αυτή θα της παρασχεθεί.

Αυτό είναι το ένα σκέλος της απόφασης του Eurogroup για το χρέος. Το δεύτερο σκέλος αφορά στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων, καθώς στο Eurogroup της 1ης Ιουνίου η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2023 και στη συνέχεια σε πρωτογενή πλεονάσματα «ίσα ή ανώτερα, αλλά κοντά στο 2% του ΑΕΠ» για όλη την περίοδο 2023-2060. Αυτό σημαίνει πως κατά μέσο όρο τα πρωτογενή πλεονάσματα θα διαμορφωθούν μεταξύ 2%-2,4%.

Αυτά τα υψηλά πλεονάσματα είναι γερμανικής εμπνεύσεως και το γεγονός ότι χθες ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δήλωσε από το βήμα του Economist πως «οι γερμανικές θέσεις για το ελληνικό πρόγραμμα είναι αρκετά σταθερές στη γερμανική κοινωνία», δείχνει πως το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων δύσκολα θα αλλάξει.

Να σημειωθεί πως χθες στο συνέδριο του Economist τόσο ο τέως υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου όσο και ο επικεφαλής του Ομίλου Μυτιληναίος, Ευάγγελος Μυτιληναίος δήλωσαν ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμος μακροχρόνια «χωρίς πόνο» και το κομμάτι του παζλ που λείπει είναι η αναδιάρθρωση του χρέους.

Η λογική είναι πως τα πρωτογενή πλεονάσματα 2% κατά μέσο όρο περίπου από το 2023 ως το 2060 δεν προσδιορίζουν το ύψος της απαιτούμενης απομείωσης χρέους, δεδομένου ότι χωρίς να έχει προσδιοριστεί ο μεσοπρόθεσμος ρυθμός ανάπτυξης και πριν διαμορφωθεί σε απόλυτους αριθμούς το ετήσιο ύψος τόκων για την εξυπηρέτηση του χρέους, το να έχει οριστεί το μέγεθος για πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι κάτι που συμβάλει στην όλη εικόνα της βιωσιμότητας του χρέους.

Αλλά και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνάντηση που είχε χθες το βράδυ με τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών πρότεινε την υιοθέτηση μιας νέας ρήτρας ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων, με στόχο όσο προωθούνται οι μεταρρυθμίσεις τόσο να μειώνονται οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων στα πιο ρεαλιστικά επίπεδα του 2% του ΑΕΠ.

Οι Γερμανοί πολιτικοί και ειδικά οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι έχουν δείξει πως είναι κάθετα αρνητικοί σε οποιαδήποτε μείωση του ρυθμού δημοσιονομικής προσαρμογής και πως θεωρούν τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα συστατικό στοιχείο της λύσης για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.