ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μπίστης στο CNN Greece: Το σενάριο για εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι στο τραπέζι

Μπίστης στο CNN Greece: Το σενάριο για εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι στο τραπέζι
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΜΑΡΟΣ / ΙΝΤΙΜΕ

Σε συνέντευξη του στο CNN Greece ο Νίκος Μπίστης τόνισε την ανάγκη ελληνοτουρκικού διαλόγου στη βάση του διεθνούς δικαίου, ενώ υποστήριξε ότι «το κυρίαρχο στην συνείδηση του μέσου Έλληνα  και στα δελτία ειδήσεων επιχείρημα, ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας, είναι μετέωρο και μας εκθέτει διεθνώς».

Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία επισήμανε ότι «είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να ακολουθεί πολιτική ήπιας ισχύος και να επιζητά λύσεις θετικού αθροίσματος στα προβλήματα με την γείτονα».

Ο Νίκος Μπίστης σημείωσε ότι: «Όλοι οι νουνεχείς άνθρωποι ξέραμε ότι το μοντέλο τουρισμός- οικοδομή ήταν πάνω σε πήλινα πόδια. Ήρθε η πανδημία και τα έσπασε».

Προσέθεσε ότι:

«Η ΝΔ έμεινε πολύ πίσω από τις προτάσεις των ομογάλακτων κεντροδεξιών κομμάτων».

Ο κ. Μπίστης εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να καλύψει το κενό που τον χωρίζει με τη ΝΔ κι εκτίμησε ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών είναι ακόμα πάνω στο τραπέζι.

Είπε ακόμα ότι η ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε εκείνη της σοσιαλδημοκρατίας ούτε της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Τέλος, κάλεσε τη Φώφη Γεννηματά «να κάνει την δική της υπέρβαση υπερπηδώντας εμπόδια και κάμπτοντας αντιστάσεις που υπάρχουν στο κόμμα της», στην κατεύθυνση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νίκου Μπίστη στο CNN Greece:

-Εδώ και 20 χρόνια είστε από τους βασικούς εκπροσώπους της άποψης ότι πρέπει να υπάρξει διάλογος με την Τουρκία, ακόμα και αν μπουν στην ατζέντα θέματα που η ελληνική πλευρά μέχρι τώρα δεν τα συζητάει. Τι βάση όμως έχει πια αυτή η άποψη από τη στιγμή που δεν υφίσταται πλέον ευρωπαϊκή προοπτική για την Τουρκία και ζούμε σε μια εποχή όπου το διεθνές δίκαιο καθίσταται κενό γράμμα;

-Ας ξεκαθαρίσουμε το θέμα της γραμμής και μετά βλέπουμε το ζήτημα του χρόνου. Γιατί φοβάμαι ότι για τους περισσότερους δεν υφίσταται στο διηνεκές η «κατάλληλη στιγμή». Ούτε όταν οι σχέσεις με τον Ερντογάν ήταν ειδυλλιακές ούτε όταν μετά το 2016 άρχισε να σκληραίνει απέναντι στην Ευρώπη και την χώρα μας. Τώρα βέβαια υπάρχουν οι επιπρόσθετες δυσκολίες που αναφέρατε αλλά και με ήρεμα νερά στο Αιγαίο λίγες ήσαν οι στιγμές ουσιαστικής προόδου στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το 2003 με την κυβέρνηση Σημίτη είχαμε φτάσει πολύ κοντά σε λύση στα ακανθώδη θέματα που συνδέονται με την υφαλοκρηπίδα και είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη και ο εναέριος χώρος. Θυμίζω ότι η λύση περιλάμβανε 12 μίλια χωρικά ύδατα γύρω από τα ηπειρωτικά και 6 μίλια στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου . Θα επιλυόταν έτσι το ζήτημα του εναερίου χώρου, όπου η ελληνική θέση για 10 μίλια δεν ευσταθεί . Με βάση το διεθνές δίκαιο θα πρέπει να είναι όπως και η αιγιαλίτιδα ζώνη, δηλαδή στα 6 μίλια.

Αντιλαμβάνεστε προφανώς ότι το κυρίαρχο στην συνείδηση του μέσου Έλληνα και στα δελτία ειδήσεων επιχείρημα, ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας, είναι μετέωρο και μας εκθέτει διεθνώς. Αν ξαναπιάσουμε το νήμα θα το πιάσουμε από εκεί που φτάσαμε το 2003.

Πολιτική ήπιας ισχύος

Στο συγκεκριμένο τώρα, τι κινήσεις θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση στα ελληνοτουρκικά;

-Γενικά πρέπει να εμπεδώσουμε στις συνειδήσεις των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος (γιατί το πρόβλημα δυστυχώς τέμνει οριζόντια τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου) και κατ επέκταση των πολιτών ότι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να ακολουθεί πολιτική ήπιας ισχύος και να επιζητά λύσεις θετικού αθροίσματος στα προβλήματα με την γείτονα.

