Δημοσκόπηση στη Δυτική Ελλάδα: Αποδυναμωμένη αλλά πρώτη η ΝΔ - Οι μετρήσεις για Τσίπρα, Καρυστιανού

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση η ΝΔ στη δυτική Ελλάδα (Αχαΐα, Ηλεία, Αιτωλοακαρνανία) καταγράφει ποσοστό μικρότερο από αυτό των εθνικών δημοσκοπήσεων (όπως συμβαίνει πολλές δεκαετίες στις εκλογές).

Στα συμπεράσματα της έρευνας αναφέρεται πως «τα περιθώρια βελτίωσης είναι υπαρκτά διότι η ''συσπείρωση'' της Ν.Δ. (Μάιος 2023) μπορεί βελτιωθεί από το τμήμα των αναποφάσιστων και όχι μόνο αλλά και από την ελκυστικότητα του Κ. Μητσοτάκη ο οποίος έχει δημοτικότητα που υπερβαίνει το ποσοστά του κόμματος».

Το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο κόμμα στην Π.Δ.Ε., ενισχυμένο σε σχέση με το 2023, αλλά με ποσοστό σχεδόν 10%, μικρότερο από την ΝΔ. Η εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει ανομοιογένεια στους τρείς Νομούς.

Τι λένε οι πολίτες για Αλέξη Τσίπρα και Μαρία Καρυστιανού

Στην περίπτωση δυνητικού κόμματος Α. Τσίπρα, το ΠΑΣΟΚ έχει απώλειες, αλλά «ελεγχόμενες». Το κόμμα δεν καταγράφεται με δυναμική ικανή να δημιουργήσει ρεύμα το οποίο θα απειλούσε την Ν.Δ.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ ισχυροποιείται και στην ΠΔΕ και τείνει να καταγράψει διψήφιο ποσοστό (επί των εγκύρων). Ωστόσο δεν διαθέτει «ισχυρές τοπικές αναφορές» (τοπική οργάνωση, τοπικό πρόγραμμα κλπ) με αποτέλεσμα να καθιστάτε το κόμμα ευάλωτο στην περίπτωση που εμφανιστούν άλλα κόμματα με συγγενή πολιτική θεματολογία, όπως αυτό της κα «Καρυστιανού».

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πτωτική του πορεία. Και σε σχέση με το ποσοστό που κατέγραψε στις ευρωεκλογές και σε σχέση με τις εθνικές εκλογές. Παράλληλα καταγράφεται εξαιρετικά ευάλωτος στην εμφάνιση δυνητικών νέων σχηματισμών.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση του Α. Τσίπρα χάνει το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής του βάσης.

Ομοίως και η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, καταγράφεται με ανοδικές τάσεις, ωστόσο και αυτό το κόμμα καταγράφεται ευάλωτο στην περίπτωση εμφάνισης νέων κομμάτων.

Το Κ.Κ.Ε. όπως και τα υπόλοιπα «μικρότερα» κόμματα καταγράφουν ποσοστά πολύ κοντά σε αυτά των εκλογικών τους επιδόσεων.

Η επίδοση του δυνητικού κόμματος Α. Τσίπρα είναι ικανή να «συσπειρώσει» τα κόμματα της Αριστεράς και να δημιουργήσει ένα ακόμα ισχυρό κόμμα της Κέντρο αριστεράς, αλλά όχι να επιφέρει ιδιαίτερο πλήγμα στο ΠΑΣΟΚ και ακόμα περισσότερο να απειλήσει την Ν.Δ. Η εκλογική βάση του «δυνητικού κόμματος Τσίπρα» συντίθεται από μέρος της εκλογικής βάσης κύρια αριστερών κομμάτων (και αυτό τοποθετούμενων στην Κέντρο αριστερά και την αριστερά αναποφάσιστων πολιτών η πολιτών που απέχουν) και δευτερεύοντος από κέντρο αριστερά κόμματα. Εάν ο στόχος του δυνητικού κόμματος είναι να συμβάλει στην συσπείρωση τμημάτων της κέντρο αριστεράς και στην ισχυρότερη έκφραση τους (μια νέα έκδοση του ΣΥΡΙΖΑ του 2023), αυτό φαίνεται εφικτό από τα ποσοτικά στοιχεία της παρούσας μέτρησης, αλλά με το ΠΑΣΟΚ να παραμένει ισχυρό. Ο στόχος να καταγραφεί με χαρακτηριστικά κόμματος με κυβερνητική προοπτική, προϋποθέτει ποσοτικά μεγέθη πολύ ισχυρότερα από αυτά που καταγράφει η μέτρηση.

