Το CNN Greece στις φυλακές του Αλκατράζ

Κωνσταντίνος Ζοργιός

Παρασκευή, 27 Μαϊος 2016 10:45

Το CNN Greece στις φυλακές του Αλκατράζ — CNN Greece

Ενάμιση μίλι. Τόσο απείχε ο Παράδεισος από την Κόλαση σε μια γωνιά των ΗΠΑ της δεκαετίας του '30. Στη μία πλευρά, το πανέμορφο Σαν Φρανσίσκο, με τις γεμάτες κίνηση και ζωή αποβάθρες του. Στην άλλη, το Αλκατράζ, ο εφιάλτης κάθε Αμερικανού - και όχι μόνο - κακοποιού, ένα σωφρονιστικό ίδρυμα που έγινε μύθος παγκοσμίως παρότι λειτούργησε μόλις 29 χρόνια...

Το φέρι που σε μεταφέρει σήμερα στο «Βράχο», με τα άνετα καθίσματα, το πλήρως εξοπλισμένο μπαρ και το ευγενέστατο πλήρωμα, απομυθοποιεί την κατάσταση και δεν θυμίζει σε τίποτα τον εφιάλτη που βίωναν οι διασημότεροι εγκληματίες της εποχής, αυτοί που μεταφέρονταν αλυσοδεμένοι στην απομονωμένη νησίδα, επειδή καμία άλλη φυλακή της χώρας δεν πληρούσε τις προδιαγραφές για να τους «φιλοξενήσει».

Κι όταν πια έφταναν στο νέο τους «σπίτι», δεν τους υποδεχόταν κάποιος χαμογελαστός ξεναγός, αλλά ένας σκυθρωπός φύλακας, ο οποίος με το αυστηρό του βλέμμα, τους προετοίμαζε γι' αυτό που θα ζούσαν.

Πριν την άφιξή τους στο Αλκατράζ, οι Al Capone, Robert Franklin Stroud, George "Machine Gun" Kelly, Bumpy Johnson, Rafael Cancel Miranda, Mickey Cohen, Arthur R. "Doc" Barker, James "Whitey" Bulger, Alvin "Creepy" Karpis ήταν γνωστοί σε όλες τις αμερικανικές πολιτείες.

Με το που πατούσαν, όμως, το πόδι τους στον «Βράχο», ξεχνούσαν ταυτότητα, όνομα και επίθετο και μετατρέπονταν σε αριθμό, στον «κρατούμενο νούμερο...».

Από το 1934, όταν και πρωτοάνοιξαν τις πύλες τους στους κρατούμενους (νωρίτερα και συγκεκριμένα από το 1868 έως το 1933 λειτουργούσαν ως στρατιωτικές), ως και τις 21 Μαρτίου 1963 όταν και έπαψαν να λειτουργούν εξαιτίας του πολύ υψηλού κόστους, αλλά και της κάκιστης φήμης τους, οι φυλακές του Αλκατράζ φιλοξένησαν στα 2,7 και πλάτους 1,5 μέτρων κελιά τους 1.576 κρατούμενους.

Από όλους αυτούς, μόλις 36 επιχείρησαν 14 αποδράσεις, πολύ απλά διότι σχεδόν όλοι γνώριζαν ότι ήταν απίθανο να καταφέρει κάποιος να φτάσει στο Σαν Φρανσίσκο ζωντανός.

Οι μόνοι που φλέρταραν, έστω, με την επιτυχία ήταν οι Τζον και Κλάρενς Άγκλιν και ο Φρανκ Μόρις. Αφού δημιούργησαν τρεις κούκλες, τις τοποθέτησαν στα κρεβάτια τους σε θέση ύπνου και το βράδυ, σκαρφάλωσαν τους σωλήνες εξαερισμού για να βρεθούν στην ταράτσα της φυλακής και λίγο αργότερα στο νερό. Ηταν 11 Ιουνίου του 1962.

Από τότε μέχρι και σήμερα, θεωρούνται αγνοούμενοι και όσοι γνωρίζουν το Αλκατράζ, λένε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα κατάφεραν. Τα πολύ παγωμένα νερά (λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη ήταν η μόνη φυλακή με ζεστό νερό για μπάνιο, ώστε οι κρατούμενοι να μην είναι σε θέση να συνηθίσουν το ψύχος) και τα ακόμα πιο ισχυρά ρεύματα αποτελούσαν εγγύηση για την αποτυχία όποιου τολμούσε να κυνηγήσει το όνειρο. Αν μη τι άλλο, έγιναν ταινία... (Escape from Alcatraz - 1979).

Η Μάχη του Αλκατράζ

Η πιο αιματηρή και βίαιη απόπειρα απόδρασης σημειώθηκε στις 2 Μαΐου του 1946. Οι κρατούμενοι Bernard Coy, Joseph Cretzer, Sam Shockley, Clarence Carnes, Marvin Hubbard και Miran Thompson αποπειράθηκαν να αποσπάσουν τα κλειδιά της κεντρικής πύλης.

Το σχέδιό τους προέβλεπε να βρεθούν στο εξωτερικό της φυλακής και να διαφύγουν με βάρκα. Όταν, όμως, δεν κύλησε όπως επιθυμούσαν, οι Shockley, Carnes και Thompson εγκατέλειψαν τη μάχη και επέστρεψαν στα κελιά τους.

Οι υπόλοιποι τρεις αποφάσισαν να μην καταθέσουν τα όπλα. Κράτησαν ομήρους δύο φρουρούς τους οποίους τελικά σκότωσαν στις 4 Μαΐου, για να χάσουν με τη σειρά τους τη ζωή τους στη μάχη που ακολούθησε.

Για να επανέλθει η τάξη στις φυλακές, οι αμερικανικές Αρχές αναγκάστηκαν να επιστρατεύσουν μέχρι και πεζοναύτες.

Το Αλκατράζ του σήμερα

To να στέκεσαι έξω από την κεντρική πύλη του ή να βλέπεις τα κελιά στα οποία έζησαν διάσημοι και άσημοι κακοποιοί σε κυριεύει δέος. Είναι δεδομένο.

Και πρόκειται για ένα από τα λίγα αξιοθέατα που δεν αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά, τα οποία έχουν τόσο ισχυρή επίδραση στον επισκέπτη, που το δέος παραμένει και μετά την αποκρουστική θέα των σουπλά, των σουβέρ, των πουλόβερ και των μπρελόκ που πωλούνται στο τέλος του τουρ.

Φεύγοντας και κατηφορίζοντας στην αποβάθρα, το ομιχλώδες τοπίο (σχεδόν μόνιμη η παρουσία της ομίχλης) φέρνει στο μυαλό του επισκέπτη την κουβέντα που βγήκε από τα χείλη του AZ-1576 (Frank Weatherman), τελευταίου κρατούμενου που πέρασε την πόρτα του Αλκατράζ πριν το κλείσμο των φυλακών. 'Alcatraz was never good for nobody'...