Κορωνοϊός: Η καραντίνα οξύνει τη βία κατά των γυναικών

Το μένουμε σπίτι μπορεί να αποδειχτεί πολύ επικίνδυνο για αρκετές γυναίκες.Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας, Γρηγόρης Λέων, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επισημαίνει ότι «το θύμα αναγκάζεται να ζει αρκετές ώρες με τον άνθρωπο που πιθανά το έχει κακοποιήσει έστω και σε ελαφρύτερη μορφή στο παρελθόν. Σύμφωνα με αρκετές μελέτες, όταν ένας δράστης αρχίζει να κακοποιεί, δύσκολα σταματάει. Μάλιστα, πολλές φορές η βία μεταξύ ενός αντρόγυνου μεταδίδεται και στα παιδιά, κάνοντας και τα ίδια θύματα αυτής. Φανταστείτε λοιπόν το πόσο δυσκολότερη γίνεται η κατάσταση όταν αυτοί οι άνθρωποι καλούνται να συμβιώσουν για πολλές ώρες την ημέρα μαζί».

Εκθέσεις από Κίνα, ΗΠΑ και άλλες χώρες, τονίζει ο κ.Λέων, αναφέρουν μία αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας από τη στιγμή εμφάνισης του COVID-19.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο αριθμός των περιστατικών ακραίας απειλής που είχαν αναφερθεί σε ένα αστυνομικό σταθμό της επαρχίας Hubei στην Κίνα τριπλασιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2020, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου χρόνου. Επίσης, μία αμερικανική οργάνωση υποστήριξης των γυναικών σημειώνει αύξηση των κλήσεων που δέχτηκε το μήνα Μάρτιο για κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας κατά 7,5% σε σύγκριση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα.

Τι λέει η Διεθνής Αμνηστία

Σε εκτεταμένο κείμενό της για τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα στην επιδημία, η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει για την όξυνση της βίας κατά των γυναικών:

«Η ενδοοικογενειακή βία σε συνθήκες περιορισμού στα σπίτια υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί σημαντικά με δεδομένο ότι οι γυναίκες που πέφτουν θύματά της δεν έχουν πλέον διεξόδους, αλλά και ως συνέπεια του ίδιου του περιορισμού. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίσει ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες, όπως η φροντίδα γυναικών που βιώνουν βία με βάση το φύλο, εξακολουθούν να λειτουργούν και ότι η προστασία τους είναι εγγυημένη σε μια περίοδο ιδιαίτερου κινδύνου, όπως ο κατ’ οίκον περιορισμός».

Δολοφονία στην Ιταλία

Στην Ιταλία η σχετική συζήτηση μετά τον στραγγαλισμό μιας 27χρονης από τον σύντροφό της. Η γυναικοκτονία διαπράχτηκε στο Φούρτσι Σίκουλο, στη Μεσσήνη. Σύμφωνα με τον πρύτανη του πανεπιστημίου όπου σπούδαζε το ζευγάρι, Salvatore Cuzzocrea, η τραγωδία σχετίζεται «με την κατάσταση κρίσης που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Οι ειδικοί προειδοποιούν για τον κίνδυνο η αναγκαστική συγκατοίκηση να οξύνει τις ενδοοικογενειακές διενέξεις» επισήμανε.

Η πρόεδρος της επιτροπής Γυναικοκτονιών της Γερουσίας Βαλέρια Βαλέντε κατήγγειλε «την πολλοστή γυναικοκτονία που εκτυλίσσεται σε ένα σπίτι, όπου η κρίση του κορωνοϊού μας επιβάλλει να μείνουμε» εκεί. «Ζητείστε την απομάκρυνση εκείνων που μπορούν να σας κάνουν κακό ή... απομακρυνθείτε οι ίδιες, μαζί με τα παιδιά σας» απηύθυνε έκκληση η πολιτικός.

Την περασμένη εβδομάδα, η υπουργός Ισότητας και Οικογένειας Έλενα Μπονέτι υπογράμμισε την αναγκαιότητα να βρεθούν σπίτια-καταφύγια για τις γυναίκες θύματα βίας, που υποχρεώνονται να συγκατοικήσουν με τους βίαιους συντρόφους τους λόγω των μέτρων απομόνωσης που έχει επιβάλει η ιταλική κυβέρνηση στη μάχη κατά του κορωνοϊού.

Στην Ελλάδα

Στη χώρα μας Αστυνομικό Τμήμα αρνήθηκε να παραλάβει τη μήνυση κακοποιημένης από τον σύζυγό της μητέρας, με δικαιολογία την επιδημία του κορωνοϊού. Ωστόσο μετά την παρέμβαση του Κέντρου Γυναικείων Μελετών κι Ερευνών Διοτίμα, η ΕΛΑΣ δήλωσε ότι θα τις παραλαμβάνει.

