H φορολόγηση των πολυεθνικών επιχειρήσεων στο επίκεντρο του Ecofin

Στόχος τους είναι να καθοριστεί η θέση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσον αφορά στην πρόταση.

Η συμφωνία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) επικεντρώνεται σε δύο κύρια ζητήματα:

• Την προσαρμογή των διεθνών κανόνων σχετικά με τον επιμερισμό της φορολόγησης των εταιρικών κερδών μεταξύ χωρών ώστε να αντικατοπτρίζεται η μεταβαλλόμενη φύση των επιχειρηματικών μοντέλων, μεταξύ αυτών η ικανότητα των επιχειρήσεων να δραστηριοποιούνται χωρίς φυσική παρουσία. Βάσει των νέων κανόνων, ένα μερίδιο των πλεοναζόντων κερδών των μεγαλύτερων, πλέον κερδοφόρων πολυεθνικών επιχειρήσεων θα αναδιανέμεται σε δικαιοδοσίες αγοράς στις οποίες βρίσκονται καταναλωτές ή χρήστες.
• Τη διασφάλιση ότι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις υπόκεινται σε ένα ελάχιστο αποτελεσματικό επίπεδο φορολόγησης σε όλα τα κέρδη τους κάθε χρόνο. Το επίπεδο αυτό θα τεθεί τουλάχιστον σε ποσοστό 15% και θα εφαρμόζεται σε όλους τους πολυεθνικούς ομίλους που πραγματοποιούν συνδυασμένα έσοδα άνω των 750 εκατομμυρίων EUR.

Για τις περισσότερες μεγάλες οικονομίες η λειτουργία που θα εξυπηρετήσει η θέσπιση ενός ελάχιστου εταιρικού φόρου σε παγκόσμιο επίπεδο θα είναι να εμποδίσει τη μεταφορά των κερδών των πολυεθνικών από τη χώρα στην οποία τα έχουν αντλήσει σε άλλη με χαμηλότερους φόρους. Στην τακτική αυτή καταφεύγουν όλο και περισσότερες μεγάλες εταιρείες, μεταφέροντας έσοδα από πηγές που δεν μπορούν εύκολα να εντοπισθούν, όπως για παράδειγμα οι πατέντες φαρμάκων ή οι άδειες για τη χρήση λογισμικού και τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας που εύκολα μεταφέρονται σε άλλες χώρες για να μην καταβληθούν φόροι.

Αν επιτευχθεί διεθνής συμφωνία για την επιβολή ελάχιστου φόρου παγκοσμίως, οι κυβερνήσεις θα διατηρούν πάντα το δικαίωμα να επιβάλουν όποιον φορολογικό συντελεστή επιλέγουν. Όταν, όμως, μια επιχείρηση φορολογείται σε μια χώρα με χαμηλό συντελεστή και καταβάλλει λίγους φόρους, θα μπορεί να παρεμβαίνει η κυβέρνηση της χώρας προέλευσής της. Δηλαδή, θα μπορεί να της επιβάλλει υψηλότερους φόρους ώστε να φτάνει η συνολική φορολογική επιβάρυνσή της στο επίπεδο που έχει αποφασιστεί διεθνώς, στον ελάχιστο εταιρικό φόρο. Θα εξουδετερώνει, έτσι, το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας με τον χαμηλό φορολογικό συντελεστή και θα ακυρώνει το κίνητρο που έχει η εταιρεία για να μεταφέρει τα κέρδη της σε έναν φορολογικό παράδεισο.