ΟΗΕ: «Πολυτέλεια» το πόσιμο νερό για 2,2 δισεκ. ανθρώπους - Αφορμή πολέμου για πολλές χώρες

Η άμεση σύνδεση μεταξύ του νερού και της ευημερίας είναι «λίγο εμπειρική», την ώρα που κάποιες χώρες που στερούνται νερού ευημερούν, παραδέχεται ο Ρίτσαρντ Κόνορ επικεφαλής συντάκτης της έρευνας.

Ωστόσο τονίζει ότι: «Χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό οι άνθρωποι είναι εκτεθειμένοι σε ασθένειες που τους εμποδίζουν να πηγαίνουν σχολείο, να εργάζονται, να είναι παραγωγικοί. Εκεί η σύνδεση είναι αρκετά ξεκάθαρη».

«Χωρίς νερό δεν υπάρχει στοιχειώδης ασφάλεια, γεωργική παραγωγή, βιομηχανία», εξήγησε κατά την παρουσίαση της έκθεσή στην έδρα της Unesco στο Παρίσι.

Σύνδεση με την κλιματική αλλαγή

Στις αναπτυσσόμενες χώρες έως και το 80% των θέσεων εργασίας - στη γεωργία και τις βιομηχανίες που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού - συνδέονται με το νερό, έναν πόρο που απειλείται από την κλιματική αλλαγή.

Σε όλο τον κόσμο 2,2 δισεκ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και 3,5 δισεκ. στερούνται ασφαλών υπηρεσιών αποχέτευσης.

Κι αν η ευημερία συνδέεται με το νερό, η ευημερία και η ειρήνη φαίνεται επίσης να έχουν άμεση σχέση: “Μοιάζει λογικό ότι αυτοί που έχουν την ευκαιρία να ζήσουν με ευημερία είναι λιγότερο επιρρεπείς σε διαμάχες”, σημείωσε ο Κόνορ.

Συνεργασίες

«Οι ανισότητες στο μοίρασμα των υδάτινων πόρων, στην πρόσβαση σε υπηρεσίες αποχέτευσης και καθαρισμού νερού αποτελούν πηγή έντασης, η οποίες μπορούν από μόνες τους να επιδεινώσουν την ανασφάλεια», αναφέρει η έκθεση.

Αν και τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 οι άνθρωποι προέβλεπαν ότι ο 21ος αιώνας θα ήταν ο αιώνας των «πολέμων για το νερό», ο Κόνορ εκτίμησε ότι προς το παρόν «το νερό είναι συχνότερα θύμα του πολέμου, αλλά σε γενικές γραμμές όχι η αιτία».

Ωστόσο το νερό προκαλεί πολλές κρίσεις σε όλο τον πλανήτη, πολλές από τις οποίες συνοδεύονται από βία. Τα τελευταία χρόνια η διαμάχη μεταξύ Κιργιστάν και Τατζικιστάν για εδαφικά ζητήματα και την πρόσβαση στο νερό έχει προκαλέσει δεκάδες νεκρούς.

Προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιου είδους δράματα, ο ΟΗΕ προωθεί την ενισχυμένη συνεργασία σε διεθνές επίπεδο, η οποία αποφέρει «θετικά αποτελέσματα».

Παρά ταύτα, από τις 153 χώρες που μοιράζονται ποτάμια, λίμνες ή υπόγεια ύδατα «μόνο 31 έχουν υπογράψει συμφωνίες συνεργασίας», υπογραμμίζει η έκθεση.