Μια προανακριτική στα μέτρα μου, παρακαλώ

Έτσι ακόμα μία συζήτηση για προανακριτική ή εξεταστική επιτροπή συνέχισε την παράδοση της μεταπολίτευσης, όπου εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι θα ψηφιστεί ό,τι προτείνει η κυβερνητική πλειοψηφία. Το πρόβλημα δεν το έχει εντοπίσει μόνο η αντιπολίτευση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι οι εργασίες της εξεταστικής για τα Τέμπη «δεν ήταν η καλύτερη στιγμή για το κοινοβούλιο», ενώ και η Ντόρα Μπακογιάννη έχει δηλώσει ότι η υπάρχουσα διαδικασία δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αφού ουσιαστικά ακολουθούνται οι κομματικές γραμμές και δεν επιτελείται το βασικό έργο που αναλαμβάνει η Βουλή, σύμφωνα με τον νόμο, που είναι στην περίπτωση αυτή διαδικασία ανάκρισης.

Η αντιπολίτευση από την πλευρά της προσδοκά όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοχή των προτάσεων της, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δε θα υπερψηφιστούν. Ουσιαστικά προσδοκά μέσα από την συζήτηση να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, προσπαθώντας να εκθέσει την κυβέρνηση και τους χειρισμούς της.

Στο τέλος της ημέρας όλοι είναι ικανοποιημένοι, με την έννοια ότι έβγαλαν εις πέρας μια διαδικασία το τέλος της οποίας το γνώριζαν όλοι. Με τη διαφορά ότι η υπόθεση των Τεμπών είναι η πρώτη που έχει τόσο έντονο κοινωνικό αποτύπωμα. Δεν είναι βέβαιο ότι η κοινή γνώμη θα θεωρήσει ότι ικανοποιείται το αίτημα της για Δικαιοσύνη και θα αμβλυνθούν οι πεποιθήσεις ότι υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις.

Η σύσταση της Προανακριτικής δεν είναι το τέλος της διαδρομής, είναι απλώς μία στάση, στην οποία το πολιτικό σύστημα καλείται να αποδείξει ότι θέλει να υπερβεί «παραδόσεις» τις οποίες οι πολίτες έχουν απορρίψει από καιρό.