Προσεύχομαι για τον άντρα μου – Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία

Η φωτογραφία, έκανε το γύρο των κοινωνικών δικτύων, αποτυπώνοντας ανάγλυφα τον πόνο, τη θλίψη αλλά και την αγωνία των κατοίκων των περιοχών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πύρινη λαίλαπα.

Όπως εξηγεί η κυρία Μαρία (τα πλήρη στοιχεία όλων είναι στη διάθεση του CNN Greece), η κουνιάδα της Ελένη προσευχόταν καθώς ο σύζυγός της και ο αδελφός του, ο Γιάννης και ο Κώστας αντίστοιχα, πάσχιζαν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν τη φωτιά και να σώσουν την περιουσία τους.

Οι δύο άντρες –που ευτυχώς είναι καλά στην υγεία τους- είχαν απομονωθεί από τη φωτιά, χάνοντας την επαφή με τους συγγενείς τους αλλά και τις πυροσβεστικές δυνάμεις.

«Δεν έχω εντολή»

Μάλιστα, η ίδια εκφράζει το παράπονο, την αγανάκτηση και τη θλίψη της για τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετώπισαν οι πυροσβεστικές δυνάμεις, όταν τους ζήτησε να σώσουν ουσιαστικά τους συγγενείς της.

«Βλέπω το πρώτο πυροσβεστικό που ανεβαίνει, μπαίνω μπροστά στο όχημα για να το σταματήσω. Ο συντονιστής του λέει να στρίψει στο στενό, όμως εγώ του λέω να πάει ευθεία, γιατί εκεί είναι άνθρωποι. Και μου λέει κυρία μου, δεν υπάρχουν άνθρωποι. Και του λέω, είναι τα αδέλφια μου».

Η ανατριχιαστική περιγραφή των γεγονότων συνεχίζεται από την οπτική του Γιάννη και του Κώστα. Πρόκειται για δύο ανθρώπους με λάστιχα, που ήταν περικυκλωμένοι και είχαν χάσει ο ένας τον άλλο.

Βλέπουν το πυροσβεστικό και του λένε «βγάλε τη μάνικα» και αυτός απαντά «δεν έχω εντολή», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά στο CNN Greece. Παρόλα αυτά, όπως αναφέρει η κυρία Μαρία, ένιωθαν ασφάλεια ενώ λίγο αργότερα, από εκείνο το σημείο ήρθαν υδροφόρες και τα ελικόπτερα.

Η ίδια όμως, στη μαρτυρία της, κάνει λόγο για πρωτοφανείς καταστάσεις και αντιμετώπιση από την πλευρά των πυροσβεστικών δυνάμεων:

«Είμαι 25 χρόνια εδώ, αυτό το βουνό το έχω ξαναδεί να καίγεται. Κάθε φορά που ερχόντουσαν τα πυροσβεστικά παλεύαμε μαζί. Δεν υπήρχε “δεν έχω εντολή”. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να σβήσουμε τη φωτιά», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Είμαι τρίτο 24ωρο άυπνη. Όλη τη νύχτα ήμουν μόνη μου, με τα λάστιχά μου και με τους γείτονες να σβήνουνε. Εκκενώνεις με το σκεπτικό και την ελπίδα ότι κάποιος θα έρθει να σβήσει τη φωτιά. Ξαφνικά βλέπεις να καίγεσαι και τα ελικόπτερα να μην πετάνε», καταλήγει, μην μπορώντας να κρύψει το παράπονο αλλά και την αγανάκτησή της.