Υπό εξαφάνιση η Παθολογία στην Ελλάδα -Απαιτούνται άμεσα μέτρα και μακρόπνοος σχεδιασμός

Oι σημαντικότατες ελλείψεις παθολόγων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και στο ΕΣΥ, συνεχίζουν να υπάρχουν και παρά τη μείωση του θορύβου γύρω από το θέμα, δυστυχώς όπως δείχνουν τα πράγματα, πρόκειται να επιδεινωθούν.

Στον τομέα της ΠΦΥ, δημιουργήθηκε ο θεσμός του Προσωπικού Ιατρού, όχι με κάποιο μακρόπνοο σχεδιασμό, αλλά υπό τη δαμόκλειο σπάθη των δανειστών για την άμεση αντιστοίχιση όλων των πολιτών σε προσωπικό γιατρό. Όλα ξεκίνησαν με πιέσεις, απειλές και τελεσίγραφα προς πολίτες και ιατρούς και δρομολογήθηκε ένα ημίμετρο, το οποίο στην πορεία εμπλουτίστηκε (ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμίας) και βαφτίζοντας ως προσωπικούς τους ιατρούς των Κέντρων Υγείας, των νοσοκομείων, αλλά και ανειδίκευτους αγροτικούς.

Το αποτέλεσμα ήταν ασθενείς πολλαπλών ταχυτήτων να εξυπηρετούνται από ιατρούς πολλαπλών ταχυτήτων και δυνατοτήτων. Όσοι ασθενείς δύνανται να ανταποκριθούν οικονομικά, απευθύνονται σε παθολόγους του ιδιωτικού τομέα, αλλά και σε κλινικές ή διαγνωστικά κέντρα. Σύμφωνα, άλλωστε, με πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ, διαθέτουμε το θλιβερό προνόμιο της υψηλότερης ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία και της μικρότερης ικανοποίησης των πολιτών, από τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας.

Οι παθολόγοι, οι οποίοι αποτελούμε τον κορμό κάθε βαθμίδας υγείας, τείνουμε να γίνουμε ειδικότητα υπό εξαφάνιση. Και παρά τα σπασμωδικά οικονομικά κίνητρα που ισχύουν, δεν ανέτρεψαν αυτή την τάση.

Στη δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας, βλέπουμε μία αποψίλωση των νοσοκομείων της περιφέρειας, αλλά πλέον και μεγάλων αστικών κέντρων, από παθολόγους με όλους τους κινδύνους που αυτό ενέχει για τη δημόσια υγεία.

Οι υποχρεωτικές μετακινήσεις παθολόγων από νομό σε νομό για την κάλυψη των τεράστιων κενών σε πολλά νοσοκομεία της περιφέρειας, με τα γνωστά «εντέλλεσθε», καλά κρατούν. Και εξουθενώνουν σωματικά και ψυχικά τους συμμετέχοντες παθολόγους, μειώνοντας, παράλληλα, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

Το αρτιότατο ΦΕΚ/2856 του 2019 για τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην Παθολογία παραμένει ανενεργό, ελλείψει εκπαιδευτών, αλλά πλέον και εκπαιδευομένων. Οι λίστες αναμονής για την ειδικότητα της Παθολογίας σε όλα τα νοσοκομεία είναι πλέον ολιγάριθμες, αποδεικνύοντας ότι η ειδικότητα μας δεν ελκύει πια τους νέους ιατρούς.

Συστηματική άρνηση του υπουργείου για επικοινωνία

Η τακτική όλης της ηγεσίας του αρμόδιου υπουργείου είναι η συστηματική άρνηση της επικοινωνίας με τους μη θετικά διακείμενους προς τα πρόσωπα και τις πολιτικές του υπουργείου ιατρούς, των παθολόγων μη εξαιρουμένων.

Σαν Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος έχουμε επανειλημμένα υποβάλλει προτάσεις μέσω της Διαύγειας, αλλά και σε παλαιότερες συναντήσεις με υπουργούς, όταν ακόμη απαντούσαν στα αιτήματά μας προς συνάντηση.

Στο πρόσφατο παρελθόν χώρες της Βαλκανικής, όπως η Ρουμανία, αλλά και προ ημερών η Βουλγαρία, αναγνωρίζοντας το σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης νοσηλευτών και ιατρών, προέβησαν σε γενναίες αυξήσεις μισθών και σε αναδιοργάνωση των υπηρεσιών. Σε αντίθεση με αυτές τις χώρες, η Ελλάδα απλώς έδωσε τη δυνατότητα στους ιατρούς των δημοσίων δομών, να ασκούν ιδιωτικό επάγγελμα, ανταγωνιζόμενοι ίσως και αθέμιτα τους συναδέλφους τους του ιδιωτικού τομέα. Σε αυτό το εγχείρημα ελλοχεύει ο κίνδυνος παραίτησης των δημοσίων ιατρών από τη νοσοκομειακή τους θέση και η πλήρης ένταξη τους στον ιδιωτικό τομέα.

Η Παθολογία πρέπει να παραμείνει ειδικότητα κορμός στην Πολιτική Υγείας της χώρας μας. Μία απλή πρόταση είναι η τρίχρονη ή τετράχρονη εκπαίδευση κάθε ιατρού του παθολογικού τομέα ως παθολόγου και στη συνέχεια η διετής εξειδίκευση του σε υποειδικότητες όπως η ενδοκρινολογία, η καρδιολογία, η αιματολογία, κλπ. Με αυτό τον τρόπο θα γέμιζαν τα νοσοκομεία με ειδικευόμενους, εμποδίζοντας τη φυγή τους προς το εξωτερικό, θα μειωνόταν ο ενδιάμεσος χρόνος αναμονής για την υποειδικότητα και θα τοποθετούνταν στα νοσοκομεία ιατροί ικανοί να καλύπτουν τις εφημερίες του παθολογικού τομέα, ασχέτως υποειδικότητας.

Μία άλλη πρόταση αφορά στην ενίσχυση του θεσμού του προσωπικού ιατρού, με επιτελικό τον ρόλο του παθολόγου, έτσι ώστε να αποφεύγονται άσκοπες παραπομπές ασθενών σε νοσοκομεία και σε άλλες ειδικότητες ή υποειδικότητες.

Αυτές είναι δύο μόνο από τις προτάσεις που θα μπορούσαμε να επεξεργαστούμε σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας. Η αναδιοργάνωση του δυσλειτουργικού συστήματος υγείας απαιτεί άμεσα μέτρα για την ανακούφιση του πληθυσμού, καθώς επίσης μακρόπνοο και συστηματικό σχεδιασμό για την τελειοποίηση της και όχι αποσπασματικά μέτρα. Παρά την ορθή και διακηρυγμένη θέση του πρωθυπουργού ότι τα προβλήματα λύνονται με διάλογο και προτάσεις, το υπουργείο Υγείας σταθερά αγνοεί τους φορείς του ιατρικού κόσμου και ουδέποτε στο πρόσφατο παρελθόν δέχτηκε να ακούσει τους εκπροσώπους των παθολόγων, των ειδικών που αναντίλεκτα αποτελούν τη σπονδυλική στήλη τόσο του ΕΣΥ όσο και της ΠΦΥ. Οι ιατροί εκ φύσεως δεν αντιδικούμε. Ασχολούμαστε με όσους αναζητούν τη βοήθεια μας και δυστυχώς το 70% των νέων συναδέλφων μας, προσβλέπει σε καριέρα εκτός Ελλάδας.

Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του CNN Greece στην Υγεία