Παρασκευόπουλος για Φλώρο: Το μυθιστόρημα περί ευθύνης του νόμου ξεφεύγει της σοβαρότητας

Στη δήλωσή του γίνεται λόγος για μία ακολουθία αντιδράσεων που κατά τον οποίο εμφανίζεται «όταν τελεστεί ένα έγκλημα που συγκινεί την κοινή γνώμη ή εκδοθεί μια εντυπωσιακή ποινή απόφαση στο φιλικό προς την αντιπολίτευση Τύπο» καθώς και για ένα - δύο έντυπα που ανακαλύπτουν σχέση με τον «νόμο Παρασκευόπουλου».

Αναλυτικά η δήλωση του πρώην Υπουργού:

Όταν τελεστεί ένα έγκλημα που συγκινεί την κοινή γνώμη, ή εκδοθεί μια εντυπωσιακή ποινική απόφαση στο φιλικό προς την αντιπολίτευση Τύπο συχνά εμφανίζεται μια ακολουθία αντιδράσεων:

Α.) Ένα - δύο «πρωτοπόρα» έντυπα ανακαλύπτουν μια σχέση με τον «νόμο Παρασκευόπουλου». Άλλα φιλικά τους σπεύδουν να αναπαραγάγουν την «είδηση» και τους βαρύγδουπους τίτλους.

Β.) Αν η συγκεκριμένη συσχέτιση μοιάζει αδύνατη, αναζητείται μια σύνδεση με άλλον νόμο της ίδιας περιόδου.

Γ.) Ένας δύο αρθρογράφοι, συνήθως οι ίδιοι, θα εξηγήσουν «επιστημονικότατα» ότι το πρόβλημα αποκλείεται να συνδέεται με κάτι άλλο πέρα από τον αποδιοπομπαίο τράγο. Από τα άρθρα αυτά απουσιάζουν τελείως τα δεδομένα, π.χ. στατιστικά ή και νομολογιακά του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Δ.) Στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και εξατομικευμένα, εξαπολύονται στερεότυπα μηνύματα με ύβρεις και απειλές κατά του στιγματιζόμενου.

Στον ίδιο χρόνο αποσιωπώνται:

• Κείμενα με αντεπιχειρηματολογία. Όταν αυτά δημοσιεύονται σε «εκτός γραμμής» μέσα δεν αναπαράγονται.
• Αν ο στιγματιζόμενος δεχθεί πλήγματα («δυναμική επίσκεψη» του Ρουβίκωνα, ρίψεις μολότωφ ή κόκκινης μπογιάς στην πόρτα του γραφείου του), αυτά αμέσως ξεχνιούνται.
• Αν ο στόχος είχε ζητήσει στο παρελθόν πειθαρχικές διώξεις λειτουργών, που χειρίστηκαν υποθέσεις ιδιοκτητών συγκεκριμένων Μέσων Ενημέρωσης, αυτό καλώς δεν ενδιαφέρει και δεν αναφέρεται.

Το μυθιστόρημα περί του «νόμου Παρασκευόπουλου» και του αποκλειστικού δήθεν κατασκευαστή του ξεφεύγει από τη σοβαρότητα. Χρειάζεται όμως απάντηση: το θέμα δεν είναι απλώς ότι κάποιες από τις απειλές, αν αφεθούν χωρίς όρια, μπορεί να πραγματοποιηθούν.

Περισσότερο απασχολεί η διαχεόμενη ακροδεξιά αντίληψη, ότι η εκτός κράτους δικαίου καταστολή, η υπέρβαση της λογικής και η κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων, εμφανίζονται σαν πανάκεια για τα κοινωνικά προβλήματα.