Ειρήνη σε ισόποσες μικρές δόσεις

Από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών η κινητικότητα υπήρξε μεγάλη, όσο μεγάλες ήταν και οι προσδοκίες από τη νέα διοίκηση της υπερδύναμης. Αρχικά φάνηκε ότι υπήρξε μία θετική αντιμετώπιση του Βλαντιμίρ Πούτιν από τον αμερικανό πρόεδρο που ήταν γεμάτος «κατανόηση», αλλά και βεβαιότητα ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα.

Έκτοτε το μόνο απτό αποτέλεσμα των συνομιλιών που έγιναν συχνά δια αντιπροσώπων είναι οι τριήμερες καταπαύσεις του πυρός που ανακοίνωσε ο Ρώσος πρόεδρος και μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε συμβολικό επίπεδο. Οι ειδήσεις που έφταναν από το μέτωπο δεν έδειξαν ποτέ αλλαγή κλίματος. Φονικά χτυπήματα, δεκάδες νεκροί, ο πόλεμος ήταν εκεί, ήταν παρών και οι απλοί άνθρωποι συνέχιζαν να πληρώνουν το κόστος.

Μικρές δόσεις ειρήνης, που μπορεί να παίζουν έναν ρόλο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά δεν τερματίζουν τον πόλεμο. Ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει συχνά τελευταίως ότι η υπομονή του εξαντλείται, δηλώνει ότι υπάρχει ένα deadline μετά τη λήξη του οποίου η χώρα του θα φύγει από το τραπέζι, αλλά και από την άμεση εμπλοκή στη σύρραξη. Αυτό όμως μπορεί να λειτουργήσει μόνο για κάποιον που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και αυτός σίγουρα δεν είναι ο Ρώσος πρόεδρος. Έχει όλο τον χρόνο μπροστά του για να «προσφέρει» μικρές «δόσεις ειρήνης» έως τη στιγμή που θα αποφασίσει ότι η στιγμή είναι ευνοϊκή γι αυτόν να κλείσει μία πιο μόνιμη συμφωνία.