ΕΛΛΑΔΑ

Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου: Η ταλαιπωρία του Έλληνα καρκινοπαθή

Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου: Η ταλαιπωρία του Έλληνα καρκινοπαθή
ΑΠΕ-ΜΠΕ/STR

Καμία άλλη ασθένεια δεν προκαλεί τόσο δέος όσο αυτή, παρόλο που δεν είναι η συχνότερη αιτία θανάτου, ούτε ταλαιπωρεί περισσότερο απ' άλλες επίσης συνηθισμένες ασθένειες. Οι λόγοι γι’ αυτή την αντιμετώπιση είναι πολλαπλοί, αναφέρει ο Ευάγγελος Φιλόπουλος, Διευθυντής Κλινικής Μαστού στο Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» και πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας (ΕΑΕ), με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου.  

Αρχικά, σημειώνει, είναι οι προσωπικές εμπειρίες από ασθενείς του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος, στη συνέχεια ο καταιγισμός ειδήσεων που δείχνουν μία συνεχή αύξηση των κρουσμάτων κάθε χρόνο και τρίτον η αδυναμία εξεύρεσης ενός φαρμάκου ή μιας θεραπείας που θα έδινε τέλος στην ασθένεια, όπως τα αντιβιοτικά στις λοιμώξεις από μικρόβια. «Και οι τρεις λόγοι έχουν σταθερό υπόβαθρο», προσθέτει.

Η ταλαιπωρία του Έλληνα καρκινοπαθή

Ο κ. Φιλόπουλος υπογραμμίζει στο ΑΠΕ ότι ο καρκίνος συνεχίζει να ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, παρόλο που σήμερα η επιστήμη διαθέτει τα κατάλληλα μέσα για να προσφέρει αφενός εξαιρετικά θεραπευτικά αποτελέσματα και αφετέρου στήριξη για μια ανεκτή και αξιοπρεπή διαβίωση έως το τελικό στάδιο της νόσου.

«Στη χώρας μας δυστυχώς, τα δίκτυα φροντίδας, ιδίως στην τελική φάση της νόσου είναι εξαιρετικά αδύναμα, έως εντελώς ανεπαρκή για να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες αυτών των ασθενών και των οικείων τους. Αποτελεί ντροπή για Ευρωπαϊκή χώρα να αφήνει τους ασθενείς τελικού σταδίου να περιφέρονται με φορεία από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, γιατί κανένα δεν επιθυμεί (και δεν είναι ενδεδειγμένο) να τους αναλάβει.

Η παρηγορητική φροντίδα πρέπει να αποτελέσει άμεσο στόχο πολιτικών πρωτοβουλιών και κινητοποίησης της κοινωνίας, έτσι ώστε στο ταξίδι δια μέσου των διάφορων σταδίων της νόσου να μην υπάρχει άνθρωπος χωρίς την κατάλληλη στήριξη. Όταν αυτό συμβεί θα αλλάξει άρδην και η αντίληψη για τον καρκίνο ως μία βασανιστική νόσος που κάνει τον πάσχοντα να υποφέρει και να χάνει την αξιοπρέπεια του».

Πολυδιάσπαση υπηρεσιών

Ο κ. Φιλόπουλος τονίζει ότι «την κακοδαιμονία του Έλληνα καρκινοπαθή επιτείνει η πολυδιάσπαση των υπηρεσιών και η έλλειψη επικοινωνίας των ιατρικών μονάδων και των γιατρών μεταξύ τους, γεγονός που οδηγεί στην πρόσθετη ταλαιπωρία και συχνά σε κακή εφαρμογή της ιατρικής επιστήμης».

Και τα προβλήματα, όπως λέει, οξύνονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας των γεωγραφικών ιδιομορφιών της χώρας μας. Οι νέες τεχνολογίες που θα μπορούσαν να γεφυρώσουν τις αποστάσεις και να σμικρύνουν το χάσμα γνώσεων και ικανοτήτων ιατρικής επίβλεψης, δυστυχώς δεν έχουν τύχει της ανάλογης προσοχής των κυβερνήσεων και ιατρικών οργανώσεων.

Αποστελέχωση του ΕΣΥ

Σ' ό,τι αφορά τις δυνατότητες των ελληνικών υγειονομικών μονάδων στη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΑΕ, το μεν επίπεδο των εξειδικευμένων νοσοκομείων και κλινικών είναι υψηλού επιπέδου, εφάμιλλο των διεθνών κέντρων, αλλά και το γενικότερο στελεχιακό ιατρικό δυναμικό της χώρας θεωρείται ως αρκετά ικανό.

«Εκεί που το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται έντονα προβληματικό είναι η επιταχυνόμενη αποστελέχωση του ΕΣΥ από έμπειρους γιατρούς και η ανυπαρξία προσέλευσης νέων με μακροχρόνια εργασιακή σχέση οι οποίοι κατάλληλα εκπαιδευόμενοι θα μπορέσουν να συνεχίσουν την κλινική παράδοση, απαραίτητο στοιχείο σωστής ιατρικής πρακτικής. Η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη που από πολλούς θεωρείται σχεδόν μη αναστρέψιμη που οδηγεί στην πλήρη αποδυνάμωση του ΕΣΥ».

Ο κ. Φιλόπουλος, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι «οι νοσηλευτικές υπηρεσίες παρά τον ιδιαίτερα δυναμικό ρόλο που έπαιξαν στην στήριξη των δημόσιων φορέων υγείας, έχουν και αυτές εξαντληθεί, γεγονός που αναδεικνύεται όχι μόνο από την αριθμητική αποδυνάμωση, αλλά και από τα αυξανόμενα κρούσματα υπερκόπωσης και burn out που διαπιστώνουν οι ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες της ΕΑΕ τα τελευταία χρόνια. Τέλος η εξαιρετικά ισχνή παρουσία κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων ολοκληρώνει το αρνητικό πλαίσιο της παροχής φροντίδας στη χώρα μας».

Όμως, παρ' όλα τα αρνητικά, προσθέτει, η Ελλάδα εξακολουθεί να παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε ασθενείς (με τους περιορισμούς των γεωγραφικών ανισοτήτων), να έχει ένα δυναμικό ανανεωνόμενο κίνημα αλληλεγγύης που εκφράζεται μέσω οργανώσεων των πολιτών και παρά τις κατά καιρούς δυσκολίες ή δυσπραγίες ο Έλληνας ογκολογικός ασθενής δεν έχει στερηθεί το απαραίτητο γι’ αυτόν φάρμακο.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