Νηστεία στην πολιτική

Μέχρι τότε η πλειοδοσία λόγων και πράξεων -αν και πολλές φορές υπήρχε απόσταση μεταξύ τους-, ήταν στον ημερήσιο κατάλογο των υποσχέσεων και δεσμεύσεων των πολιτικών που στο κάτω, κάτω αυτό που έκαναν ηταν να δελεάζουν τους ψηφοφόρους δημιουργώντας τους προσδοκίες για τα προσωπικά τους συμφέροντα. Το ήθελαν οι ψηφοφόροι και το έδιναν αφειδώς οι πολιτικοί για να ψηφίζονται απο τους ίδιους.

Τα ταξίματα και οι υποσχέσεις τα τελευταία χρόνια ήταν μόνιμο φαινόμενο. Αν δεν έταζε ο πολιτικός στον ψηφοφόρο, ψήφο δεν έβρισκε. Ελάχιστοι πολιτικοί ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να μπούνε στο “τριπάκι” να τάξουν μια θέση στο δημόσιο ή κάτι άλλο. Οι περισσότεροι το έκαναν πλουσιοπάροχα γιατί αν δεν το έκαναν, ο ψηφοφόρος του γύριζε την πλάτη. Και μην μου πείτε οτι δεν ήταν έτσι.

Ωστόσο, το πάρτι ανάμεσα στους πολίτες και τους πολιτικούς τα χρόνια της κρίσης περιορίστηκε γιατί πολύ απλά όποιος έταζε λαγούς με πετραχήλια τον έπαιρναν στο “ψιλό” αφού δυνατότητες δεν υπήρχαν και άρα το ψέμα φαινόταν πολύ έντονα σε όποιον το έκανε.

Η περίοδος που οι δεσμεύσεις των πολιτικών ήταν περιορισμένες απέναντι στους πολίτες δεν άντεξε για πολύ καιρό και τώρα που πλησιάζουν εκλογές, οι πολιτικοί δείχνουν επιρεπείς στις παλιές τους συνήθειες.

Εισερχόμαστε σιγά σιγά στη νέα περίοδο του “πάρε κόσμε”. Μια συνταγή απο τα παλιά που για τους κυβερνώντες αλλά και για την αντιπολίτευση φαίνεται οτι είναι πετυχημένη. ´Εχουν αρχίσει πάλι να πλειοδοτούν σε εξαγγελίες που θα δελεάσουν τους πολίτες για να τους ψηφίσουν. Αντί να καταθέτουν προγράμματα και ιδέες για το κατά πόσο δεν θα επιστρέψουμε απο εκει που μπήκαμε στην κρίση, κάνουν πάλι το ίδιο σαν να θέλουν να ξανά ζήσουμε τον εφιάλτη.

Αντί να κάνουν νηστεία στον πολιτικό τους λόγο και τις μεγαλοστομίες τάζοντας σε οτι κινείται και οτι πετάει λαγούς με πετραχήλια , κάνουν το ακριβώς αντίθετο σαν να θέλουν να δείξουν οτι τα χρόνια της κρίσης δεν πέρασαν ποτέ απο τη χώρα και δεν ζήσαμε αυτά που ζήσαμε ολοι μας με τις οικονομικές δυσκολίες σαν να ηταν ψέμα που δυστυχώς ήταν μόνο αλήθεια η αφαίρεση χρημάτων απο τους οικογενειακούς μας προϋπολογισμούς και η έκπτωση της των όσων είχε πετύχει η κοινωνία τις προηγούμενες δεκαετίες.

Επομένως, τώρα τη Σαρακοστή που η νηστεία είναι η είσοδος για να περάσουμε στο άγιο Πάσχα, οι πολιτικοί ας πιστέψουν οτι πρέπει να νηστέψουν σε λόγους με τους οποίους απευθύνονται στους πολίτες και ας τάξουν λιγότερα απο τις άλλες φορές γιατί θα έρθει η εξομολόγηση της κάλπης και εκεί όλα τίθενται σε μια σειρά.