Γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν περισσότερο DNA Νεάντερταλ από άλλους

Το εύρημα, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο περιοδικό Science Advances, παρακολουθεί τη γενετική κληρονομιά των αρχαϊκών συγγενών του είδους μας, του Homo sapiens, με μεγαλύτερη ακρίβεια, χάρη σε μια κρίσιμη μάζα ανεκτίμητων δεδομένων, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν σήμερα μπορούν να ανιχνεύσουν ένα πολύ μικρό ποσοστό του DNA τους στους Νεάντερταλ - αποτέλεσμα προϊστορικών σεξουαλικών συναντήσεων μεταξύ των προγόνων μας και των ανθρωπίνων της εποχής του λίθου πριν εξαφανιστούν πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Ωστόσο, το DNA του Νεάντερταλ είναι ελαφρώς πιο άφθονο στα γονιδιώματα των πληθυσμών της Ανατολικής Ασίας.

Αυτή η ασυμφωνία έχει μπερδέψει από καιρό τους επιστήμονες, επειδή τα λείψανα του Νεάντερταλ έχουν βρεθεί εκτενώς σε όλη την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, αλλά όχι ανατολικότερα από τα βουνά Αλτάι στην Κεντρική Ασία.

Η ομάδα μελέτης εξόρυξε πληροφορίες από μια βάση δεδομένων με περισσότερα από 4.000 αρχαία γονιδιώματα από όλη την Ευρώπη και την Ασία που συλλέχθηκαν από μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ David Reich, καθηγητή γενετικής και ανθρώπινης εξελικτικής βιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη.

Τα γονιδιώματα του Homo sapiens της Λίθινης Εποχής που ζούσαν ως κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες στην Ευρώπη μετά την εξαφάνιση των Νεάντερταλ περιείχαν ελαφρώς υψηλότερο ποσοστό DNA του Νεάντερταλ από εκείνους που ζούσαν στην Ασία για δείγματα παλαιότερα των 20.000 ετών, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Η ομάδα μελέτης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σημερινό πρότυπο υψηλότερου ποσοστού καταγωγής Νεάντερταλ στους ασιατικούς πληθυσμούς σε σύγκριση με εκείνους στην Ευρώπη πρέπει να αναπτύχθηκε σε μεταγενέστερο στάδιο, κυρίως κατά τη νεολιθική μετάβαση, όταν η γεωργία άρχισε να αντικαθιστά το κυνήγι και τη συλλογή ως τρόπος ζωή πριν από περίπου 10.000 με 5.000 χρόνια.

Ο Tony Capra, αναπληρωτής καθηγητής επιδημιολογίας και βιοστατιστικής στο Bakar Computational Health Sciences Institute στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο, είπε ότι η εργασία ήταν «ένα παράδειγμα μιας πολύ συναρπαστικής και πολλά υποσχόμενης στρατηγικής για την ενσωμάτωση της ανάλυσης αρχαίου ανθρώπινου DNA από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. τοποθεσίες με σύγχρονα γονιδιώματα για να συνδέσουν τις κουκκίδες της εξέλιξης μέσω του χρόνου και του χώρου».

Why do some groups of people today have more Neanderthal DNA than others? A new study offers answers