Θοδωρής Μαροσούλης: «Ελπίζω ότι ο κόσμος θα έρθει στα θέατρα, να χορτάσει αυτό που στερήθηκε»

Η πιο παράξενη και δύσκολη θεατρική σεζόν ξεκινά στις 28 Μαΐου. Τα θέατρα θα ανοίξουν μετά από έξι μήνες, αν και όπως λέει ο Θοδωρής Μαροσούλης, θεατρικός παραγωγός τρίτης γενιάς και ο άνθρωπος πίσω από την Marossoulis Productions, «ουσιαστικά το θέατρο δεν υπάρχει εδώ και ενάμιση χρόνο».

Ο Θοδωρής Μαροσούλης είδε τα θέατρα να κλείνουν -για δεύτερη φορά, τον περασμένο Νοέμβριο- μόλις δύο μέρες πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα στο θέατρο «Αθηνά» του έργου «Ο Θεος της Σφαγής».

Ήταν μια αναστολή λειτουργίας που κανείς δεν ήξερε πόσο θα κρατούσε και τελικά μας έφερε έξι μήνες αργότερα, με το χώρο του πολιτισμού να έχει πληγεί περισσότερο απ' όλους.

«Γίνονται οι λεγόμενες διαδικτυακές προβολές παραστάσεων, αλλά κατά την άποψή μου διαδικτυακά δεν γίνεται θέατρο», λέει ο κ. Μαροσούλης, εξηγώντας:

«Το θέατρο είναι η διάδραση με το κοινό. Αυτό το κρατάει ζωντανό. Αν δεν ήταν έτσι, το θέατρο θα είχε πεθάνει μόλις βγήκε ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Συνεπώς, ναι, παρόλα όσα γίνονται ως υποκατάστατα, το θέατρο εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο στην ουσία δεν υπάρχει».

«Το 50% είναι καταστροφικό»

Στα πρακτικά: Σε περίπου δύο εβδομάδες ανοίγουν ξανά τα θέατρα, με τα μέτρα που έχουν ήδη ανακοινωθεί: Μόνο καθήμενοι, μόνο ανοιχτοί χώροι και με 50% πληρότητα. Πόσο βιώσιμο είναι αυτό; Αυτή είναι μια ερώτηση που στην πραγματικότητα μόνο ένας παραγωγός μπορεί να απαντήσει.

«Το 50% είναι καταστροφικό», λέει ξεκάθαρα ο Θοδωρής Μαροσούλης. «Η αλήθεια, βέβαια είναι ότι και το 100% ήταν προβληματικό».

«Ξέρετε, το θέατρο δεν είναι μια απλή ιστορία. Το κοινό βλέπει αυτό που γίνεται πάνω στη σκηνή, αλλά δεν γνωρίζει τι σημαίνει “στήνω μια παράσταση”. Πόσοι άνθρωποι εργάζονται από πίσω, πόσα χρήματα επενδύονται για να γίνει μια σωστή δουλειά. Και βέβαια δεν μπορείς να αυξήσεις το εισιτήριο, το θέατρο πρέπει να είναι προσιτό, είναι δύσκολη ισορροπία».

Και συμπληρώνει: «Γι αυτό δεν μπορείς να γίνεις παραγωγός έτσι απλά. Πρέπει να ξέρεις τη δουλειά. Διάφοροι εμφανίζονται κατά καιρούς, κάνουν κάποιες παραγωγές και σύντομα εξαφανίζονται. Το θέμα είναι να έχεις μια συνέχεια, μια συνέπεια και φυσικά την εμπειρία. Στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα είμαστε 10 παραγωγοί που κάνουμε καλές δουλειές. Προσωπικά, σκοπεύω να συνεχίσω να κάνω καλές δουλειές, καλές παραστάσεις. Όπως οι ηθοποιοί κρίνονται από την υποκριτική τους πάνω στη σκηνή, έτσι εμείς οι παραγωγοί κρινόμαστε από το συνολικό αποτέλεσμα. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο».

Θα προλάβουν, όμως, να οργανωθούν παραστάσεις; «Εδώ μπαίνει η εμπειρία μας», απαντά.

«Ναι, θα προλάβουμε».

«Ο κόσμος διψάει για πολιτισμό»

Το γεγονός ότι τα καλοκαιρινά θέατρα έχουν μεγαλύτερη χωρητικότητα από τα χειμερινά είναι ένα θετικό. Το άλλο θετικό, κατά τον ίδιο είναι η ελπίδα. Η ελπίδα ότι:

«Ο κόσμος διψάει για καλό θέαμα, για παραστάσεις, για πολιτισμό και θα έρθει το καλοκαίρι στα θέατρα. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος θα βγει για να χορτάσει αυτό που στερήθηκε επί τόσους μήνες. Εάν δεν συμβεί αυτό....».

Εάν δεν συμβεί αυτό, η συνέχεια είναι αυτονόητη. Ο ίδιος παραμένει αισιόδοξος, όμως:

«Μέσα από τις δυσκολίες γίνεσαι δυνατότερος και καλύτερος», λέει.

«Με αγχώνει το γεγονός ότι ίσως κάποια στιγμή δεν υπάρχει ο χώρος, έτσι κι αλλιώς ένα κομμάτι του δεν θα επιβιώσει, όπως δεν θα επιβιώσει ένα κομμάτι σε όλους τους τομείς.

Όμως θα συνεχίσω να κάνω καλές παραγωγές, όχι απαραίτητα ακριβές, όχι απαραίτητα με μεγάλα ονόματα, στην Ελλάδα έχουμε πολλούς και πολύ καλούς νέους ηθοποιούς, το θέμα είναι η συνολική ποιότητα της δουλειάς, να μην κάνεις 'αρπαχτές'. Είμαι επιχειρηματίας στο χώρο του πολιτισμού», καταλήγει.

«Και σε ένα βράχο να με βάλεις, θα βρω τρόπο να δημιουργήσω πολιτισμό».