Τα δύσκολα για την αριστερά στη Γαλλία μόλις ξεκίνησαν

Μία μόλις ημέρα μετά την μεγαλύτερη πολιτικλή ανατροπή που έχει καταγραφεί στα χρονικά της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας η νικήτρια, με οριακή πλειοψηφία αλλά πλειοψηφία – αριστερά βρίσκεται μπροστά σε σημαντικά ερωτηματικά και προβλήματα στα οποία οφείλει να απαντήσει εάν τελικώς όντως θέλει να αξιοποιήσει τη λαϊκή εντολή και να κυβερνήσει τη χώρα.

Είναι δεδομένο πως τα πέντε κόμματα που αποτελούν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, τον πολιτικό σχηματισμό που ενωμένος κατέβηκε στις βουλευτικές εκλογές και κέρδισε πέρα από την ακροδεξιά αλλά και το κόμμα του Γάλλου Προέδρου, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε εμπόδια τα οποία οφείλει άμεσα να υπερκεράσει προκειμένου από τη μία να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο οι Γάλλοι ψηφοφόροι το επέλεξαν και σε δεύτερο χρόνο για να μην δημιουργήσει σημαντικά αντιπαραδείγματα στην υπόλοιπη Ευρώπη που παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Γαλλία με τον ίδιο τρόπο που τις παρακολούθησε τόσο το 1789 όσο και τον Μάϊο του 68.

Τα μεγάλα φλέγοντα ζητήματα

Η αριστερά δεν είναι σήμερα σε θέση να προτείνει πρόσωπο που θα ορκιστεί Πρωθυπουργός άμεσα. Ο Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε από τον Γκραμπριέλ Ατάλ να παραμείνει στη θέση του μέχρι ο ίδιος να επιστρέψει από τις ΗΠΑ και άφησε να διαρρεύσει πως δεν έλαβε ποτέ από τους νικητές το όνομα που προτείνουν να ηγηθεί της νέας Εθνοσυνέλευσης.

Είναι δεδομένο πως το πρόσωπο του Ζαν Λουκ Μελανσόν είναι κόκκινο πανί ακόμη και για τα κόμματα τα οποία συνεργάστηκαν στο ενιαίο ψηφοδέλτιο. Ειδικά οι σοσιαλιστές εμφανίζονται εξόχως αρνητικοί με το να προταθεί ο άνθρωπος που δημιούργησε την «Ανυπότακτη Γαλλία» και τελικώς μετά από 7 χρόνια κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία των Γάλλων να συνταχθούν πίσω από το δικό του ψηφοδέλτιο. Ενστάσεις έχουν και οι Πράσινοι μόνο που οι ίδιοι φαίνεται να έχουν κοινό τόπο ειδικά στην περιβαλλοντική πολιτική με τον Μελανσόν που έχει ξεκαθαρίσει πως ειδικά σε ζητήματα ενέργειας και πράσινης οικονομίας τα στελέχη των Πρασίνων θα έχουν και τα υπουργεί και τη δυνατότητα να εφαρμόσουν τις ιδέες και τα προγράμματά τους.

Ένα δεύτερο θέμα που φαίνεται να έχει προκύψει ακριβώς 24 ώρες μετά τη νίκη της αριστεράς είναι η πολιορκία που δέχονται από το κόμμα του Μακρόν (Ensemble) οι Σοσιαλιστές. Το κόμμα των Σοσιαλιστών μετά την πολιτική τους καταστροφή από το 2002 έχει καταφέρει να καταγράφει τέτοια ποσοστά. Με περισσότερες από 80 έδρες στη νέα Βουλή δεν είναι καθόλου αμελητέο μέγεθος και σήμερα φαίνεται πως «παίζουν» παιχνίδι και με την αριστερά αλλά και την κεντροδεξιά του Μακρόν προκειμένου να συγκυβερνήσουν. Με την κεντροδεξιά οι Σοσιαλιστές το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν έχοντας τον Ζοσπίν Πρωθυπουργό την περίοδο Σιράκ με την αριστερά όχι.

Με την δεξιά τους κόστισε 22 χρόνια πολιτικής απαξίωσης με την αριστερά έχουν σημαντικές ιδεολογικές διαφορές. Εάν τελικά συνταχθούν με την πτέρυγα του Γάλλου Προέδρου και η νέα Κυβέρνηση προκύψει από τον συγκεκριμένο χώρο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως οι αντιδράσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο θα είναι τεκτονικές.

Το τρίτο μέτωπο για την αριστερά είναι αρκετά ευρύτερο. Εάν η αριστερά αποτύχει να σχηματίσει Κυβέρνηση και κυρίως εάν αποτύχει στις εν εξελίξει συζητήσεις τότε είναι δεδομένο πως αποτελέσει αντιπαράδειγμα γιαι όλες τις χώρες της Ευρώπης που «καρκινοβατούν» στο όριο της άκρας δεξιάς.

Δεδομένα οι ακραίοι και όχι μόνο πολιτικοί κύκλοι σε Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία θα χρησιμοποιήσουν την αποτυχία αυτή για να ενισχύσουν τις θέσεις και το αφήγημά τους. Δεν θα υπάρχει αντίλογος και το σημαντικότερο δεν θα υπάρχει και άλλη παρόμοια ανατροπή.