ΚΟΣΜΟΣ

Ο γερμανικός τύπος για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: Η όχι και τόσο ριζοσπαστική Αριστερά

Ο γερμανικός τύπος για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: Η όχι και τόσο ριζοσπαστική Αριστερά
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σε εκτενές άρθρο της η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung περιγράφει το πολιτικό κλίμα, μέσα στο οποίο διεξάγεται το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κλίμα που χαρακτηρίζεται πρωτίστως από την απογοήτευση για τις μεγαλόστομες υποσχέσεις της κυβέρνησης της Αριστεράς που κάθε άλλο παρά τηρήθηκαν. Η απογοήτευση αυτή καταγράφεται πλέον σταθερά στις δημοσκοπήσεις.

«Το Σαββατοκύριακο», σημειώνει, «δεν θα είναι εύκολο για τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ναι μεν η επανεκλογή του ως πρόεδρος του κόμματος θεωρείται βέβαιη, μια και δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε ή θα ήθελε να ταρακουνήσει τον σαραβαλιασμένο θρόνο του. Για πρώτη φορά ωστόσο μετά τους τρεις εκλογικούς θριάμβους του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει τώρα να εξηγήσει ευθέως στην κομματική του βάση γιατί δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει σχεδόν καμιά από τις υποσχέσεις του. Στην Ελλάδα κυριαρχεί πάντα η πολιτική λιτότητας και μάλιστα υιοθετήθηκε σαν πολιτική της κυβέρνησης, αμέσως μόλις απορρίφθηκε με ζήλο μέσω δημοψηφίσματος.»

Ο ΕΝΦΙΑ δεν πληρώνεται με ηθικά πλεονεκτήματα

Σύμφωνα με το Deutsche Welle, ο ανταποκριτής της Frankfurter Allgemeine Zeitung Μίχαελ Μάρτενς, υπενθυμίζει τις μετρημένες εξαγγελίες Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη και ερμηνεύει ως εξής τη ρητορική αυτοσυγκράτηση του πρωθυπουργού: «Φαίνεται να επιβεβαιώνεται η βούληση του Τσίπρα να μετασχηματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Δεν έχει και άλλη επιλογή, αφού όποιος μιλά με περσινούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, ένα πράγμα αντιλαμβάνεται: το αρχικό πλεονέκτημα του Τσίπρα ως ήρωα της διαμαρτυρίας έχει φθαρεί. Πολλοί Έλληνες επικροτούν το ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι γιος, ανιψιός ή κουνιάδος κάποιου προκατόχου του, όπως συνηθιζόταν μέχρι σήμερα, όμως το ατού αυτό δεν φθάνει για να πληρώσει κανείς τον παχυλό ΕΝΦΙΑ, που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ότι θα καταργήσει αλλά διατήρησε σαν να μην τρέχει τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλων φόρων.»

Και το συμπέρασμα της γερμανικής εφημερίδας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε γιατί διακήρυσσε τη ρήξη με το πελατειακό παρελθόν – μόνο που κανείς δεν μπορεί να προβαίνει κάθε τόσο εκ νέου σε ρήξη με το παρελθόν. Το τί μπορεί να προσφέρει πέραν αυτού ο συνασπισμός της όχι και τόσο ριζοσπαστικής πλέον Αριστεράς πρέπει ακόμα να αποδειχθεί.»

Το ελληνικό αδιέξοδο

Μετά την εφημερίδα Welt στις αρχές της εβδομάδες, τώρα και η Frankfurter Allgemeine Zeitung διαγράφει προσεκτικά στον ορίζοντα το ενδεχόμενο μιας απομάκρυνσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ο Βέρνερ Μούσλερ από τις Βρυξέλλες κάνει στις οικονομικές στήλες της εφημερίδας μια αναλυτική αναδρομή στη διαφωνία του γερμανού κυρίως υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με το ΔΝΤ για ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους και για το πότε θα μπορούσε να αρχίσει μια σχετική συζήτηση.

«Είναι προφανές», σημειώνει ο αναλυτής, «ότι ο Σόιμπλε και οι ευρωπαίοι συνάδελφοί του δεν ενδιαφέρονται καθόλου για μια ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασης και θέλουν να τραινάρουν το πρόβλημα. Το ότι είναι προσβεβλημένοι επειδή το ΔΝΤ δεν θέλει να πάρει μέρος σ' αυτό το παιχνίδι δείχνει μια κάποια θρασύτητα. Αυτό ισχύει ιδίως για τον γερμανό υπ. Οικονομικών, επειδή κυρίως αυτός πιέζει για την περαιτέρω συμμετοχή του ταμείου στο πρόγραμμα για την Ελλάδα.»

Το μέγα πρόβλημα του Βερολίνου

Ο αρθρογράφος πιστεύει ότι η διαμάχη του Eurogroup με το ΔΝΤ θα επικαλυφθεί βραχυπρόθεσμα, με το Ταμείο να μην παίρνει απόφαση, αλλά να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται σύντομα να την πάρει. Πιθανόν μάλιστα η επαμφοτερίζουσα αυτή κατάσταση να παραταθεί μέχρι το 2018.

Και η κατακλείδα της FAZ: «Η διαφωνία με το ΔΝΤ επικαλύπτει την ουσιαστική διένεξη που έχει να λύσει η γερμανική πολιτική. Στο όχι απώτατο μέλλον θα υποχρεωθεί να φέρει αντιμέτωπους τους φορολογούμενους με το πραγματικό κόστος της βοήθειας προς την Ελλάδα. Και τότε θα πρέπει να επιλέξει ποιο είναι το καλύτερο, ένα κούρεμα χρέους εντός της ευρωζώνης ή ένα κούρεμα χρέους που θα ήταν συνδεδεμένο με την έξοδο της Ελλάδας από τη νομισματική ένωση. Ακριβά θα είναι και τα δύο.»

ΔΗΜΟΦΙΛΗ