Βρέθηκε απολίθωμα από νέο είδος δεινοσαύρου, που πέθανε μασώντας ένα… πόδι κροκόδειλου

Είχε πιθανό μήκος 7 μέτρα και προερχόταν από μια μυστηριώδη ομάδα δεινοσαύρων που ονομάζονταν μεγαράπτορα. Κυνηγούσαν σε περιοχές που σήμερα είναι η Νότια Αμερική, η Αυστραλία και μέρη της Ασίας, χωριζόμενοι σε διαφορετικά είδη κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, αναφέρει ο Independent.

«Πολύ ισχυρά νύχια»

Τα μεγαράπτορα ήταν γνωστά για τα μακρόστενα κρανία τους και τα «τεράστια και πολύ ισχυρά νύχια» τους, σύμφωνα με τον Lucio Ibiricu του Ινστιτούτου Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας της Παταγονίας, ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας που έκανε την ανακάλυψη.

Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές πώς αυτά τα πλάσματα κυνηγούσαν και πού βρίσκονται στο χρονολόγιο της εξέλιξης, κυρίως επειδή τα απολιθώματα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής είναι ατελή.

Σε μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, οι ερευνητές δήλωσαν ότι ανακάλυψαν μέρος ενός κρανίου, καθώς και οστά χεριών, ποδιών και ουράς στον βραχώδη σχηματισμό Lago Colhué Huapi στην Παταγονία. Παρατήρησαν μοναδικά χαρακτηριστικά στα οστά που τους έκαναν να συνειδητοποιήσουν ότι θα μπορούσε να πρόκειται για ένα νέο είδος.

Αυτό το τελευταίο μέλος της οικογένειας των μεγαραπτόρων, που ονομάστηκε Joaquinraptor casali, «καλύπτει ένα σημαντικό κενό, καθώς αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα σκελετικά ευρήματα μέχρι σήμερα», δήλωσε ο Federico Agnolin από το Αργεντινικό Μουσείο Φυσικών Επιστημών Bernardino Rivadavia, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα.

Πέθανε τουλάχιστον 19 ετών

Το πλάσμα πιθανότατα έζησε πριν από 66 έως 70 εκατομμύρια χρόνια — κοντά στην εποχή που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι — και ήταν τουλάχιστον 19 ετών όταν πέθανε, αν και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι το σκότωσε.

Για να το λένε αυτό, μάλλον δεν θεωρούν ότι… πνίγηκε από το οστό του μπροστινού ποδιού ενός αρχαίου συγγενούς των κροκόδειλων, που βρέθηκε στα σαγόνια του. Το οστό αυτό, πάντως, θα μπορούσε να δώσει κάποιες ενδείξεις για τη διατροφή του και για το αν ήταν ο κορυφαίος θηρευτής στις υγρές προϊστορικές πλημμυρικές πεδιάδες.

Ο Ibiricu ονόμασε τον νέο δεινόσαυρο στη μνήμη του γιου του Joaquin. Αν και ο Joaquin ήταν πολύ μικρός όταν έφυγε από τη ζωή, και δεν είχε ακόμη αναπτύξει το ενδιαφέρον του για τους δεινόσαυρους, ο Ibiricu πιστεύει ότι θα του άρεσε να έχει ένας δεινόσαυρος το όνομά του…