48 ώρες στα μπλόκα: Κραυγή αγωνίας από τους αγρότες για την επιβίωση της υπαίθρου

Το CNN Greece βρέθηκε για 48 ώρες στους αποκλεισμένους από αγρότες, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους και ψαράδες δρόμους και συνομίλησε με όσους άφησαν τις καλλιέργειες και τα ζώα τους για να κατέβουν σε εθνικές οδούς και άλλα κομβικά σημεία και να ζητήσουν όχι μόνο την επίλυση των άμεσων προβλημάτων τους αλλά και να απαιτήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές και τον παραγωγικό κόσμο της χώρας.

«Αβίωτη η ζωή στην ύπαιθρο»

Το κλίμα στα μπλόκα είναι εκρηκτικό. Οι κινητοποιήσεις του 2025 δεν μοιάζουν με εκείνες των προηγούμενων ετών ή τουλάχιστον αυτό λένε όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

Οργή, απόγνωση και αγωνία επικρατεί στις τάξεις των παραγωγών και, όπως ξεκαθαρίζουν οι ίδιοι, αυτή τη φορά δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν μόνο με την καταβολή των επιδοτήσεων που οφείλονται.

Ξεκαθαρίζουν πως αναζητούν ουσιαστικές λύσεις για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων που μαστίζουν τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα εδώ και δεκαετίες.

Άνθρωποι που ζουν από τη γη και την κτηνοτροφία, τονίζουν στον CNN Greece ότι η ζωή στην ύπαιθρο είναι πλέον αβίωτη.

Πολλοί αναγκάζονται να κάνουν δύο δουλειές για να ανταπεξέλθουν, καθώς το κόστος παραγωγής -σε συνδυασμό με την πανώλη και μετέπειτα την ευλογιά των αιγοπροβάτων- «γονατίζουν» τον πρωτογενή τομέα.

Το πρώτο μπλόκο που συναντά κανείς καθώς κατευθύνεται προς τη Νίκαια της Λάρισας, όπου χτυπά η «καρδιά» του αγροτικού κινήματος, είναι το μπλόκο της Θήβας.

Τα πρώτα 200 τρακτέρ βρίσκονται παραταγμένα και από τις δύο πλευρές του δρόμου.

Οι αγρότες που συναντήσαμε μάς έλεγαν ξανά και ξανά ότι δεν θέλουν να ταλαιπωρήσουν τον κόσμο και φροντίζουν να κρατούν τις Λωρίδες Έκτακτης Ανάγκης ανοικτές.

Δίνουν, επίσης, και συμβολικά «δώρα» -μελομακάρονα, φρούτα ή λίγα λαχανικά- σε όσους περνούν από το μπλόκο.

«Το μαχαίρι έχει φτάσει το κόκκαλο»

«Εμείς παράγουμε ό,τι τρώει η κοινωνία και κάθε μέρα μόνο δυσκολίες βρίσκουμε μπροστά μας. Δεν έχουμε καμία βοήθεια από κανέναν. Κάθε μέρα βρίσκουμε μόνο δυσκολίες» λέει στο CNN Greece ο αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Θήβας, Κώστας Καφές.

Ο κ. Καφές, είναι μόλις 30 χρονών και έχει αναλάβει καλλιέργειες που έχει η οικογένειά του από τη δεκαετία του ‘60 στην περιοχή.

Παλεύει, όπως λέει, να μείνει στον τόπο του, για να συνεχίσει να δουλεύει με τη γη.

«Το μαχαίρι έχει φτάσει το κόκκαλο. Κάποια χρήματα δίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να κρατιούνται χαμηλά οι τιμές στο ράφι και να μας βοηθά εμάς να παράγουμε. Αυτά τα χρήματα το κράτος τα έφαγε» καταγγέλλει ο ίδιος.

Όπως εξηγεί, το σιτάρι που πουλάνε οι αγρότες κοστίζει 0,18 λεπτά, το ψωμί έχει 2 ευρώ για τους καταναλωτές.

