Γιαλλουρίδης στο CNN Greece: Η Ελλάδα κέρδισε διπλωματική μάχη έναντι της Τουρκίας

Ο κ. Γιαλλουρίδης εκτιμά πως ο Ερντογάν επιδιώκει πλέον σε κάθε δυνατή ευκαιρία να δυσφημίσει την Ελλάδα, έχοντας ως τελικό στόχο τη δημιουργία ακόμη μίας τεχνητής κρίσης στα ελληνοτουρκικά.

Η κρίση αυτή, κατά τον διαπρεπή ακαδημαϊκό, θα μπορούσε να χρησιμεύσει και ως όπλο για τον ίδιο τον πρόεδρο της Τουρκίας, ώστε να προκαταλάβει τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας του, προκαλώντας ακόμη και τη ματαίωση των τουρκικών εκλογών, που είναι προγραμματισμένες για το καλοκαίρι του 2023.

Παράλληλα, εξαίρει την «σοβαρή και συγκροτημένη», όπως επισημαίνει, «στάση και απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της 77ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ», υπογραμμίζοντας ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει κερδίσει διεθνώς τη διπλωματική μάχη έναντι της Τουρκίας» .

O κ. Γιαλλουρίδης υπογραμμίζει την «αλλαγή στάσης που επιδεικνύει η ΕΕ έναντι της Άγκυρας», γεγονός που αντικατοπτρίζεται τόσο από τις πρόσφατες τοποθετήσεις του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Μαργαρίτη Σχοινά, όσο και από τα πρόσφατα αυστηρά μηνύματα του καγκελαρίου της Γερμανίας, Όλαφ Σολτς.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη στο CNN Greece

Κύριε Γιαλλουρίδη πώς κρίνετε τη στάση του Έλληνα πρωθυπουργού απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, ιδίως μετά τις τοποθετήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ;

Ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι εξαιρετικά σοβαρός και συγκροτημένος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Δεν προχωράει ουδέποτε με φωνασκίες. Αντίθετα, έχει επιχειρήματα και θέσεις κι επίσης κάνει και τις συμμαχίες του.

Το ότι έχουμε ως χώρα το δίκαιο με το μέρος μας δεν φτάνει. Πρέπει να είμαστε σε θέση να πείσουμε για το δίκαιο που έχουμε. Ο πρωθυπουργός διαθέτει και την ικανότητα και την πειθώ ότι αυτά που λέει, τα εννοεί απόλυτα κι ότι είναι έντιμος και ειλικρινής σε ό,τι αφορά τη στάση του στα ελληνοτουρκικά. Κι αυτό, δημιουργεί προϋποθέσεις συνεργασίας ακόμη και με χώρες που είχαν παραδοσιακά καλές σχέσεις με την τη Τουρκία, όπως, για παράδειγμα, η Γερμανία.

Και αυτή ακριβώς η στάση του Έλληνα πρωθυπουργού οδηγεί, μοιραία, τέτοιες χώρες να ανασκευάσουν παλαιότερες εσφαλμένες αντιλήψεις και στάσεις ως προς τα ελληνοτουρκικά. Ο πρωθυπουργός έχει κερδίσει διεθνώς τη διπλωματική μάχη ως προς αυτό. Μάλιστα, το πέτυχε χωρίς να χρησιμοποιήσει μεγάλα μέσα, αλλά με την πειθώ και με λόγο στηριγμένο στη βάσανο της λογικής και του επιχειρήματος, παρουσιάζοντας απλά το δίκαιο των ελληνικών θέσεων.

Ήδη, είδαμε και από τις τοποθετήσεις του Μαργαρίτη Σχοινά και τα όσα είπε για το ζήτημα της τελωνειακής σχέσης ΕΕ – Τουρκίας, ότι η Ευρώπη αρχίζει πλέον να εγκαταλείπει την «ποντιοπιλατική» (sic) τακτική και νοοτροπία έναντι της Άγκυρας.

Το «τέλος της αθωότητας», στο οποίο αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν είναι ακριβώς αυτό, ότι η ΕΕ δεν θα «νίπτει τας χείρας της» στο εξής προκειμένου να μη διαταράξει τη σχέση της με μια χώρα που δρα αποσταθεροποιητικά έναντι των συνόρων της και αμφισβητώντας εδαφική ακεραιότητα. Η Ευρώπη παίρνει θέση και μάλιστα με προεξάρχουσα με τη Γερμανία, κάτι που είναι πρωτοφανές. Η Τουρκία, στον αντίποδα, απομονώνεται, αρκούμενη στη σχέση της με την Ρωσία του Πούτιν.

Κύριε καθηγητά, ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε, για πολλοστή φορά, σκληρή γλώσσα εναντίον της Ελλάδας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Σε τι ακριβώς αποσκοπεί με τη στάση αυτή κατά τη γνώμη σας;

Ο Ερντογάν επιδιώκει σε κάθε δυνατή ευκαιρία να δυσφημίσει την Ελλάδα και να την παρουσιάσει ως χώρα γενοκτόνο. Σας λέω, λοιπόν, ότι είναι οξύμωρο η Τουρκία, η χώρα που πραγματοποίησε την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, τη Γενοκτονία των Αρμενίων, να εμφανίζεται ως τιμητής και να κατηγορεί την Ελλάδα ότι ευθύνεται για τους θανάτους μεταναστών και προσφύγων στο Αιγαίο.

