Ένας δασμός τόσο δα μικρούλης

Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει ο Αμερικανός πρόεδρος απ’ αυτήν την τακτική που δεν επηρεάζει μόνο τη χώρα του, αλλά και το παγκόσμιο εμπόριο. Τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια παγιωμένη τακτική των ηγεσιών της Δύσης να μειώνουν έως και να μηδενίζουν δασμούς, πιστεύοντας ότι αυτό ευνοεί το εμπόριο και συνακόλουθα και τις οικονομίες. Και είχαν και στοιχεία για να το αποδείξουν.

Όλα αυτά κυλούσαν κατ’ ευχήν, μέχρι να αρχίσει να δείχνει τα δόντια του ο δράκος που λέγεται Κίνα. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν και άλλαξαν κυρίως ότι η Κίνα σταμάτησε να είναι απλώς μία χώρα που προσέφερε φθηνά εργατικά χέρια, αλλά άρχισε να αλώνει το παγκόσμιο εμπόριο με φθηνά προϊόντα παντός είδους. Η ανησυχία ήταν έκδηλη και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά ειδικά κάποιες χώρες διασκέδαζαν την ανησυχία με το αφοριστικό «αφού οι Κινέζοι αρχίζουν να αποκτούν χρήμα και αγοράζουν περισσότερες Mercedes κάπως ισορροπούν τα πράγματα».

Το παιχνίδι άλλαξε τελείως πίστα όταν εμφανίστηκαν το Temu και το Shein, κατακλύζοντας τις χώρες της Δύσης με gadget, μικροσυσκευές, ρούχα και ό,τι μπορεί να βάλει ανθρώπου νους. Τότε η Ευρώπη δήλωσε ανήσυχη, στη συνέχεια ξαναδήλωσε ανήσυχη και τελικώς χθες αποφάσισε να φέρει πιο κοντά κάτι που είχε αποφασίσει για το 2028, να επιβάλλει δηλαδή δασμό στα δέματα αξίας έως 150 ευρώ, που θα είναι πάνω- κάτω 2 ευρώ. Δασμός περισσότερο συμβολικός, καθώς θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής για να πιστεύει ότι θα θορυβηθεί ο ασιάτης «δράκος». Η Ευρώπη για μία ακόμα φορά βρίσκεται αμήχανη μπροστά σε εμπορικές πραγματικότητες που δεν μπορεί να διαχειριστεί, αλλά ούτε και να ανταγωνιστεί. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο της πρόβλημα και όχι αν η φρυγανιέρα από τα βάθη της Κίνας θα μας κοστίζει δύο ευρώ ακριβότερα.