Πώς ένα βίντεο με έκανε να θυμηθώ το παιδί που ήμουν κάποτε
Κάθε βράδυ λίγο αφότου τελειώσω τις δουλειές του σπιτιού, βάλω τα παιδιά για ύπνο και κάνω έναν μίνι απολογισμό για όσα με περιμένουν την επόμενη μέρα στο γραφείο, προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου.
Τις περισσότερες φορές παίρνω το κινητό στα χέρια και ρίχνω μία κλεφτή «ματιά» στον κόσμο των social media. Σπάνια τυχαίνει να δω στην οθόνη κάτι που «κεντρίζει» ουσιαστικά το ενδιαφέρον μου και με βάζει σε σκέψεις. Από το βράδυ της περασμένης Τρίτης όμως, δεν μπορώ να «ξεκολλήσω» από ένα βίντεο που παρακολούθησα στο Διαδίκτυο και συγκεκριμένα από το παρακάτω video της Generali που θέλω να μοιραστώ μαζί σας:
Το βίντεο της Generali «παίζει» συνεχώς στο μυαλό μου και οφείλω να ομολογήσω πως μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, κατάφερε να με κάνει να δω τον κόσμο γύρω μου… αλλιώς. Όχι, δεν άλλαξε την κοσμοθεωρία μου, απλά άνοιξε τα μάτια μου και με έκανε να δω ορισμένα πράγματα λίγο πιο καθαρά, φέρνοντας παράλληλα στον νου μου αναμνήσεις που πίστευα πως είχα ξεχάσει.
Ξαφνικά, κάθε μικρή κίνηση, κάθε καθημερινή απόφαση, κάθε συνήθεια είχε ακόμη μεγαλύτερη αξία και σημασία. Το συνειδητοποίησα βλέποντας τις προάλλες την Αναστασία να μοιράζεται γλυκά, σπιτικά κεράσματα με τους συναδέλφους στο γραφείο για την «καλημέρα» -όπως, άλλωστε, κάνει σχεδόν κάθε μέρα εδώ και πέντε χρόνια. Το βλέπω στο πρόσωπο του Πέτρου κάθε φορά που μου μιλάει για την κόρη του. Το παρατηρώ, επίσης, στη γεμάτη αγωνία φωνή της μητέρας μου η οποία κάθε απόγευμα με παίρνει τηλέφωνο για να με ρωτήσει τι έφαγα και τι μαγείρεψα (ακόμη και αν πλησιάζω πλέον τα δεύτερα «-άντα»). Το αντιλαμβάνομαι και κάθε φορά που η κολλητή μου η Ελένη «φοράει» το τυχερό της κολιέ και νιώθει πως μπορεί να «κατακτήσει» τον κόσμο όλο αλλά και τις μέρες εκείνες που ο άντρας μου με καλεί στο τηλέφωνο, μόνο και μόνο για να μου πει να προσέχω.
Διαβάστε περισσότερα στο Mothersblog.gr