«Γιατί;» διερωτάται ο κ. Καφές.

«Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το να γίνουμε βιώσιμοι» τονίζει επίσης.

Το επόμενο μπλοκ, εκείνο του Ορχομενού είναι ακόμη πιο μαζικό. Περίπου 300 τρακτέρ βρίσκονται πάνω στο δρόμο.

«Καλλιεργούμε βαμβάκι με κόστος 200 ευρώ το στρέμμα. Η χαμηλότερη τιμή που θα έπρεπε να δίνεται είναι 0,50 λεπτά, για να καλυφθούν απλώς τα κόστη μας. Κι όμως, το παίρνουν με 0,3434 λεπτά» σημειώνει ο πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου Ορχομενου, Κυριαζής Κυριάκος.

«Θα τα πουλήσω όλα, να φύγω στη Γερμανία»

Φτάνοντας προς το μπλόκο της Νίκαιας, εκεί που χτυπάει η «καρδιά» του αγροτικού κινήματος, αντικρίζει κανείς την πιο μαζική κινητοποίηση.

Έχει πλέον πέσει το σκοτάδι και το συγκεντρωμένο πλήθος έχει ανάψει φωτιές και σόμπες μέσα σε σκηνές για να ζεσταθεί.

Αργότες με τις οικογένειές τους, παλαιότερες και νεότερες γενιές κτηνοτρόφων βρίσκονται μαζί στο μπλόκο.

Μικρά παιδιά τεσσάρων και πέντε χρονών τρέχουν γύρω από τις φωτιές και στα «πηγαδάκια» των ενηλίκων υπάρχει συνεχής αναβρασμός.

Συζητάνε διαρκώς τα επόμενα βήματά τους, τις αγωνίες τους, τα προβλήματά τους.

«Θα τα πουλήσω όλα, να φύγω στη Γερμανία» ακούγεται να λέει ένας αγρότης και δεν είναι η μοναδική φορά που ακούμε κάτι τέτοιο τις λίγες μόλις ώρες που βρισκόμαστε στα μπλόκα.

Τα «χτυπήματα» στον πρωτογενή τομέα ήταν αλλεπάλληλα τα τελευταία χρόνια.

Ένας μαθητής, ηλικίας μόλις 16 χρονών περιγράφει τη στιγμή που επισκέφθηκε μαζί με τον πατέρα του το χωράφι με τα τριφύλλια που καλλιεργούν μετά την κακοκαιρία «Daniel».

«Ήταν μια καταστροφή» λέει στο CNN Greece.

«Τον επόμενο χρόνο ήρθε η ξηρασία. Κάναμε δύο χρόνια να καλλιεργήσουμε ξανά» αναφέρει.

Τα τριφύλλια που καλλιεργεί η οικογένειά του πωλούνται ως ζωοτροφή. «Αν δείτε τις αποθήκες μας, είναι γεμάτες με τριφύλλι λόγω της ευλογιάς των προβάτων. Όλα είναι μία αλυσίδα, γι’ αυτό είμαστε όλοι στα μπλόκα» εξηγεί ο 16χρονος.

«Βλέπουμε ότι στο επάγγελμά μας πλέον δεν υπάρχει μέλλον»

«Το μπλόκο εδώ είναι ειρηνικό, η Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης είναι ανοιχτή. Ο,τιδήποτε συμβεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο, μπορεί άμεσα να περάσει μέσα από το μπλόκο» τονίζει από την πλευρά του ο Ιορδάνης Ιωαννίδης, υπεύθυνος Τύπου της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων.

«Εμείς βγήκαμε να διαδηλώσουμε για τα δίκαια αιτήματά μας, για τα προβλήματα που υπάρχουν στον κλάδο μας και τα οποία έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια και μας έχουν φέρει σε μία οικονομική ασφυξία και βλέπουμε ότι στο επάγγελμά μας πλέον δεν υπάρχει μέλλον» εξηγεί.

