Τo «καυτό» καλοκαίρι της Ευρωζώνης - Η ενεργειακή κρίση ήρθε για να μείνει

Την ίδια στιγμή, η απόφαση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ να αυξήσει το βασικό επιτόκιο του δολαρίου κατά επιπλέον 75 μονάδες βάσης ασκεί επιπλέον πίεση προς την ΕΚΤ αλλά και απέναντι στο ενιαίο νόμισμα.

Ήδη η Κριστίν Λαγκάρντ δέχεται εισηγήσεις από τα «γεράκια» της Φρανκφούρτης ώστε το Σεπτέμβριο να προχωρήσει σε νέα άνοδο των επιτοκίων της τάξεως των 50 μονάδων βάσης αλλά και να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο είτε το Δεκέμβριο, είτε στις αρχές του 2023. Την ίδια στιγμή, μια σειρά από αναλυτές προβλέπουν ότι η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων δολαρίου-ευρώ θα φέρει νέες πιέσεις στο ενιαίο νόμισμα, με την ισοτιμία να πέφτει ακόμη και κάτω από το 1 προς 1, στα επίπεδα του 0,95.

Και βέβαια, ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν είναι άλλος από την ενεργειακή κρίση, καθώς κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πού θα κυμανθούν οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη αν και όταν η Ρωσία περιορίσει ή και σταματήσει την παροχή μέσω του Nordstream 1. Ήδη την Τετάρτη, μετά την ανακοίνωση της ευρωπαϊκής συμφωνίας για την εθελοντική μείωση της κατανάλωσης κατά 15%, η τιμή του στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ εκτινάχθηκε μέχρι και τα 227,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα, καταγράφοντας άνοδο σχεδόν 14% σε ημερήσια βάση. Εν συνεχεία, και μέχρι την Παρασκευή, η τιμή αποκλιμακώθηκε, πέφτοντας κάτω από τα 200 ευρώ. Όμως το άλμα είναι προπομπός των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν εφόσον το χειμώνα φτάσουμε να βιώσουμε μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση.

Στον αντίποδα όλων αυτών, και σε πείσμα των εκτιμήσεων των αναλυτών, την Παρασκευή η Eurostat ανακοίνωσε ότι η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη ανήλθε στο 0,7% τον Ιούλιο, έναντι προβλέψεων για μόλις 0,2%. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία της Ευρωζώνης απομακρύνεται από το φάσμα της ύφεσης, η οποία αποτελεί και το μεγάλο εφιάλτη για τη Γηραιά Ήπειρο.

Οι επόμενοι μήνες

Το εκρηκτικό αυτό κοκτέιλ διαμορφώνει ένα ιδιαίτερα «καυτό» σκηνικό για τους επόμενους μήνες στην Ευρωζώνη, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η πορεία των τιμών της ενέργειας αποτελεί βαρόμετρο για την οικονομία, λόγω και της άμεσης συσχέτισής της με τον πληθωρισμό.

Και είναι ξεκάθαρο ότι οι καθοριστικοί παράγοντες είναι μάλλον πολιτικοί και όχι αμιγώς οικονομικοί.

Στην πράξη, αν η Ρωσία κλείσει εντελώς τη στρόφιγγα, οι συνέπειες είναι άγνωστες (και ανυπολόγιστες) για το κόστος ενέργειας αλλά και τη δυνατότητα διατήρησης της βιομηχανικής παραγωγής της Ευρωζώνης στα τρέχοντα επίπεδα. Την ίδια στιγμή, μένοντας στον πολιτικό στίβο, οι πρόωρες εκλογές στην Ιταλία επιβεβαιώνουν ότι η οικονομική κρίση έχει άμεσο αντίκτυπο στις κυβερνήσεις. Και κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γεννέσθαι αν το χειμώνα έχουμε αναγκαστικές διακοπές στη βιομηχανική παραγωγή ή στην ηλεκτροδότηση εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ταυτόχρονα, το μεγάλο οικονομικό «στοίχημα» είναι αν τελικά η Ευρωζώνη θα καταφέρει να αποφύγει την ύφεση. Τα μηνύματα είναι μέχρι στιγμής ενθαρρυντικά, όμως η ισορροπία είναι εξαιρετικά κρίσιμη και οι πιθανότητες αντιστροφής της πορείας πολλές.

Έτσι, όπως συμφωνεί η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών, η Ευρωζώνη βαδίζει εν μέσω ενός εξαιρετικά «καυτού» καλοκαιριού, το οποίο ενδέχεται να δώσει τη σκυτάλη σε έναν αντίστοιχα «βαρύ» χειμώνα.