Τηρουμένων των αναλογιών το πνεύμα των Πρεσπών να διαπεράσει και να αναπροσανατολίσει όλη την εξωτερική πολιτική της χώρας. Προφανώς μεριμνούμε για την αμυντική ετοιμότητα της χώρας αλλά δεν είναι αυτό το ισχυρό μας χαρτί η ακόμα χειρότερα το μοναδικό μας όπως ισχυρίζονται οι εγχώριοι υπερφίαλοι υπερπατριώτες. Και επειδή ο πυρήνας των ελληνοτουρκικών διαφορών δεν είναι το Αιγαίο (εκεί κατά καιρούς ξεσπάει το πρόβλημα) αλλά το Κυπριακό καιρός είναι να σταματήσει μια άνευ όρων συμπαράσταση σε ενέργειες της Κυπριακής ηγεσίας που εγκλωβίζουν και την Ελλάδα στα κυπριακά αδιέξοδα. Θυμίζω απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ναυάγιο την τελευταία στιγμή στο Κραν Μοντανά, καλλιέργεια αβάσιμου κλίματος ευφορίας για την μετατροπή της Κύπρου σε ενεργειακό κόμβο. Αποτέλεσμα : να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού με διπλωματικά μέσα ενώ ναυαγούν και οι σχεδιασμοί για το φυσικό αέριο. Μόνο το τουρκικό γεωτρύπανο τρυπάει στην κυπριακή ΑΟΖ όλα τα άλλα έφυγαν. Ο άξονας Ελλάδα, Κύπρος , Ισραήλ ,ΗΠΑ αποδείχθηκε προβληματικός, ο East Med εξυπηρέτησε μόνο τον Νετανιάχου . Από αυτήν την πολιτική καλό είναι να αποδεσμευτεί η χώρα και να επανέλθει – μαζί με την Λευκωσία- στον μόνο ρεαλιστικό δρόμο: την επίλυση του Κυπριακού στην βάση της διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Πήλινα πόδια

-Πάμε λίγο στην οικονομία. Ασκείται κριτική στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ Μένουμε Όρθιοι 2 ότι συνιστά ενός είδους «ποσοτικής αντιπολίτευσης» (αν είναι δόκιμος ο όρος), δηλαδή εμπεριέχει περισσότερες παροχές από αυτές που κάνει η κυβέρνηση, χωρίς όμως να προτείνει ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής. Εσείς τι πιστεύετε;

-Το διαφορετικό μοντέλο οικονομικής πολιτικής προϋποθέτει διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Όλοι οι νουνεχείς άνθρωποι ξέραμε ότι το μοντέλο τουρισμός- οικοδομή ήταν πάνω σε πήλινα πόδια. Ήρθε η πανδημία και τα έσπασε.

Για να αποδώσει ένα διαφορετικό μοντέλο θέλει χρόνο, μια γενιά τουλάχιστον. Μέχρι τότε οι άνθρωποι που καταστρέφονται πρέπει να ζήσουν , τώρα επείγει να σταθούν στα πόδια τους. Δεν καταλαβαίνω , λοιπόν, την κριτική στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Και η ΝΔ πρέπει να αποφασίσει τι κριτική θα ασκήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση. Ή ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί λεφτόδενδρα και υπόσχεται απραγματοποίητα πράγματα ή τα δύο προγράμματα διαφέρουν κατά 2 δις. Και τα δύο δεν γίνεται. Αν και μετά την πρόταση της Κομισιόν η καραμέλα του λεφτόδενδρου δεν είναι πλέον τόσο γλυκιά ακόμα και για τους νεοφιλελεύθερους .

Γενικά η ΝΔ έμεινε πολύ πίσω από τις προτάσεις των ομογάλακτων κεντροδεξιών κομμάτων. Υπερασπίστηκε στην αρχή το Σύμφωνο Σταθερότητας, δεν κατάλαβε ότι τα πλεονάσματα έφυγαν από τον ορίζοντα, δεν συνειδητοποίησε το μέγεθος της Ύφεσης. Το εμπροσθοβαρές πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες και της αγοράς και των εργαζομένων

Μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ

-Παρά το ότι έχουμε μπει σε φάση οικονομικής κρίσης και ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές, τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι αρνητικά για εσάς. Τι φταίει;

- Τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία κινείται πάνω κάτω στο ποσοστό των ευρωεκλογών. Αυτή είναι η βάση εκκίνησης .Το θεωρώ απολύτως λογικό και επαρκές υπό την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσει αποφασιστικά στον δρόμο που χάραξε το βράδυ των εκλογών ο Τσίπρας, δηλαδή τον δρόμο του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα σύγχρονο, λαϊκό και μαζικό κόμμα , στην Αριστερά της εποχής του. Αυτή η διαδικασία θέλει προγραμματική και οργανωτική καινοτομία, θέλει τον χρόνο της για να αφομοιωθεί από το κόμμα.

