Πάνος Ρούτσι: «Η άρνηση για εκταφές είναι πράξη συγκάλυψης» - Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα

Ο Πάνος Ρούτσι, που βρίσκεται σε απεργία πείνας και συμπλήρωσε ήδη επτά ημέρες διαμαρτυρίας, ζητά την εκταφή του παιδιού του και τη διεξαγωγή νέας ιατροδικαστικής εξέτασης, προκειμένου να μάθει την αλήθεια για τα αίτια του θανάτου του.

Δεκάδες σωματεία και πολίτες δήλωσαν τη στήριξή τους, καταγγέλλοντας το βιαστικό κλείσιμο της ανάκρισης. Συνολικά 55 συνδικαλιστικές ενώσεις του πολιτισμού –ανάμεσά τους η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων– να καταγγέλλουν το βιαστικό κλείσιμο της ανάκρισης και την παράλειψη κρίσιμων στοιχείων από τη δικογραφία.

Παρούσα και η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του «Συλλόγου Τέμπη 2023», η οποία επισήμανε ότι «το δικαίωμα στην εκταφή είναι ιερό» και κατηγόρησε τις αρχές ότι δεν προχώρησαν στις απαραίτητες τοξικολογικές εξετάσεις. «Δεν θα λήξει τίποτα αν δεν δοθεί το χαρτί της εκταφής», σημείωσε, προσθέτοντας ότι έχουν ήδη κινηθεί προς ευρωπαϊκά όργανα.

Τη στήριξή του στον αγώνα εξέφρασε και ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος θύματος της τραγωδίας, ανακοινώνοντας ότι αύριο θα κατατεθεί νέα ένσταση για την υπόθεση, ενώ δεύτερος απεργός πείνας, ο Δημήτρης Οικονομόπουλος, άσκησε σφοδρή κριτική στη Δικαιοσύνη.

Ρούτσι: «Τι φοβούνται; Τι προσπαθούν να κρύψουν;»

Ο ίδιος ο Πάνος Ρούτσι, μιλώντας μπροστά από τη Βουλή είπε, μεταξύ άλλων: «Είμαι πολύ συγκινημένος αλλά ταυτόχρονα είμαι πολύ απογοητευμένος γιατί είμαι επτά ημέρες εδώ και κανένας από αυτούς εκεί πέρα πίσω δεν νοιάστηκε. Σήμερα μιλάμε για το πιο εξοργιστικό κομμάτι αυτής της υπόθεσης. Δεν μας δίνουν άδεια για εκταφές. Δεν μας αφήνουν να ψάξουμε την αλήθεια. Να βρούμε αποδείξεις, να αποκαλυφθεί τι πραγματικά έγινε εκείνο το βράδυ. Αναρωτιέμαι: Τι φοβούνται; Τι προσπαθούν να κρύψουν;

Αν όλα έγιναν όπως λένε, αν όλα ήταν τόσο καθαρά τότε γιατί εμποδίζουν το δικαίωμα να ερευνήσουμε; Η άρνηση για εκταφές δεν είναι τυπική λεπτομέρεια, είναι πράξη συγκάλυψης. Είναι προσπάθεια να θαφτεί η αλήθεια μαζί με τα παιδιά μας. Είναι ύβρις απέναντι στη μνήμη τους, απέναντι στις οικογένειες, απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία.

Ο γιος μου ο Ντένις, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, δεν μπορούν πια να μιλήσουν, η μόνη τους φωνή είμαστε εμείς. Και τώρα δεν μας αφήνουν ούτε να τους υπερασπιστούμε ούτε να αποδείξουμε πώς ακριβώς χάθηκαν.

Θέλουν να τους κάνουν δύο φορές θύματα, μία από το έγκλημα των Τεμπών και άλλη μια από τη σιωπή και την ατιμωρησία. Ε λοιπόν, δεν θα τους αφήσουμε. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να θάψει την αλήθεια».