Η καθημερινότητα μιας κοινωνίας που λειτουργεί με self test

Μαθητές λυκείου, καθηγητές, εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με ένα self test στο χέρι και πάνε στο σχολείο ή την εργασία τους. Επιχειρήσεις, η αγορά ολόκληρη κινείται με αυτά. Αλλά και ο τουρισμός σε λίγο καιρό θα χρειαστεί τα δικά του self test . Εστιάτορες, σεφ , σερβιτόροι, καταστηματάρχες, καφέ, οι πάντες όλοι με ένα τεστ για κάθε ενδεχόμενο.

Έχουμε γίνει κοινωνία των self test, αλλά και τι άλλο θα μπορούσε να γίνει; Πώς αλλιώς θα υπήρχε μια ασφάλεια υγείας, ώστε να αισθανόμαστε ότι κάπως προφυλασσόμαστε και ότι ξέρουμε πως οδεύουμε σε σταθερό δρόμο. Μαζί με τα εμβόλια, τα self test αποτελούν ένα ισχυρό «όπλο» απέναντι στον κορωνοϊό. Έχουμε μια ασπίδα προστασίας για όλους μας, αλλά κυρίως για εκείνους που αγαπάμε και μας αγαπάνε.

Για φανταστείτε να μην είχαν ανακαλύψει οι επιστήμονες ούτε το εμβόλιο, ούτε τα τεστ τι θα γινόταν; Θα είχαμε «πόλεμο» όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά και μεταξύ των χωρών.

Οι αντιπαραθέσεις που θα ξεσπούσαν θα ήταν πρωτόγνωρες.

Εδώ τώρα που έχουμε τα εργαλεία αυτά και πάλι βλέπετε τι γίνεται. Τόσο σε επίπεδο Ευρώπης, όσο και σε επίπεδο χώρας. Στη μεν Ευρώπη η πρόεδρος της Κομισιόν αναγκάστηκε, μετά την κριτική που της άσκησαν άλλες χώρες, να απολογηθεί για την καθυστέρηση παραλαβής εμβολίων, που δυστυχώς επηρέασε και την Ελλάδα. Αν είχαμε μεγαλύτερο αριθμό εμβολίων, οι εμβολιασμοί θα γίνονταν ταχύτεροι και άρα πιο γρήγορα θα υψωνόταν τείχος ανοσίας στον πληθυσμό, που σημαίνει ότι πιο γρήγορα θα περιορίζονταν τα μέτρα, μάσκες, αποστάσεις, απαγόρευση κυκλοφορίας και πιο γρήγορα θα κινείτο η αγορά και η οικονομία, με την κανονικότητα να επιστρέφει ταχύτερα.

Αν δεν είχαμε επομένως τα self test και τα εμβόλια και ήμασταν ακόμη σε πειραματικό στάδιο, δεν θα είχαν ανοίξει σχολεία, δεν θα γινόταν καμία συζήτηση για άνοιγμα του λιανεμπορίου και φυσικά ούτε καν θα σκεφτόμασταν να ανοίξουν καταστήματα εστίασης, καφέ και βεβαίως μην ξεχνάμε τα χρήματα από τον ανύπαρκτο τουρισμό, πολύ απλά δεν θα υπήρχαν. Θα έλειπαν βασικές μας ανάγκες, όπως θα έλειπε η ψυχολογία μας που θα ήταν «υπό του μηδενός», αν δεν υπήρχαν το εμβόλιο και τα self test .

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί, έστω και έτσι όπως είμαστε σήμερα. Με ένα δεύτερο Πάσχα κλεισμένοι στα σπίτια μας, σουβλίζοντας τον οβελία στις πιλοτές και τα μπαλκόνια των σπιτιών μας, για όσους δεν διαθέτουν εξοχικές κατοικίες εντός νομού και με περιορισμένο αριθμό συγγενών ή φίλων.

Είναι σκληρό αν αναλογιστούμε ότι ο αριθμός ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τον κορωνοϊό ξεπέρασε τις 10 χιλιάδες στην Ελλάδα. Και φυσικά δεν νομίζω ότι θα πάθουμε κάτι αν και φέτος δεν πάμε στα χωριά μας για το Πάσχα. Μακάρι να μπορούσαμε. Αλλά για σκεφτείτε, άλλοι έχασαν μάνες, πατεράδες, παππούδες και γιαγιάδες ακόμη και παιδιά. Αυτοί όλοι δεν θα κάνουν Ανάσταση.