Η ανησυχητική λεπτομέρεια που δεν παρατήρησε ποτέ κανείς στη «Λάμψη»

Η πλειονότητα των ταινιών του Stanley Kubrick ξεχωρίζει για τη μοναδική τους αντίληψη σε συγκεκριμένα είδη, το 1980, ο θρυλικός σκηνοθέτης έκανε την πρώτη του επιδρομή στον τρόμο με μια μεταφορά του μυθιστορήματος The Shining, του Stephen King, γραμμένο το 1977, με πρωταγωνιστές τους Jack Nicholson, Danny Lloyd, Shelley Duvall και Scatman Crothers.

Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής στο The Shining («Η Λάμψη» στα ελληνικά) είναι αναμφίβολα ο Nicholson, ο οποίος υποδύεται τον Jack Torrence, έναν δημιουργικά αποκλεισμένο συγγραφέα και αλκοολικό που αναρρώνει και αναλαμβάνει δουλειά ως επιστάτης του ξενοδοχείου Overlook, μετακομίζοντας εκεί για τη χειμερινή σεζόν με την οικογένειά του. Ο Jack όμως ενοχλείται από υπερφυσικά γεγονότα, όπως και ο γιος του Danny, ο οποίος ανακαλύπτει τις ψυχικές του ικανότητες. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να το «χάσει» ο Jack και να αναζητήσει ξαφνικά απάγκιο...στη δολοφονία της γυναίκας του, Wendy.

Ωστόσο, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια γύρω από τον χαρακτήρα του Jack Nicholson στην ταινία του Kubrick, την οποία το κοινό μπορεί να μην έχει ακόμη συνειδητοποιήσει, ανεξάρτητα από το πόσες φορές την έχει παρακολουθήσει. Ο μελετητής του Kubrick, Filippo Ulivieri, έχει εργαστεί ακούραστα για να φέρει στο φως τέτοιες λεπτομέρειες, και η ανακάλυψη του είναι συγκλονιστική.

Όλα περιβάλλουν τον τρόπο που ο Nicholson κοιτάζει επίμονα την κάμερα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Ο Ulivieri σημειώνει, «Δεν μιλάω για το πότε κοιτάζει την κάμερα επειδή μιλάει σε κάποιον άλλο. Μιλάω για όλες τις φορές που ο Jack Torrence κοιτάζει την κάμερα, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να κοιτάξει».

Τέτοιες στιγμές είναι ομολογουμένως σύντομες, απλές «λάμψεις» στη δράση και στο διάλογο, αλλά για τον Ulivieri έχουν μεγάλη σημασία, και λαμβάνοντας υπόψη ότι συμβαίνουν πολλές φορές, πρέπει να είναι όλες σκόπιμες και όχι τυχαίες. Εξάλλου, ο Kubrick ήταν πραγματικός δεξιοτέχνης του κινηματογράφου, επομένως κάθε λεπτομέρεια στις ταινίες του έχει πράγματι ένα επιδιωκόμενο νόημα.

Υπάρχουν, φυσικά, πλάνα από τα παρασκήνια με τον Kubrick να ζητά από τον Nicholson να κοιτάξει την κάμερα σε μια συγκεκριμένη στιγμή, αλλά το γεγονός ότι ο Nicholson το κάνει μερικές φορές παραπάνω πρέπει σίγουρα να σημαίνει ότι κάτι μεγαλύτερο, βαθύτερο και πιο απαίσιο επιδιώκει, λαμβάνοντας υπόψη τη φύση και την αφήγηση της ταινίας.

Η πρόταση του Ulivieri είναι ότι «δεν είμαστε ασφαλείς από την οργή του Jack. Ξέρει πού βρισκόμαστε. μπορεί να έρθει για εμάς όποτε θέλει». Υπό αυτό το πρίσμα, είναι εύλογο ότι ο Kubrick παίζει με το κοινό ως χαρακτήρες στην ταινία και ότι ίσως η ίδια η κάμερα λειτουργεί επίσης ως τεχνική αφήγησης παρά ως απλό μέσο.

Ο Jack βλέπει τακτικά τα φαντάσματα του ξενοδοχείου Overlook και αν συνεχίσει να κοιτάζει την κάμερα, τότε αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι είναι καιο ίδιος ένα φάντασμα. Τι κρύβεται όμως πέρα ​​από την κάμερα; Ο Jack ουσιαστικά γνωρίζει την ύπαρξη του κοινού, γι' αυτό και κοιτάει την κάμερα διαρκώς, υποδηλώνοντας πως εκτός του ότι ο ίδιος μπορεί να είναι άλλο ένα φάντασμα, πως ίσως κι εμείς οι ίδιοι να είμαστε επίσης φαντασματα.