Μετά το δωρεάν Wi-Fi, η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση

Το γενικό πλάνο υπήρχε, η υποδομή μερικώς, το συγκεκριμένο σχέδιο και η ουσιαστική επιθυμία υλοποίησης σίγουρα όχι.

Λίγα χρόνια αργότερα και πριν από λίγες ημέρες, ο νυν πρωθυπουργός, στο συνέδριο του ΣΕΠΕ, με περισσότερη φιλοδοξία και λιγότερη δημοσιότητα εξήγγειλε το όραμά του για επιβίβαση της Ελλάδας στο τρένο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Η πρόθεση αναμφίβολα μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, η υλοποίηση εντούτοις μάλλον θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες. Τα συστατικά στοιχεία της περιώνυμης νέας επανάστασης που πρωταγωνίστησε στις συζητήσεις του Νταβός απουσιάζουν παντελώς από τη χώρα μας: η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, ο σημασιολογικός ιστός, το Ίντερνετ των πραγμάτων, η νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία είναι ορισμένα από αυτά. Πολύ περισσότερο, λείπει το βασικό συστατικό στοιχείο: η ίδια η βιομηχανία πάνω στην οποία δομείται η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Ακόμη, απουσιάζει ένα σημαντικό προαπαιτούμενο: η θεσμοθετημένη συνεργασία του ιδιωτικού τομέα με τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, ούτως ώστε να διοχετεύεται η πανεπιστημιακή έρευνα απευθείας στη βιομηχανία.

Καλό θα ήταν η σημερινή κυβέρνηση να εξετάσει τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Κομισιόν από τον Δείκτη Οικονομίας και Κοινωνίας (Digital Economy and Society Index-DESI), όπου η χώρα μας βρίσκεται στην 26η θέση μεταξύ 28 κρατών στην ΕΕ. Ο Δείκτης Digital Economy and Society Index αξιολογεί τις εθνικές επιδόσεις των χωρών με βάση έξι παράγοντες: Συνδεσιμότητα, Ανθρώπινο Κεφάλαιο, Χρήση του Διαδικτύου, Ενσωμάτωση της Ψηφιακής Τεχνολογίας, Ψηφιακές Δημόσιες Υπηρεσίες και Έρευνα - Ανάπτυξη (R&D).

Και βέβαια, όλα αυτά αποτελούν προαπαιτούμενα για μία εθνική πολιτική στην ψηφιακή οικονομία και υποχρεωτικά προγενέστερα σκαλοπάτια για τη χάραξη μίας πιο φιλόδοξης στρατηγικής.