ΟΗΕ: Η βιομηχανία ψηφισμάτων και το business as usual

Πλην όμως, όπως και λέει και ο ποιητής, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Ο ΟΗΕ ουσιαστικά δεν σταμάτησε κανέναν πόλεμο, απλώς σε κάποιες των περιπτώσεων έστειλε κάποια ειρηνευτική δύναμη, τους κυανόκρανους, που εγγυώνται την ασφάλεια των κατοίκων της περιοχής. Και αυτό βέβαια δεν είναι συνώνυμη της λύσης, πόσο μάλλον της δίκαιης λύσης. Οι κυανόκρανοι βρίσκονται επί 50 χρόνια στην Κύπρο και αυτό δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στην έκνομη κατάσταση που δημιούργησε η εισβολή το 1974.

Ο ΟΗΕ αρέσκεται στα ψηφίσματα. Πρέπει να έχουν παραχθεί χιλιάδες ψηφίσματα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι κενό γράμμα, καθώς ένα από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δηλαδή οι ισχυροί του πλανήτη, θα βάλει βέτο ή θα ζητήσει τροποποιήσεις με αποτέλεσμα πολλές φορές αυτά τα ψηφίσματα να προσπαθούν να πουν κάτι που στο τέλος δεν το λένε.

Και φυσικά ο ΟΗΕ έχει έναν επικεφαλής. Τον γενικό γραμματέα, του οποίου η βασική δουλειά είναι να «ανησυχεί». Έχει βέβαια το άλλοθι ότι επί της ουσίας η εξουσία το περιορίζεται στην ανησυχία του, αλλά τα διεθνή προβλήματα και ιδιαίτερα αυτά που κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές απαιτούν λύσεις και όχι έκφραση συναισθημάτων.

Η τελευταία πράξη αυτού του θεάτρου δεκαετιών ήταν οι προηγούμενες δύο ημέρες, όπου στον ΟΗΕ κατατέθηκε ψήφισμα για τον πόλεμο στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι ήθελαν αλλαγές, τις έκαναν, το ψήφισαν, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες απείχαν.

Αποτέλεσμα; Μηδέν όπως πάντα. Μοιάζει όλο αυτό με μια λογική business as usual όπου οι ισχυροί επιβάλλουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο την άποψή τους, οι μικρότεροι έχουν ενίοτε την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουν στις αποφάσεις και όλοι τελικά γυρνούν στο σπίτι ικανοποιημένοι από το ρόλο τους. Την ίδια ώρα ο πλανήτης μαστίζεται από πολέμους, πείνα, υποσιτισμό, ασθένειες που θα μπορούσαν να προληφθούν. Και όλα αυτά δεν πρόκειται να λυθούν με κατανομή ρόλων, όσο καλοπαιγμένοι κι αν είναι αυτοί.