Η ανιψιά της Λεπέν επανήλθε στο προσκήνιο δημιουργώντας σχολή για την ελίτ της δεξιάς

Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να είναι ήσυχη, τουλάχιστον όσο γίνεται, γράφει η γαλλική εφημερίδα. Όχι, η ανιψιά της, η Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν), δεν επιστρέφει στην πολιτική και αληθινά δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, σε κάθε περίπτωση όχι αμέσως. Αν αυτόν τον καιρό έχει έντονη παρουσία στην επικαιρότητα, αυτό συμβαίνει λόγω του επιχειρηματικού σχεδίου της και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός ότι τροφοδοτεί πρόθυμα τον θόρυβο στα μέσα ενημέρωσης γύρω από το πρόσωπό της.

«Πιστεύω στην ειλικρίνειά της, πιστεύω στην εντιμότητά της, δεν έχει κρυφή ατζέντα», υπογράμμισε την Τρίτη η πρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου στο Radio Classique, βάζοντας πάγο στις ελπίδες των θαυμαστών της πρώην βουλευτίνας του Βοκλίζ και περιφερειακής συμβούλου της Προβηγκίας-Κυανής Ακτής, τη στιγμή που εκείνοι βλέπουν ένα θεϊκό προμήνυμα σε καθεμιά από τις εμφανίσεις του «ανερχόμενου αστεριού» της γαλλικής άκρας δεξιάς.

Σεισμός στο κόμμα της Λε Πεν - Αποχώρησε η ανιψιά της

Κρύο και ζεστό

Έπειτα από μια παρέμβαση που συζητήθηκε, τον Φεβρουάριο στην Ουάσιγκτον στη σύναξη της αμερικανικής ακροδεξιάς, ρατσιστικής και αντισημιτικής alt-right, της λεγόμενης «εναλλακτικής δεξιάς», η Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν) πραγματοποιεί εδώ και ημέρες διαδοχικές «εξομολογήσεις» στον Τύπο «της δεξιάς» (Valeurs actuelles, Boulevard Voltaire...). Μόλις έδωσε και νέο «λουκ» στο πατρώνυμό της, κάνοντάς το σκέτο Μαρεσάλ. Τίποτα σ' όλα αυτά δεν μοιάζει με αυτό που αποκαλούμε «αποχώρηση»: η 28χρονη Μαριόν Μαρεσάλ ανακοίνωσε επίσης ένα σχέδιο για τη δημιουργία σχολής πολιτικών επιστημών στη Λιόν και το βράδυ της Πέμπτης ήταν επίσημη προσκεκλημένη σ' ένα συνέδριο στο Παρίσι, όπου θα λάβει δημόσια τον λόγο για πρώτη φορά από τον Ιούνιο 2017.

Το συνέδριο με τίτλο «Debranchons Mai 68» (Να τελειώνουμε με τον Μάη του '68) οργανωνόταν από το Incorrect, ένα περιοδικό που συνδέεται με τη συντηρητική δεξιά --εκδίδεται από οικείους της Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν)--, και την ένωση των Βερσαλλιών «Eveilleurs d' esperance» (Αυτοί που αφυπνίζουν την ελπίδα), πάνω στην ιδέα ότι πρέπει «να εξαλείψουμε» αυτόν τον Μάη του '68 που τόσο μισεί η σκληρή δεξιά. Ήταν μια χρυσή ευκαιρία για να εμφανισθεί ως η πρωταθλήτρια της δεξιάς, η οποία δηλώνει προστάτιδα της εθνικής κυριαρχίας, πατριωτική, φιλελεύθερη στην οικονομία και συντηρητική στις κοινωνικές αξίες και αναζητεί έναν αξιόπιστο ηγέτη.

Η αγαπημένη των μαχητικών μελών του Εθνικού Μετώπου (το 2014 είχε έρθει πρώτη στην ψηφοφορία των μελών για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος και η δημοτικότητά της μόλις κέρδισε 7 μονάδες μεταξύ αυτών που δηλώνουν ότι συμπαθούν το Εθνικό Μέτωπο, όταν η θεία της έχασε άλλες τόσες, σύμφωνα με δημοσκόπηση του οργανισμού BVA) αποχώρησε από την πολιτική ζωή τον Μάιο 2017, μετά την ήττα της Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές, επικαλούμενη επισήμως «προσωπικούς λόγους». Είχε επίσης (ή μήπως κυρίως;) εξοργιστεί από το επίπεδο του ερασιτεχνισμού του Εθνικού Μετώπου στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Η αποστασιοποίηση αυτή επρόκειτο να της επιτρέψει επίσης να μην συνδεθεί με τις πολλαπλές υποθέσεις που απειλούν το κόμμα της ακροδεξιάς και συνεπώς να προετοιμάσει καλύτερα την επιστροφή της. Γι' αυτή την επιστροφή, κανένας παρατηρητής δεν αμφιβάλλει αληθινά, έστω κι αν οι οικείοι της Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν) κάνουν πως, προς το παρόν, «ούτε αυτή δεν ξέρει», καθώς η κυρίως ενδιαφερόμενη το παίζει μια κρύο μια ζεστό στα μέσα ενημέρωσης: «Αν μια μέρα έχω το αίσθημα ότι μπορώ να είμαι αληθινά χρήσιμη, ότι έχω τη νομιμοποίηση για να επιστρέψω, γιατί όχι... Θα ξανακάνω ίσως πράγματα, είμαι ανίκανη να μείνω αδιάφορη για την κατάσταση της χώρας μου», δήλωσε στο πλατό του τηλεοπτικού δικτύου TLM της Λιόν. Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή της δεν θα μπορέσει να γίνει παρά μόνον μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των «επαγγελματικών σχεδίων», που έχει υποσχεθεί να επιδιώξει.