Σε ανακοίνωσή της η Διοτίμα αναφέρει:

«Τη Δευτέρα 30/3 επικοινώνησε με το φορέα μας το γραφείο τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας και το Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών, διαβεβαιώνοντάς μας ότι θα επιληφθούν άμεσα του θέματος. Μάλιστα προτάθηκε στην επιζώσα να έρθει σε απευθείας επαφή με το Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας για να γίνει προανακριτικά η όλη διαδικασία από εκεί. Ακολούθησε επικοινωνία και με τον αξιωματικό ασφαλείας του επίμαχου Αστυνομικού Τμήματος, που μας διαβεβαίωσε πως η γυναίκα μπορεί να πάει όποτε θέλει να υποβάλει μήνυση, το οποίο και έγινε την ίδια μέρα!».

Η μαρτυρία

Για να γίνει κατανοητό το βάρος που υφίσταται αυτή τη στιγμή μεγάλος αριθμός γυναικών, παραθέτουμε χωρίς σχόλια τη μαρτυρία κακοποιημένης γυναίκας που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο:

«Είμαι θύμα κακοποίησης.

Είμαι θύμα κακοποίησης από έναν άντρα που είχα ερωτευθεί πολύ.

Είμαι θύμα κακοποίησης που βρήκε το κουράγιο και έφυγε από τη σχέση

Είμαι θύμα κακοποίησης που ευτυχώς επέζησε.

Εδώ και αρκετό καιρό, προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου, να σταματήσω να κατηγορώ τον εαυτό μου για την επιλογή μου, γιατί άργησα να φύγω, γιατί το άφησα να μου συμβεί… γιατί… γιατί…

Πίνω χάπια για να καταφέρω να κοιμηθώ τα βράδια. Για να πέφτω σε βαθύ ύπνο και να μην έρχεται στον ύπνο μου. Για να μην βλέπω ξανά και ξανά αυτόν να με φτύνει, να με χαστουκίζει, να μου ρίχνει γροθιές στο πρόσωπο και τα πλευρά, να με αρπάζει από το λαιμό, να με κλωτσάει. Για να σταματήσω να σκέφτομαι.

Τις τελευταίες μέρες είμαι και εγώ σπίτι μαζί με το παιδί μου. Στην ηρεμία και την ασφάλεια του σπιτιού μου. Επικοινωνώ με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, με τους ανθρώπους που με στήριξαν και με στηρίζουν.

Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε ο περιορισμός κυκλοφορίας.

Εκείνο το βράδυ κατά την προσπάθεια μου να κοιμηθώ μου ήρθε στο μυαλό η σκέψη… πώς θα ήμουν, αν ήμουν ακόμη ζωντανή, πώς θα περνούσα τον καιρό της καραντίνας στο σπίτι μαζί του. Πώς θα περνούσαν όλες αυτές οι ώρες, οι μέρες μαζί του. Με την ψυχολογική πίεση για τα μηνύματα που θα έρχονταν στο κινητό, στα social media. Με τις παράλογες σκέψεις που θα του περνούσαν από το μυαλό. Αποκομμένη καιρό από όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Πώς θα τα κατάφερνα να τον έχω ήρεμο, να μην προκαλέσει κάτι, οτιδήποτε, την βίαιη αντίδρασή του. Σφίχτηκε το στήθος μου. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω από την αγωνία. Πήγα και έκλαψα στο μπάνιο, να μην με ακούσει το παιδί. Πήρα βαθιές ανάσες και άρχισα να λέω στον εαυτό μου ότι έχω φύγει από όλο αυτό. Έχω γλιτώσει. Ναι έχω γλιτώσει. Και στο σπίτι είμαι μόνο εγώ και το παιδί μου. Οι δυο μας. Ασφαλείς.

Λίγες μέρες μετά, διάβασα για τη γυναίκα που πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα και δεν δέχτηκαν τη μήνυσή της. Μετά θυμήθηκα πως κάπου διάβασα ότι στη Γαλλία, υπάρχει ειδικό μήνυμα για να το χρησιμοποιούν οι γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση και χρειάζονται βοήθεια, που το απευθύνουν στο φαρμακείο δήθεν ζητώντας μάσκες, και οι φαρμακοποιοί καταλαβαίνουν και ειδοποιούν τις αρχές.

Σκέφτομαι αυτές τις γυναίκες που είναι ακόμη εκεί. Που δεν πρόλαβαν να φύγουν. Που δεν μπόρεσαν να φύγουν. Καμία δεν θέλει να είναι εκεί. Καμία δεν θέλει να σκέφτεται πως να αποφύγει το επόμενο χαστούκι, την επόμενη μπουνιά.

Σκέφτομαι την αγωνία τους. Σκέφτομαι τον πόνο τους.

Αυτές τις μέρες, αυτές οι γυναίκες είναι μόνες τους. Και αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Μην σας φαίνεται πολύ βαρύ αυτό. Έτσι είναι. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε χτυπήσει την επόμενη φορά. Πόσο δυνατά.

Να έχουμε το νου μας και σε αυτές τις γυναίκες. Να βρούμε έναν τρόπο να τις βοηθήσουμε. Να μην κλείσουμε τα αυτιά μας στις φωνές που θα ακούσουμε από το διπλανό διαμέρισμα.

Σας παρακαλώ.

Μην τις αφήσετε μόνες τους. Μην τις αφήσουμε μόνες τους.

Δεν έχει σημασία το όνομά μου.

Μία επιζήσασα».