Σε νέα δίκη ο Σταύρος Ψυχάρης για το πόθεν έσχες

Υπενθυμίζεται, ότι το πρώτο δεκαήμερο του περασμένου Αυγούστου, αναβλήθηκε επ΄ αόριστον από το Ι΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, η δίκη του Σταύρου Ψυχάρη. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ακύρωσε το κλητήριο θέσπισμα δεχόμενο ότι στο περιεχόμενο του δεν περιγραφόταν επακριβώς εάν ο κ. Ψυχάρης τέλεσε τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται από αμέλεια ή από πρόθεση.

Στη συνέχεια, η υπόθεση επέστρεψε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών προκειμένου να προσδιοριστεί επακριβώς η υποκειμενική υπόσταση των πράξεων που αποδίδονται στον επικεφαλής του ΔΟΛ.

Μάλιστα, η υπόθεση απασχόλησε την Ελληνική Δικαιοσύνη μετά από έρευνα της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής, καθώς από τον έλεγχο που διενήργησε προέκυψαν ανακρίβειες και ελλείψεις στις δηλώσεις πόθεν έσχες του Σταύρου Ψυχάρη για τα οικονομικά έτη 2010-2014 (δηλώσεις 2011-2015).

Σύμφωνα με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα εφάρμοσε τις σχετικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και του νόμου 3213/2003 περί δηλώσεων πόθεν έσχες, αλλά και εσφαλμένα ακύρωσε το κλητήριο θέσπισμα το οποίο είχε επιδοθεί νόμιμα στον επικεφαλής του εκδοτικού συγκροτήματος της Μιχαλακοπούλου, αναφέρει το ΑΠΕ.

Ακόμη, η κυρία Δημητρίου είχε υποστηρίξει ότι η ποινική νομοθεσία δεν χρειάζεται να αναφέρει ρητά ότι η πράξη τελέστηκε από πρόθεση, γιατί όταν δεν αναφέρεται η μορφή της υπαιτιότητας στο σχετικό αδίκημα, είναι σαφές ότι υπάρχει κατηγορία από δόλο ή από πρόθεση.

Η αναίρεση της κυρίας Δημητρίου εισήχθη στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, το οποίο με την υπ΄ αριθμ. 1553/2016 απόφασή του, έκρινε ότι ο κ. Ψυχάρης πρέπει να δικαστεί στο ίδιο δικαστήριο -από άλλη σύνθεση όμως εκτός αυτής που δικάστηκε την πρώτη φορά- για το αδίκημα της παράβαση, από πρόθεση (δόλο) του νόμου για τις δηλώσεις του πόθεν έσχες κάτ' εξακολούθηση σε βαθμό πλημμελήματος.

Οι αρεοπαγίτες, συγκλίνοντας με τις θέσεις της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, αποφάνθηκαν ότι είναι αυτονόητο πως η παράβαση έγινε από πρόθεση, καθώς η σχετική διάταξη του Ποινικού Κώδικα δεν αφήνει περιθώριο άλλης ερμηνείας και δεν χρειαζόταν να γραφεί αυτό με πανηγυρικό χαρακτήρα στο κλητήριο θέσπισμα του κ. Ψυχάρη.