Είναι πλέον φανερό ότι ο Τούρκος πρόεδρος πασχίζει να διασύρει τη χώρα μας. Ο στόχος του είναι απροκάλυπτος. Αν και ποτέ η Τουρκία δεν είχε τις καλύτερες προθέσεις έναντι της Ελλάδας – ήταν πάντοτε μια χώρα ανταγωνιστική ως προς εμάς, που επεδίωκε από πάντα να θέσει την Ελλάδα υπό τον έλεγχό της όπως συνέβαινε και κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έκρυβε πάντα μια αντιζηλία απέναντί μας.

Ο τουρκικός ανταγωνισμός, υπό την έννοια της κακοπιστίας και της επιθετικότητα, υπήρχε πάντοτε. Εκείνο που σταματά την Τουρκία και δεν επιχειρεί οποιαδήποτε επιθετική κίνηση σε βάρος της χώρας μας, είναι ο φόβος για την οποιαδήποτε μικρή ήττα, η οποία θα σήμαινε άμεσα πολύ σοβαρές συνέπειες και εσωτερικές ανακατατάξεις. Το τουρκικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να απορροφήσει ήττες.

Κρατώ τη φράση σας για τις «εσωτερικές ανακατατάξεις», κύριε καθηγητά, και δεν μπορώ να μη σας ρωτήσω εάν, τελικά, όλη αυτή η επιθετική ρητορική της Τουρκίας στοχεύει στην καλλιέργεια μιας τεχνητής κρίσης, ώστε ο Ερντογάν να ενεργοποιήσει το άρθρο 119 του τουρκικού Συντάγματος*, το οποίο οδηγεί σε ματαίωση των επόμενων βουλευτικών εκλογών στη γειτονική χώρα;

Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας είναι δεδομένος κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πρωτίστως. Δεν είναι κάτι απλό, πόσο δε μάλλον συμβολικό. Το γεγονός ότι η Τουρκία προσπαθεί να θέσει την Ελλάδα υπό τον έλεγχό της, είναι αναμφισβήτητο. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά το «timing» που επιλέγει ο Ερντογάν σε σχέση με την εσωτερική κατάσταση στη χώρα του, η οποία δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, ενδεχομένως να επιδιώκει να δημιουργήσει ένα τεχνητό κλίμα, για να αναβάλει τελικά τις εκλογές. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, η κρίση με την Ελλάδα και η αντιπαράθεση είναι ένα υπαρκτό εσωτερικό ζήτημα της Άγκυρας. Δηλαδή, το γεγονός της διεκδίκησης του ελληνικού χώρου είναι κάτι που «αγκαλιάζει» όλη την τουρκική κοινωνία και το κομματικό σύστημα της γείτονος. Η εικόνα του «εχθρού» - και στη θέση αυτή προβάλλεται η Ελλάδα – υπάρχει παντού: από τα σχολεία και το εκπαιδευτικό σύστημα εν γένει, μέχρι τα τουρκικά ΜΜΕ.

Η Τουρκία επιδιώκει την φινλανδοποίηση της Ελλάδας, να δημιουργήσει μια ουδέτερη περιοχή που θα τη βόλευε να υπάρχει σε ρόλο προτεκτοράτου. Εξ’ ου και η εισβολή στην Κύπρο το ’74 έγινε ως απόπειρα για ελεγχθεί ο ελλαδικός χώρος, δεν ήταν η Κύπρος αυτή καθαυτή η υπόθεση και οι Τούρκοι το υποστήριζαν από τότε αυτό. Η τουρκική στόχευση ήταν πάντοτε ο έλεγχος του ελληνισμού στο σύνολό του.

Ας δούμε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Δυτική Θράκη, όπου εκεί έχουμε αποθέωση του τουρκικού θράσους. Ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης, που ήταν πολυπληθέστατος και είχε και καθεστώς αυτονομίας βάσει Συνθηκών, εξοντώθηκε. Η μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης, στον αντίποδα, αυξάνεται και καλλιεργούνται, δυστυχώς, τάσεις αυτονόμησής της.

Η Τουρκία επιμένει εμμονικά ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν ισχύει για την ίδια, γεγονός που επίσης το βλέπουμε να συμβαίνει σε ό,τι αφορά τα Δωδεκάνησα. Στέκονται μόνο στο γεγονός της γεωγραφικής εγγύτητας και υπ’ αυτή την έννοια έχουμε αυτές τις ατάκες του τύπου «θα έρθουμε νύχτα απέναντι» και απειλούν την Ελλάδα. Όμως τα Δωδεκάνησα είναι ελληνικός τόπος κι αυτό δεν αλλάζει.

* Το άρθρο 119 του τουρκικού Συντάγματος προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας να ματαιώσει τις εκλογές εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες συνθήκες: «Πόλεμος, ανάδυση μιας κατάστασης που αναγκάζει σε πόλεμο, επιστράτευση, εξέγερση, ισχυρές στασιαστικές πράξεις εις βάρος της μητέρας πατρίδας και της Δημοκρατίας, ανοιχτές πράξεις βίας εσωτερικής ή εξωτερικής προέλευσης που απειλούν το αδιαίρετο της χώρας και του έθνους, ανάδυση ανοιχτών πράξεων βίας που στοχεύουν στην καταστροφή της συνταγματικής τάξης ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, σοβαρή επιδείνωση της δημόσιας τάξης λόγω πράξεων βίας, φυσικές καταστροφές, ξέσπασμα επικίνδυνων πανδημικών ασθενειών ή κάποια σοβαρή οικονομική κρίση».