Διαμηνύει δε πως «κλιμακώνουμε τον αγώνα μας, δεν μας εκβιάζει η στάση της κυβέρνησης με τις Εισαγγελίες και τους δικαστικούς».

«Όπως βλέπετε εδώ έχουμε αρχίσει να στολίζουμε, αργότερα θα βγάλουμε τις σερπαντίνες, αν χρειαστεί θα σουβλίσουμε στα μπλόκα το Πάσχα» συμπληρώνει ο ίδιος.

«Αντί να στηρίζω εγώ το παιδί μου, με στηρίζει εκείνη»

Η Χαρούλα Βιδάνη, κτηνοτρόφος, αναφέρει στην κάμερα του CNN Greece ότι βρέθηκε στα μπλόκα γιατί «μάς πνίγει το δίκαιο, η ανέχεια και η καταστροφή».

Μάλιστα, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας πως «το επόμενο βήμα μάλλον είναι να μην υπάρχει κτηνοτροφία» καθώς έχουν θανατωθεί πάνω από 400.000 αιγοπρόβατα τον τελευταίο χρόνο.

Όπως λέει η κα Βιδάνη, όταν η κόρη της διάβαζε για να περάσει στο Πανεπιστήμιο «την ξόρκισα να μην μείνει εδώ, να σπουδάσει για να έχει ένα μέλλον. Και τώρα, αντί να στηρίζω εγώ το παιδί μου, με στηρίζει αυτή».

«Δεν είναι έγκλημα να παλεύεις για την επιβίωσή σου»

Το επόμενο πρωί τα μπλόκα της Νίκαιας, της Καρδίτσας και του Αλμυρού έχουν δώσει ραντεβού στο λιμάνι του Βόλου από νωρίς.

Το κάλεσμα είναι στις 10:00, τα πρώτα τρακτέρ όμως έχουν καταφθάσει δύο ώρες πριν.

«Δεν μπορούμε να ζήσουμε από τη δουλειά μας, δεν είναι έγκλημα να παλεύεις για την επιβίωση σου», είπε μιλώντας στους συγκεντρωμένους αγρότες στον Βόλο ο Ρίζος Μαρούδας, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Θεσσαλίας.

«Ούτε βήμα πίσω»: αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν.

«Έχουμε πάθει τεράστια ζημιά. Η Μαγνησία έχει χάσει το 70% του ζωικού κεφαλαίου» τονίζει με τη σειρά του ο πρόεδρος κτηνοτρόφων Μαγνησίας, Γιώργος Τερζάκης.

«Τα παιδιά μας τα μεγαλώνουν οι παππούδες τους»

Ο κ. Τερζάκης, πατέρας δύο μικρών παιδιών, είναι από τους κτηνοτρόφους που έχασαν τα ζώα τους στην κακοκαιρία «Daniel», με την ευλογιά να είναι το τελειωτικό χτύπημα.

«Έχω χάσει 120 ζώα στην πλημμύρα, η φωτιά μου έκαψε το βοσκότοπο που βοσκούσαν τα ζώα μου και ήρθε η ευλογιά πριν από ένα χρόνο και ένα μήνα και μου θανατώθηκαν περίπου 1.200 ζώα».

«Μόνο προβλήματα άφησαν στο σπίτι μου» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Η αποζημίωση που έλαβε για τα ζώα που θανατώθηκαν πήγε, όπως τονίζει στα χρέη.

«Είμαστε άνεργοι. Δεν μπορούμε να δουλέψουμε και να έχουμε ένσημα γιατί θα χάσουμε το κυρίως επάγγελμά μας».

