Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης μόνιμη απειλή για τις τράπεζες

Οι ερευνητές Χιόνα Μπαλφούσια και Δημήτρης Παπαγεωργίου τεκμηριώνουν με στοιχεία το πώς οι προηγούμενες κεφαλαιακές ενισχύσεις των τραπεζών (2012,2013 και 2014) δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τα δεδομένα για τα πιστωτικά ιδρύματα, διότι «εξουδετερώθηκαν» από την κατάρρευση της εμπιστοσύνης των καταθετών.

«Οι συστημικές τράπεζες έπρεπε επανειλημμένα να ανακεφαλαιοποιηθούν ακριβώς επειδή τα κέρδη από κάθε ανακεφαλαιοποίηση γρήγορα διαβρώνονταν μέσα στο εξαιρετικά αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον», σημειώνουν σχετικά στη μελέτη τους

Κατά την μελέτη το τίμημα της απόσυρσης καταθέσεων στην Ελλάδα ήταν βαρύ τόσο για την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα όσο και για την πραγματική οικονομική δραστηριότητα.

Οι εν λόγω ερευνητές προσπάθησαν να χαρτογραφήσουν και το ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας τραπεζικής διάσωσης μέσω του «κουρέματος καταθέσεων» στη βάση της Οδηγίας 2014/59/ΕΕ για την ανάκαμψη και την εξυγίανση των τραπεζών, της γνωστής BRRD η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2016.

Όπως επιγραμματικά αναφέρουν, κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση του επιτοκίου καταθέσεων, σε μείωση των καταθέσεων και σε πτώση των τραπεζικών μετοχών και εν γένει στην αύξηση της «ευθραυστότητας» του τραπεζικού συστήματος. Η δε επακόλουθη μείωση της συνολικής πιστωτικής επέκτασης θα επιδείνωνε όλα τα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας.

Εν κατακλείδι τα ευρήματα της μελέτης των δύο ερευνητών της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν εν πολλοίς ότι οι κεφαλαιακοί περιορισμοί θα διατηρηθούν έως ότου εκλείψει πλήρως η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα που τροφοδοτεί τη φυγή καταθέσεων.