Το μόνο «ακριβόμετρο» είναι η ίδια η ζωή

Όταν γίνονται αυτές οι συζητήσεις από τους πολιτικούς τα επιχειρήματα διανθίζονται από νούμερα, εκθέσεις, έρευνες και καταγραφές, που περιέχουν πολλά ποσοστά και ακόμα περισσότερες κατατάξεις.

Ακούμε συχνά σε ποια θέση βρισκόμαστε στην Ευρώπη στην αγοραστική δύναμη, αν είμαστε πρωταθλητές ή ουραγοί στην ακρίβεια, αν πλησιάζουμε τον μέσο όρο της Ευρώπης στους μισθούς. Τα νούμερα, άλλοτε λένε την αλήθεια, άλλοτε την συσκοτίζουν, πλην όμως κανείς δεν ζει την καθημερινότητά του με ποσοστά.

Για να πάρουμε το ένα παράδειγμα οδυνηρό για όσους το υφίστανται ένας άνεργος από τη στιγμή που δεν έχει βρει δουλειά είναι 100%, όσο και αν υπάρχουν λιγότεροι άνεργοι δίπλα του. Ένας άνεργος είναι άνεργος 100%, ανεξάρτητα που κατατάσσεται σε έρευνες και στατιστικά στοιχεία.

Κατ’ αναλογίαν το ίδιο συμβαίνει και με το κόστος ζωής. Αν το ενοίκιο σου σήμερα είναι διπλάσιο απ’ αυτό που πλήρωνες πριν δέκα χρόνια, βασικά είδη έχουν αυξηθεί μέχρι και 100% όπως το βοδινό κρέας, τίποτα δεν μπορεί να σε πείσει ότι ο πληθωρισμός είναι μονοψήφιος. Σωστά καταγράφεται ως μονοψήφιος σύμφωνα με το μοντέλο με το οποίο μετριέται, πλην όμως δεν αλλάζει τίποτα στη ζωή αυτού που αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες.

Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Οι φτωχότεροι δοκιμάζουν τα όρια τους κάθε μέρα, την ώρα που βομβαρδίζονται από στατιστικά και μακροοικονομικά στοιχεία. Οι φτωχότεροι μπορεί να μην καταθέτουν κρατικούς προϋπολογισμούς, μπορεί να μην τα πηγαίνουν καλά στην μακροοικονομία, πλην όμως είναι οι μόνοι που γνωρίζουν πώς πρέπει να «στριμώξεις» τόσες ανάγκες σε τόσο λίγα λεφτά. Και αυτό δεν καταγράφεται με νούμερα. Πρέπει να το αφουγκραστείς.