Απευθύνει, δε, έκκληση στην Πολιτεία να «σκύψει πάνω από τα προβλήματα του κλάδου και τονίζει: «Έβαλαν Εισαγγελείς να προφυλακίσουν ποιους; Εμένα; Έτσι κι αλλιώς για το σπίτι μας είμαστε άχρηστοι. Τα παιδιά μας τα ζουν οι παππούδες» σημειώνει μεταξύ άλλων. Ανεβαίνοντας στο βήμα λίγη ώρα αργότερα ο κ. Τερζάκης μοιράζεται το διάλογο που είχε με τα παιδιά του:

«Έρχονται Χριστούγεννα και με ρωτάνε τα παιδιά μου: Μπαμπά, τι δώρο θα μας φέρει ο Αη Βασίλης. Τι να τους πω;».

«Πουλάνε τα προϊόντα τους φτηνά και εμείς τα πληρώνουμε ακριβά στο ράφι»

Στο πλευρό των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα, όμως, στέκεται και η τοπική κοινωνία, καθώς βλέπουν πως τα αιτήματα του κλάδου επηρεάζουν και τους ίδιους ως καταναλωτές.

«Πιστεύουμε πως είναι δίκαια τα αιτήματά τους γιατί παλεύουν για την επιβίωσή τους, αλλά ο αγώνας αυτός μας αφορά όλους» σημειώνει στο CNN Greece η Ρίτσα Ρούση, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και μέλος της ΟΓΕ.

«Αγωνίζονται να κρατήσουν τη γη τους, να μην χάσουν την περιουσία και τη δουλειά τους» αναφέρει χαρακτηριστικά εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους και εκείνη κατέβηκε στην κινητοποίηση που διοργάνωσαν τα μπλόκα στο λιμάνι. «Ξέρουμε όλοι ότι ενώ χρειάζονται τις ελάχιστες εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα τους, τελικά εκείνοι πουλάνε τα προϊόντα αυτά πάρα πολύ φτηνά, εμείς τα βρίσκουμε πάρα πολύ ακριβά στο ράφι, με αποτέλεσμα αυτό να πλήττει και εμάς» συμπληρώνει.

Κοινή «μάχη» για τη διάσωση του πρωτογενούς τομέα δίνουν και οι αλιείς, οι οποίοι περικύκλωσαν δια θαλάσσης με τα καΐκια τους το λιμάνι του Βόλου. Με τα ίδια καΐκια, που όπως λένε, πριν από δύο χρόνια μάζευαν τα νεκρά ψάρια από τον Παγασητικό για να γλιτώσουν την περιοχή από μία «υγειονομική βόμβα».

«Χωρίς εμάς, τι θα φας;»

«Τα προβλήματα είναι πάρα πολλά» υπογραμμίζει στο CNN Greece ο Παναγιώτης Περράκης, πρόεδρος των αλιέων Βόλου -Μαγνησίας και εκπρόσωπος της συνομοσπονδίας όλων των αλιευτικών παράκτιων αλιευτικών συλλόγων της Ελλάδας.

«Σε κάθε χτύπημα για έξι μήνες δεν πουλούσαμε ψάρια» εξηγεί, σημειώνοντας πως «οι αλιείς του Παγασητικού Κόλπου από το 2023 με τις (κακοκαιρίες) Daniel και Elias και τα νεκρά ψάρια από την λίμνη Κάρλα έχουμε υποφέρει».

«Ήρθε μετά και η υγειονομική βόμβα με τα νεκρά ψάρια. Κανείς δεν μπορούσε να τα μαζέψει. Οι υπεύθυνοι αδιαφόρησαν τονίζει.

«Εμείς καθαρίσαμε την πόλη, πήρε ανάσα ο κόσμος, δούλεψαν τα μαγαζιά, όλοι πληρώθηκαν και οι αλιείς δεν εισέπραξαν ούτε ένα ευρώ. Μετά από επτά μήνες πουλήσαμε ξανά ψάρι» εξηγεί ο κ. Περράκης.

«Χωρίς εμάς, τι θα φας;»: mε το ερώτημα αυτό κλείνει τη δήλωσή του ο κ. Περράκης και το ίδιο ερώτημα απευθύνουν τα μπλόκα σε όλη την κοινωνία, από την οποία ζητά στήριξη.

