ΚΟΣΜΟΣ

Εκλογές Ισραήλ: Σύμπραξη άκρας δεξιάς με τους ισλαμιστές, η νέα πρόκληση Νετανιάχου

Εκλογές Ισραήλ: Σύμπραξη άκρας δεξιάς με τους ισλαμιστές, η νέα πρόκληση Νετανιάχου
AP Photo/Oded Balilty

Γνωστός με το παρωνύμιο «ο μάγος της πολιτικής» λόγω της ικανότητάς του να ελίσσεται και να παραμένει στην εξουσία, ο απερχόμενος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, αναλαμβάνει τώρα μια πρωτόγνωρη πρόκληση: Να πείσει την ακροδεξιά και τους ισλαμιστές να συνεργαστούν στην ίδια κυβέρνηση.

«Είναι ιστορικό, είναι ειρωνικό [...] είναι παράλογο» να βλέπουμε το πολιτικό μέλλον του μοναδικού εβραϊκού κράτους παγκοσμίως να συνδέεται με ένα ισλαμιστικό κόμμα, κατήγγειλε η Γκάγιλ Ταλσίρ, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.

Τα οριστικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν την Τρίτη -των τέταρτων μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια0 ανακοινώθηκαν αργά χθες, Πέμπτη.

Το Λικούντ του Νετανιάχου βρέθηκε στην πρώτη θέση, εξασφαλίζοντας 30 έδρες από τις 120 της Κνεσέτ. Ακολουθεί το Yesh Atid (Υπάρχει Μέλλον) του κεντρώου Γιαΐρ Λάπιντ, με 17 έδρες.

Ακολουθούν 11 κόμματα (αραβικά, υπερορθόδοξα, κεντρώα, της εθνικιστικής δεξιάς, της αριστεράς, συντηρητικά, της ριζοσπαστικής δεξιάς και της άκρας δεξιάς), τα οποία χωρίζονται σε τρεις μεγάλες ομάδες: υπέρ του Νετανιάχου, κατά του Νετανιάχου και τα ανένταχτα.

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός και οι σύμμαχοί του της δεξιάς συγκεντρώνουν 52 έδρες, ενώ ο Λάπιντ και οι πιθανοί του εταίροι έως 57 έδρες. Οπότε για να καταφέρουν να φτάσουν στην πλειοψηφία των 61 εδρών και οι δύο πλευρές εξαρτώνται από δύο κόμματα.

Για να παραμείνει στον θρόνο του, ο Νετανιάχου πρέπει να πείσει τα δύο αυτά κόμματα να ενταχθούν στην κυβέρνησή του: αυτό του Ναφτάλι Μπένετ της ριζοσπαστικής δεξιάς και αυτό του Μάνσουρ Αμπάς, επικεφαλής του μικρού ισλαμιστικού κόμματος Raam, που προκάλεσε έκπληξη αυτή την εβδομάδα στο Ισραήλ εκλέγοντας τέσσερις βουλευτές.

Και όχι μόνο πρέπει να τους πείσει να συμμετάσχουν στον συνασπισμό του, αλλά πρέπει να το κάνει χωρίς να χάσει τη στήριξη των άλλων συμμάχων του, μεταξύ των οποίων και το ακροδεξιό κόμμα «Θρησκευτικός Σιωνισμός» που είναι εχθρικό προς τους Άραβες και τους μουσουλμάνους.

«Είναι εντελώς παράξενο να βλέπουμε ότι ο Μάνσουρ Αμπάς ενδέχεται να επιτρέψει στα πιο ισλαμοφοβικά στοιχεία της χώρας να βρεθούν στην κυβέρνηση» επισήμανε η Ταλσίρ, η οποία θεωρεί πιθανό το σενάριο αυτό.

«Ο Μάνσουρ Αμπάς σκέπτεται στρατηγικά. Και η ιδέα είναι ότι ο Νετανιάχου θα του υποσχεθεί χρήματα για να βοηθήσει τους Άραβες», σε αντάλλαγμα ο ηγέτης του μιρκού ισλαμιστικού κόμματος ενδέχεται να στηρίξει στην Κνεσέτ την κυβέρνησή του χωρίς, ωστόσο, να ενταχθεί στον κυβερνητικό συνασπισμό, εκτίμησε η ίδια.

Παζάρεμα

Ήδη η άκρα δεξιά, υπό τον αμφιλεγόμενο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, ο οποίος έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα για υποκίνηση σε ρατσισμό και στήριξη της αντιαραβικής τρομοκρατίας, απορρίπτει οποιαδήποτε συμφωνίας με τον Μάνσουρ Αμπάς.

«Όμως αυτή δεν είναι η τελευταία λέξη» σχολίασε σήμερα, Παρασκευή, η αρθρογράφος Σίμα Καντμόν στις σελίδες της Yediot Aharonot.

«Ο Νετανιάχου είναι ικανός να βγάλει νερό από μια πέτρα και θα μπορούσε να προσφέρει το φεγγάρι» στην άκρα δεξιά προκειμένου αυτή να δεχθεί μια κυβέρνηση που στηρίζεται από τους ισλαμιστές, αναφέρει.

Από την πλευρά του, ο Γιαΐρ Λάπιντ ενδέχεται να προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση με τη στήριξη των δύο αραβικών κομμάτων, της «Ενιαίας Λίστας» , που είναι ανοικτά εχθρική προς τον Νετανιάχου, και τους ισλαμιστές του Μάνσουρ Αμπάς. Όμως, και σε αυτή την περίπτωση ο Λάπιντ θα πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να τους πείσει.

Αν συνεργαστούν αυτά τα αραβικά κόμματα, τότε ενδέχεται νέος πρωθυπουργός του Ισραήλ να είναι ο Λάπιντ. Όμως τους τελευταίες μήνες τα χωρίζουν διαφωνίες, κάτι που ώθησε τον Αμπάς να σχηματίσει δικό του κόμμα.

Ένας παράγοντας που περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση είναι ότι κάποιοι εταίροι του Λάπιντ που προέρχονται από τη δεξιά, αλλά είναι εχθρικοί προς τον Νετανιάχου, δεν επιθυμούν να δουν το Ισραήλ, το οποίο το 2018 ψήφισε νομοσχέδιο το οποίο αναφέρεται στον εβραϊκό χαρακτήρα του κράτους, να εξαρτάται από αραβικά κόμματα.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