Στις 31 Ιουλίου η δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ για την Ελλάδα

Στην έκθεση θα τονίζεται πως η Ελλάδα έχει πετύχει πολλά, αλλά και πως βρίσκεται ακόμη αντιμέτωπη με προκλήσεις.

Ήδη από τις 29 Ιουνίου, οπότε παρουσιάστηκαν τα προκαταρκτικά ευρήματα της εν λόγω έκθεσης, το ΔΝΤ είχε τονίσει πως οι σημαντικές παρακαταθήκες της κρίσης και μια ατζέντα ανεκπλήρωτων μεταρρυθμίσεων εμποδίζουν την ταχύτερη ανάπτυξη της Ελλάδας, ενώ οι στόχοι των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων περιορίζουν τις επιλογές πολιτικής.

Στη βάση αυτή το ΔΝΤ έχει υπογραμμίσει πως η ενίσχυση της ανάπτυξης και του επιπέδου διαβίωσης θα εξαρτηθεί από την βελτίωση του δημοσιονομικού μείγματος πολιτικής, από την επιδιόρθωση των οικονομικών ισολογισμών στον χρηματοπιστωτικό τομέα, από την περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και από την ενδυνάμωση της αποδοτικότητας και της διακυβέρνησης στον δημόσιο τομέα.

Αν και η ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που θα δημοσιοποιήσει το ΔΝΤ την επομένη Τρίτη θα είναι αναλυτική ήδη το Ταμείο έχει δηλώσει πως η ελάφρυνση χρέους η οποία συμφωνήθηκε πρόσφατα με τους Ευρωπαίους έχει βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό τη βιωσιμότητα του χρέους μεσοπρόθεσμα, αλλά οι περισσότερο μακροπρόθεσμες προοπτικές παραμένουν αβέβαιες.

Ναι μεν το ΔΝΤ αναγνωρίζει πως η επέκταση των ωριμάνσεων κατά 10 χρόνια και άλλα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους, σε συνδυασμό με ένα μεγάλο μαξιλάρι ρευστότητας, θα εξασφαλίσουν μια σταθερή μείωση στο χρέος και τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες ως ποσοστό του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, ωστόσο ανησυχεί ότι αυτή η βελτίωση στους δείκτες του χρέους μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο μακροπρόθεσμα μόνο υπό φαινομενικά πολύ φιλόδοξες παραδοχές αναφορικά με την αύξηση του ΑΕΠ και την ικανότητα της Ελλάδας να επιτύχει υψηλά πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα.

Με απλά λόγια το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί η πρόσβαση στις αγορές περισσότερο μακροπρόθεσμα χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους. Υπό αυτό το πρίσμα, το ΔΝΤ πιστεύει πως είναι κρίσιμης σημασίας οποιαδήποτε τέτοια πρόσθετη ελάφρυνση να στηρίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές, ιδιαίτερα σχετικά με την ικανότητα της Ελλάδας να διατηρεί ιδιαίτερα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.