Σαν σήμερα: Η 6η Ιουνίου στην ιστορία - Η απόβαση στη Νορμανδία

Η 6η Ιουνίου είναι και θα είναι πάντα η D-Day. Η μέρα της Απόβασης στη Νορμανδία, που ίσως δεν ήταν αυτή που τελείωσε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν όμως μια από τις μέρες που ανέστρεψαν την πορεία του. Το «D» στο D-Day, σημαίνει επίσης day. Είναι η σύντμηση για το «μέρα 0». Η 5η Ιουνίου ήταν η D-1, η 7η Ιουνίου ήταν η D+1 και τα λοιπά.

Η απόφαση για το ποια θα ήταν η «μέρα 0» πάρθηκε από τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων στη δυτική Ευρώπη, την Αγγλία δηλαδή.

Υπήρξαν πολλοί που προσπάθησαν να πείσουν τον Αϊζενχάουερ να αλλάξει την ημέρα 0, αλλά εκείνος ήταν αμετάπειστος. Πιθανώς επειδή ήξερε ότι ούτως ή άλλως οι απώλειες θα ήταν τεράστιες, αλλά η απόβαση ήταν μονόδρομος.

Από τους 160.000 άντρες που αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία εκείνη τη μέρα, oι 10.000 σκοτώθηκαν τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στη στεριά, ή και πριν καν βγουν από τις βάρκες. Πάρα πολύ περισσότεροι τις επόμενες μέρες.

Ο Αϊζενχάουερ έστειλε σε κάθε έναν από αυτούς μια επιστολή την προηγούμενη της Απόβασης:

«Σε λίγο θα λάβετε μέρος σε μια μεγάλη επιχείρηση, την οποία έχουμε προετοιμάσει εδώ και πολλούς μήνες. Τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα επάνω σας. Δεν θα δεχτούμε τίποτα λιγότερο από την απόλυτη νίκη. Καλή Τύχη!», τους έγραφε.

Ο ίδιος δεν ήταν καθόλου βέβαιος για τη νίκη. Έχοντας πολεμήσει τους Γερμανούς σε πολλά μέτωπα, τους θεωρούσε έναν «πολύ καλά εκπαιδευμένο, άριστα εξοπλισμένο και ετοιμοπόλεμο εχθρό», ακόμα και τώρα.

Έτσι, ο Αϊζενχάουερ έγραψε ένα ακόμα γράμμα, που ήρθε πολύ πρόσφατα στη δημοσιότητα.

«Η Απόβασή μας στη Γαλλία απέτυχε να διασφαλίσει ένα ασφαλές πάτημα και αναγκάστηκα να αποσύρω τα στρατεύματα. Η απόφασή μου να επιτεθώ αυτή τη στιγμή και σε αυτό το σημείο, είχε ληφθεί με βάση τις υπάρχουσες πληροφορίες. Οι άντρες, ο στρατός ξηράς, το ναυτικό και η αεροπορία, έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν να τούς επιβάλουν η γενναιότητα και η αφοσίωση στο καθήκον. Η ευθύνη για την αποτυχία είναι μόνο δική μου».

Ήταν το Plan B, εκείνο που κανείς δεν ήθελε να πιστέψει, αλλά όλοι είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ως πιθανή έκβαση. Η επιστολή αυτή έμεινε στο συρτάρι του Αϊζενχάουερ και η ιστορία πήρε το δρόμο της.