«Μας τάξανε λαγούς με πετραχήλια και μας έδωσαν ψίχουλα» συμπληρώνει από την πλευρά της η Πηνελόπη Στεργίου - Γεωργιάδη. Οι κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων, δείχνουν σύμφωνα με την ίδια «τη δυσαρέσκεια του πρωτογενή τομέα.

«Όταν χάνεις χρήματα για δυόμιση χρόνια και παίρνεις τελικά αποζημίωση 2.000-3.000 δεν είναι τίποτα» μπροστά στις τεράστιες απώλειες που έχει υποστεί ο κλάδος.

«Με την κυβέρνηση μιλάμε μόνο με τελεσίγραφα»

Η πρώτη στάση στο δρόμο της επιστροφής ήταν στο μεγάλο μπλόκο της Νίκαιας. Οι φωτιές που ζέσταιναν τον κόσμο όλο το βράδυ άρχισαν να σβήνουν και μόνο λίγοι άνθρωποι βρισκόταν στο σημείο.

«Με την κυβέρνηση μιλάμε μόνο με τελεσίγραφα πλέον. Στέλνουν τα ΜΑΤ, ποιος διάλογος; Κανένας διάλογος» λέει ένας από αυτούς, εξηγώντας πως κάθε χρόνο βγαίνουν στους δρόμους, τους δίνουν ψίχουλα και υποχωρούν. Ως αποτέλεσμα, όπως σημειώνει «την επόμενη χρονιά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα».

«Τιμή μας που καθόμαστε στην ύπαιθρο»

Φεύγοντας από το μπλόκο της Νίκαιας, σταματάμε σε εκείνο των Μικροθηβών για να συναντήσουμε τον κ. Νίκο Αγγελή από την περιοχή του Αερινού, που καλλιεργεί μεταξύ άλλων και όσπρια.

«Δεν έχουμε αντικείμενο εργασίας» δηλώνει χαρακτηριστικά, για να συμπληρώσει ότι «ενώ είχαμε δικά μας εργοστάσια στα οποία βγάζαμε δική μας ζάχαρη, βγάζαμε τα πάντα, φτάσαμε σήμερα να εισάγουμε κατά 80%-90% αγροτικά προϊόντα» αμφιβόλου ποιότητας.

«Έχουμε επενδύσει μηχανήματα, τεράστιο εξοπλισμό, έχουμε πλέον ελάχιστους νέους ανθρώπους» σημειώνει ο κ. Αγγελής. «Είναι κρίμα» όπως λέει, για τα παιδιά που έχουν μείνει στον τόπο τους, γιατί «σε πέντε χρόνια θα μπουν και αυτοί στις ουρές των ανέργων στις μεγάλες πόλεις».

«Δεν μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί από τη στιγμή που τραβάμε νερό 90-100 ευρώ το στρέμμα» αναφέρει και προσθέτει πως λείπουν έργα ουσίας, τα οποία θα καθιστούσαν τον ελληνικό αγροκτηνοτροφικό τομέα ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά.

«Είναι τιμή μας που καθόμαστε στην ύπαιθρο. Χωριά που είχαν 500 κατοίκους, έχουν πλέον 80» τονίζει αναφερόμενος στη σημαντική συρρίκνωση του πληθυσμού που ζει και εργάζεται μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα.

«Θέλουμε τη στήριξη από τον ελληνικό λαό, γιατί είμαστε και εμείς μία κοινωνική ομάδα που συνεισφέρει στον κουμπαρά του κράτους» επισημαίνει μεταξύ άλλων.

Φεύγοντας ο κ. Αγγελής μάς έδωσε μία σακούλα γεμάτη με φασόλια, τονίζοντας πως θα καταλάβουμε τη διαφορά με τα «εισαγόμενα που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ».

Μετά από 48 ώρες στα μπλόκα των παραγωγών της χώρας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάτι σιγοκαίει στη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας.