Η Αλίκη στο... Πυροβολικό

Οι ανακοινώσεις από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οδηγούν κάποιους από μας στο παρελθόν όταν παρουσιαζόμασταν στην Τρίπολη, όπου ήταν το κέντρο της Αεροπορίας. Είναι γεγονός ότι εθεωρείτο «καλύτερη» και «ευκολότερη» θητεία, απ' αυτή του στρατού ξηράς. Οι του πεζικού μάλιστα αντιμετώπιζαν τους στρατεύσιμους της Αεροπορίας και του Ναυτικού με μια κάποια απαξία, «στολίζοντάς» μάλιστα με διάφορα επίθετα. Εμείς της Αεροπορίας είμαστε οι «μοδίστρες», χωρίς να γνωρίζω πώς προέκυψε αυτό και όσοι υπηρετούσαν το όπλο απέκτησαν φήμη... μόδιστρου.

Εν πάση περιπτώσει όλα αυτά ανήκαν στα «πιπεράτα» του στρατού και όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων όλη αυτή τη «μυθολογία». Μια παράλληλη παράμετρος όμως είναι και ο μύθος όπως αποτυπώθηκε καλλιτεχνικώς και έγινε τεράστια επιτυχία. Σκεφτείτε ότι η εξαιρετική επιτυχημένη «Αλίκη στο Ναυτικό» δεν θα μπορούσε πλέον να περιληφθεί σε κανένα σενάριο, καθώς ο αγαπημένος της Αλίκης δεν θα μπορούσε να υπηρετεί σε ένα πλοίο που διοικούσε ο πατέρας της. Αλλά αυτό δεν αλλάζει κανένα δεδομένο, όπως δεν επλήγη η «Κόρη η σοσιαλίστρια», λόγω της πολύχρονης πτώσης του ΠΑΣΟΚ.

Ευτυχώς η μυθοπλασία των περασμένων δεκαετιών μας δίνει εναλλακτικές. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον μια «Αλίκη στο Ναυτικό», αλλά υπάρχει μια «Υπολογαχός Νατάσα» που παραμένει ζωντανή και με τα δύο δεδομένα. Πάντως αν κάποιος σεναριογράφος έχει έμπνευση με πρωταγωνίστρια γυναίκα που εισέρχεται σε στρατιωτικό χώρο θα πρέπε να περιοριστεί στο ...«Η Αλίκη στο Πυροβολικό».