ΚΟΣΜΟΣ

Παρίσι: Διπλωματικός τακτικισμός το αίτημα της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ, λέει Ινστιτούτο Ερευνών

Παρίσι: Διπλωματικός τακτικισμός το αίτημα της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ, λέει Ινστιτούτο Ερευνών
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους AP Photo/Mindaugas Kulbis

Διπλωματικό τακτικισμό βλέπει στην κίνηση της Άγκυρας να ξανανοίξει τις διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωσηο ερευνητής του γαλλικού πολιτικού ινστιτούτου ερευνών IRIS Ντιντιέ Μπιγιόν.

 

Την άποψη ότι το αίτημα της Τουρκίας να ξανανοίξει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις είναι θέμα διπλωματικής τακτικής και όχι ουσίας, διατυπώνει ο ερευνητής του γαλλικού πολιτικού ινστιτούτου ερευνών IRIS Ντιντιέ Μπιγιόν.

Σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro δηλώνει «έκπληκτος» για το άνοιγμα του ζητήματος από τον Ερντογάν, καθώς η είσοδος της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Επιπλέον θεωρεί, ότι η είσοδος της Τουρκίας στην ΕΕ είναι ένα ξεπερασμένο θέμα, το οποίο δεν είναι στην ημερήσια διάταξη των εργασιών, ούτε στην Άγκυρα ούτε στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο Γάλλος ερευνητής υπογραμμίζει ότι με τον ρυθμό που γίνονται οι διαπραγματεύσεις, η Τουρκία θα γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έτος 4237 (!) και προσθέτει: «Κατά την άποψη πολλών κρατών μελών, το γεγονός ότι η Τουρκία είναι πολιτιστικά μουσουλμανική χώρα, δεν της παρέχει τη δυνατότητα να γίνει μέλος της ΕΕ».

Κατά την άποψή του Μπιγιόν, ο Ερντογάν επανέφερε το ζήτημα της προσχώρησης της Τουρκίας στην ΕΕ, πρώτον για να κολακεύσει ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης, το οποίο τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και δεύτερον επειδή ακολούθησε την κλασική διπλωματική τακτική «να ζητάς πολλά για να πάρεις λιγότερα».

Σε ό,τι αφορά τέλος τα αμυντικά ζητήματα και τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ ο Γάλλος ερευνητής εκτιμά πως ο Ερντογάν «πέτυχε πρόοδο στο ζήτημα των F16» σημειώνοντας πως στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι πολιτικό-στρατηγικοί κύκλοι από τους οποίους εξαρτάται η εξωτερική πολιτική, ανήκουν στη σχολή της realpolitik και αντιμετωπίζουν την Τουρκία με αποκλειστικώς γεωστρατηγικά κριτήρια και με βάση το αμερικανικό συμφέρον.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