Η κοινωνία εν προκειμένω βρίσκεται πιο μπροστά από το κόμμα. Αυτός ο μετασχηματισμός ανεκόπη όχι από εσωτερικές αντιδράσεις - όπως εύλογα φοβόντουσαν ορισμένοι- αλλά από τον....κορωνοϊό . Σύντομα θα βρούμε πάλι τα πατήματα μας. Αυτό το ξέρει η ΝΔ η οποία ζεί τις τελευταίες ημέρες του μήνα του μέλιτος που κατά ένα παράδοξο τρόπο τον παρέτεινε η πανδημία και το σύνδρομο rally ‘round the flag. Η συσπείρωση αυτή τελειώνει και τα προβλήματα θα πέσουν σαν χιονοστιβάδα.

Και η πιο ικανή κυβέρνηση θα ζοριστεί, πόσο μάλλον μια κυβέρνηση με έντονο ταξικό προσανατολισμό και υποκειμενικές αδυναμίες που τώρα πλέον θα φανούν και καμία υπεροπλία στα ΜΜΕ δεν θα μπορεί πλέον να τις καλύψει. Γι’ αυτό όσο και να ορκίζεται περί του αντιθέτου ο πρωθυπουργός, το σενάριο για εκλογές τον Σεπτέμβριο είναι στο τραπέζι. Όσο ακόμα μπορεί.

Νέα ταυτότητα

-Σε ένα παλιότερο κείμενο σας είχατε υποστηρίξει ότι η ιδεολογική ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ούτε αυτή της παραδοσιακής ριζοσπαστικής Αριστεράς ούτε της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Μέσα από ποια διαδικασία μπορεί να προκύψει αυτή η νέα ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ;

-Η ερώτηση του εκατομμυρίου. Η Αριστερά της εποχής μας θα συγκροτηθεί εν κινήσει. Θα βρεί τον δρόμο της καθ οδόν. Δεν υπάρχει πλέον εγχειρίδιο. Θραύσματα των παραδόσεων της πληθυντικής Αριστεράς κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, ανανεωτικής, ριζοσπαστικής, κεντροαριστερής, οικολογικής θα γονιμοποιήσουν αυτή την προσπάθεια που όμως ή θα είναι πρωτότυπη ή δεν θα υπάρξει. Αντιμετωπίζουμε την πλούσια παράδοση της Αριστεράς με τον δέοντα σεβασμό. Κυρίως στους ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα σε αυτή την μεγάλη περιπέτεια. Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να αποκρούσουμε αποφασιστικά συντηρητικές -σε τελευταία ανάλυση- αντιλήψεις που αναζητούν την λύση στο παρελθόν, αποκλειστικά στο αυστηρά ραμμένο κουστούμι της Σοσιαλδημοκρατίας η της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και στο ΚΙΝΑΛ και στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν σύντροφοι με αυτήν την απόλυτη προσέγγιση . Ελπίζω να τους πείσει η ίδια η δύναμη των πραγμάτων, η ζωή δηλαδή. Και να μην χαθούν, όπως τόσοι άλλοι ,σε καταδικασμένες απόπειρες συγκρότησης καθαρών σχημάτων.

Συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ

-Και αυτό μας οδηγεί στην τελευταία ερώτηση. Σε ποιο σημείο είναι οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ;

-Καλύτερες από πριν που ήσαν απροκάλυπτα εχθρικές αλλά πολύ πίσω από τις ανάγκες της εποχής και της συγκυρίας. Το πώς φτάσαμε στο σημείο μηδέν των σχέσεων είναι γνωστό και η κάθε πλευρά έχει αιτιάσεις και δικαιολογίες για αυτό. «Πήγατε να μας εξοντώσετε με κάθε τρόπο» λένε οι μεν, «αποτελέσατε οργανικό στοιχείο του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ούτε τις Πρέσπες στηρίξατε» απαντούν οι δε. Μπορούμε να συζητάμε για μήνες για αυτά και η συντηρητική παράταξη να κάνει απερίσπαστη την δουλειά της. Ο άλλος δρόμος είναι η υπέρβαση του παρελθόντος η επιστροφή πρώτα στην κανονικότητα των σχέσεων και μετά όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία στην συνεργασία σε όλα τα επίπεδα και στο κυβερνητικό. Αυτό απαιτεί γενναίες και αποφασισμένες ηγεσίες γιατί η ώθηση προς αυτή την κατεύθυνση θα έρθει από τα πάνω. Στον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία μια τέτοια προοπτική έχει ωριμάσει όχι μόνο στον Τσίπρα αλλά στο σύνολο του στελεχικού δυναμικού του κόμματος και αυτό φαίνεται με κάθε ευκαιρία.

Είναι η ώρα της Φώφης Γεννηματά να κάνει την δική της υπέρβαση υπερπηδώντας εμπόδια και κάμπτοντας αντιστάσεις που υπάρχουν στο κόμμα της. Και βέβαια να μην ξεχνάμε ότι και τα δύο κόμματα έχουν προγραμματικά κενά που πρέπει άμεσα να καλύψουν για να εμφανίσουν ένα σύγχρονο προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας

ΔΗΜΟΦΙΛΗ