Τα δύο «όχι» του Νετανιάχου και η ανησυχία των ΗΠΑ για την επόμενη ημέρα στη Γάζα

Ο Τζο Μπάιντεν έγινε ο πρώτος στα πολιτικά χρονικά των ΗΠΑ Πρόεδρος που πάτησε το πόδι του στο Τελ Αβίβ σε καιρό πολέμου.

Το μήνυμα μετά τη συνάντηση με τον Νετανιάχου ήταν τόσο ξεκάθαρο που κάθε αντίπαλος σε Λίβανο και Τεχεράνη το άκουσε καθαρά και χωρίς παρερμηνείες.

Το πακέτο οικονομικής και στρατιωτικής στήριξης ήταν μόνο η αρχή της πολυεπίπεδης στήριξης από την Ουάσιγκτον ενώ το «κερασάκι» στην τούρτα δεν είναι άλλο από την παρουσία δύο αεροπλανοφόρων, ενός πυρηνοκίνητου υποβρυχίου και περισσότερων από 17.000 στρατιωτών των ΗΠΑ στο πλευρό του Ισραήλ.

Η δήλωση Νετανιάχου όμως για χωρίς χρονικό ορίζοντα παραμονή και έλεγχο από το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας φαίνεται πως φέρνει και πάλι Νετανιάχου και Μπάιντεν σε ένα σημείο στο οποίο ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει ξεκαθαρίσει πως όποιο κι αν είναι το διακύβευμα δεν θα συμφωνήσει.

Μπάιντεν και Νετανιάχου είναι γεγονός πως δεν είχαν και τις καλύτερες των σχέσεων ακόμη και πριν το «Μαύρο Σάββατο» και τη νέα επιχείρηση εντός της Λωρίδας.

Το State Department σε δύο περιπτώσεις είχε επίσημα και ανοιχτά επικρίνει τις εποικιστικές κινήσεις που η κυβέρνηση Νετανιάχου προωθεί τα τελευταία χρόνια ειδικά στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Στην ετήσια γενική σύσκεψη του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια ο Τζο Μπάιντεν συναντήθηκε μεν κατ’ ιδίαν με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό αλλά όχι στην Ουάσιγκτον…

Το γεγονός πως ο Νετανιάχου είχε αποσπάσει από τον Μπάιντεν ημερομηνία συνάντησης στον Λευκό Οίκο στα τέλη του τρέχοντος έτους σήμερα μικρή σημασία έχει…

Οι κινήσεις στην διπλωματική σκακιέρα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ισραήλ όπως φαίνεται δεν έχουν μόνο υποστηρικτικό χαρακτήρα.

Κάτι τέτοιο προκύπτει από την απλή ανάγνωση του χθεσινοβραδινού ανακοινωθέντος από την πλευρά του State Department στο οποίο ούτε λίγο, ούτε πολύ οι ΗΠΑ υπογραμμίζουν πως έχουν ξεκαθαρίσει στο Νετανιάχου πως θα θεωρούσαν «λάθος την παραμονή και τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας».

Στο ίδιο ανακοινωθέν ξεκαθαρίζεται (ή μήπως όχι) ότι η Ουάσιγκτον θα παραμείνει στο πλευρό του Ισραήλ μέχρι την τελική εξάλειψη της τρομοκρατικής απειλής στην περιοχή αλλά πουθενά δεν δηλώνεται πως αυτή η στήριξη δεν είναι δυνατό να αρθεί εάν στην αμέσως επόμενη ημέρα οι ακραίοι εταίροι και ο ίδιος ο επικεφαλής της ισραηλινής κυβέρνησης αποφασίσουν να υλοποιήσουν το πλάνο κατοχής για τρίτη φορά στα χρονικά της Λωρίδας της Γάζας.

Αυτό όπως φαίνεται είναι ένα ακόμη «όχι» στις πιέσεις που οι ΗΠΑ έχουν ομολογουμένως ασκήσει στις επιχειρήσεις που μπήκαν πλέον στον δεύτερο μήνα.

Το πρώτο δεν ήταν και δεν είναι άλλο από το διαρκές, παρατεταμένο και ηχηρό «όχι» που λαμβάνει η αμερικανική διπλωματία στις εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός.

Το ισραηλινό (για την ακρίβεια κυβερνητικό) επιχείρημα τις πρώτες ημέρες των χερσαίων επιχειρήσεων βασιζόταν στο γεγονός πως δεν έπρεπε να δοθεί χρόνος και χώρος στη Χαμάς να αναδιοργανωθεί.

Σήμερα με το Νετανιάχου να έχει αφουγκραστεί απόλυτα (σε αυτό διαθέτει αναντίρρητο ταλέντο) την λαϊκή απαίτηση για επιστροφή των ομήρων, η απάντηση είναι πως μία κατάπαυση του πυρός στερεί χρόνο από αυτή ακριβώς την επιστροφή.

Η πρόσφατη διαρροή από την πλευρά του περιβάλλοντος του Προέδρου των ΗΠΑ πως ο Νετανιάχου δεν θα αντέξει σε όλη αυτή την πίεση και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτή η διαροή έφτασε ξημερώματα σε συγκεκριμένα μέσα δείχνει πως η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί στη νευραλγική θέση έναν Πρωθυπουργό που δεν μπορεί να κατανοήσει την αναγκαιότητα για αλλαγή στο modus operandi στην περιοχή σήμερα.

Ίδιο ζήτημα είχε προκύψει ανάμεσα στον Τζο Μπάιντεν και τον Ταγίπ Ερντογάν με τον Τούρκο Πρόεδρο όμως να εκμεταλλεύεται από τη μία το άνοιγμα προς τη Ρωσία πριν την εισβολή στην Ουκρανία και από την άλλη να λαμβάνει την απόφαση να υποστεί τις βαριές αμερικανικές κυρώσεις στην εσωτερική του οικονομία.

Για το Νετανιάχου τα πράγματα σήμερα είναι πολύ δυσκολότερα καθώς 7 στους 10 πολίτες της χώρας του δηλώνουν ξεκάθαρα πως πρέπει να φύγει… Το ίδιο βέβαια μπορεί να ισχυριστεί και ο Νετανιάχου για τον Τζο Μπάιντεν που εμφανίζεται να υπολείπεται του πολύ «προτιμότερου» για τον «Μπίμπι», Ντόναλντ Τραμπ.