Την εποχή της αποχώρησής της, η Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν) είχε ήδη αφήσει να πλανώνται αμφιβολίες για τις μελλοντικές προθέσεις της, δηλώνοντας στους υποστηρικτές της πως «δεν θα εγκαταλείψει την πολιτική μάχη» οριστικά. Όμως αυτή που είχε εκλεγεί ήδη από την ηλικία των 22 ετών το 2012, υπό την πίεση του παππού της, του Ζαν-Μαρί Λεπέν, είχε κυρίως διαβεβαιώσει πως θέλει «να γνωρίσει και άλλα πράγματα».

Ανακοίνωσε έτσι την περασμένη εβδομάδα τη δημιουργία του Ινστιτούτου Κοινωνικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (ISSEP), το οποίο προβλέπεται να ανοίξει τον Σεπτέμβριο. Το ίδρυμα αυτό, του οποίου θα είναι διευθύντρια, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα υψηλού επιπέδου κέντρο ιδεολογικής εκπαίδευσης για μελλοντικά στελέχη της δεξιάς και της άκρας δεξιάς. Και εδώ το σημαντικό ήταν να μην δει κανείς σ'αυτό ένα πολιτικό, αλλά ένα «μεταπολιτικό», όπως η ίδια λέει, πρόγραμμα.

«Επανίδρυση»

Το ότι θέλει να προετοιμάσει το μέλλον με μια νέα γενιά ηγετών της δεξιάς, ένα φυτώριο στελεχών και μαχητικών μελών στην υπηρεσία της μελλοντικής φιλοδοξίας της, δεν είναι κάτι ανώδυνο. Με την προϋπόθεση ασφαλώς ότι θα επιστρέψει μια μέρα στην πολιτική... Αυτό θα γίνει αναγκαστικά μέσω του Εθνικού Μετώπου. «Στη Γαλλία παραμένουμε φυλακισμένοι στη φόρμα του 'κόμματος', με εξαίρεση τον Μακρόν», αναλύει ο Ζαν-Ιβ Καμί, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Πολιτικών ριζοσπαστικοτήτων του Ιδρύματος Ζαν-Ζωρές. Ο πολιτειολόγος αμφιβάλλει πως μπορεί να αναδυθεί μια μέρα ένα «LREM της δεξιάς» (LREM, La Republique en marche, το κόμμα του Μακρόν). Αν έχει αυτή τη φιλοδοξία, η Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν) έχει ένα περίπλοκο χρονοδιάγραμμα πριν από το 2022.

Προς το παρόν όμως, έχει κάθε λόγο να περιμένει: το Εθνικό Μέτωπο βρίσκεται ακόμη σε πλήρη «επανίδρυση» (το κόμμα της άκρας δεξιάς επρόκειτο να αποκτήσει χθες Παρασκευή το νέο του όνομα, «Εθνικός Συναγερμός») και η σημερινή επικεφαλής του φέρει ακόμη το στίγμα της αποτυχημένης προεδρικής υποψηφιότητάς της, ενώ συνεχίζει να δυσκολεύεται να κάνει τους ψηφοφόρους της να ξεχάσουν το καταστροφικό ντιμπέιτ της μεταξύ των δύο γύρων. Κι αυτό όταν η εικόνα της Μαριόν Μαρεσάλ (-Λεπέν) είναι άθικτη.

Κυρίως, αντίθετα από τη θεία της, η νεαρή γυναίκα μοιάζει ελεύθερη από κάθε μηχανισμό (αν και εξακολουθεί να έχει την ταυτότητα του μέλους του Εθνικού Μετώπου). Όσο για τους LR (Les Republicains), το άλλο δεξιό αντιπολιτευόμενο κόμμα, αυτό πάσχει από σοβαρό πρόβλημα ηγεσίας. Ο Λοράν Βοκιέζ χάνει σε αξιοπιστία και δεν τον θέλουν ούτε μέσα στο ίδιο το στρατόπεδό του. Αναφέρεται εξάλλου τακτικά στις δημοσκοπήσεις μεταξύ των πολιτικών προσωπικοτήτων που εκτιμούν λιγότερο οι Γάλλοι, μετά την... Μαρίν Λεπέν. Μένει έτσι αρκετός χώρος σε όποιον θα ήθελε να ενσαρκώσει μια μέρα αυτή την περίφημη «ένωση των δεξιών», την οποία θεωρούν δυνατή πολλοί οι οποίοι στοιχηματίζουν στην ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου μετά τον Μακρόν.

Στις επόμενες προεδρικές εκλογές, σύμφωνα με τον Ζαν-Ιβ Καμί, η πρώην βουλευτής θα έχει δύο επιλογές: «είτε παραχωρεί τη σειρά της και ξαναπαίρνει το κόμμα σε νέες βάσεις έπειτα από μια τρίτη αποτυχία της Μαρίν Λεπέν είτε γίνεται υποψήφια στη θέση της θείας της». Και γι' αυτό θα πρέπει αυτή η τελευταία να της δώσει την ευκαιρία. Την Τρίτη, στο Radio Classique, η Μαρίν Λεπέν είπε και πάλι πως, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, «αν κάποιος άλλος είναι βρίσκεται σε καλύτερη θέση, τότε θα τον υποστηρίξω, επειδή μάχομαι όχι για τον εαυτό μου, αλλά για τις ιδέες μας». Μήπως έχει κάτι στο μυαλό της;

PHOTO 1 / 10

Photo 1/10

Photo 2/10

Photo 3/10

Photo 4/10

Photo 5/10

Photo 6/10

Photo 7/10

Photo 8/10

Photo 9/10

Photo 10/10