Το εντυπωσιακό στοιχείο της έρευνας είναι η επίδοση του δυνητικού κόμματος Καρυστιανού που μπορεί να επιφέρει αλλαγές συνολικά στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Στην δυνητική περίπτωση που η κα Καρυστιανού κατερχόταν στις εκλογές ως επικεφαλής κόμματος, δηλώνει ότι θα την ψήφιζε το 19,8%. Το ποσοστό αυτό επί των εγκύρων είναι ακόμα μεγαλύτερο και θα καθιστούσε αυτό το υποθετικό κόμμα, ως δεύτερο μετά την Ν.Δ. (20,8%).

Το δυνητικό «κόμμα Καρυστιανού», «συντίθεται» από πρωτόγνωρες δημογραφικές και κοινωνικές ομαδοποιήσεις. Ποιο συγκεκριμένα το επιλέγουν οι γυναίκες σε διπλάσιο ποσοστό από ότι οι άνδρες, οι νέοι σε ποσοστά υπερδιπλάσια των ηλικιωμένων, και αυτό προσδιοριζόμενοι ως «αριστεροί» σε υπερ τετραπλάσια μεγαλύτερα ποσοστά από ότι αυτό προσδιοριζόμενοι ως «δεξιοί» (αυτό διότι οι ψηφοφόροι Ν.Δ. «απορρίπτουν» το δυνητικό κόμμα).

Στην περίπτωση που είχαμε εκλογές σήμερα με συμμετοχή «κόμματος Καρυστιανού», όλα τα κόμματα, εκτός της Ν.Δ., θα είχαν απώλειες. Η ΝΙΚΗ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, θα έχαναν άνω του 50% της εκλογικής τους βάσης. Ακόμα και το ΚΚΕ θα έχανε περίπου το 20% της εκλογικής του δύναμης.
Στον 21ο αιώνα έχουν δημιουργηθεί πολλά νέα κόμματα, άλλα θνησιγενή και άλλα που αντέχουν στον χρόνο αλλά τα εκλογικά τους ποσοστά, δεν τους επιτρέπουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι αναλύσεις της πορείας των κομμάτων αυτών εστιάζονται είτε στα πρόσωπα που ηγούνται, είτε στην οργάνωση και τις προγραμματικές τους θέσεις.

Στην περίπτωση του δυνητικού κόμματος Καρυστιανού, αυτό που θα καθορίσει ποσοτικά την αρχική του καταγραφή δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Θα είναι η σύνθεση της εκλογικής του βάσης η οποία (εάν σήμερα γίνονταν εκλογές) θα ήταν πρωτόγνωρη. Ποιο συγκεκριμένα, επιλέγεται σε ικανά μεγέθη από τις εκλογικές βάσεις όλων των κομμάτων (πλην Ν.Δ.) και από όλες τις ιδεολογικές αυτό τοποθετήσεις. Ανεξάρτητα από εάν συμμετέχουν σήμερα στο εκλογικό σώμα. Για παράδειγμα πολλοί νέοι σε ηλικία που σήμερα απέχουν, δηλώνουν ενδιαφέρον για το δυνητικό κόμμα.

Για όλους τους παραπάνω, ως «υψίστη προτεραιότητα» αναδεικνύεται η προστασία της ανθρώπινης ζωής ή οποία θεωρείται ότι «υπονομεύεται» από το κράτος και τα κόμματα «που το διευθύνουν». Το δυνητικό κόμμα εκφράζει αυτή την «απειλούμενη προτεραιότητα» και η σύνθεση όσων δηλώνουν ότι θα το ψήφιζαν, ξεπερνά «ταυτότητες» επί τη βάση των οποίων μέχρι σήμερα τμηματοποιούσαμε το εκλογικό σώμα.

Όσοι οργανώνουν την δράση του «κινήματος Καρυστιανού» έχουν πολλές προϋποθέσεις να εξελίξουν την «δυσαρέσκεια κατά του συστήματος» σε πολιτική δύναμη που εκλογική πιστοποίηση. Έχουν ως εκκίνηση την «δικαίωση» για την υπόθεση των Τεμπών αλλά φαίνεται ότι μπορούν να έχουν ως προορισμό την προσδοκία «κράτους δικαίου». Σίγουρα διαθέτουν «ηθικό κεφάλαιο» σε μια περίοδο που το πολιτικό μας σύστημα πάσχει στο πεδίο αυτό.

Σε πολλές αναλύσεις το δυνητικό κόμμα αναφέρεται ως «κόμμα της μεγάλης οργής που αντλεί την εκλογική του βάση από τους «διαμαρτυρόμενους», και ως «κόμμα των Τεμπών που συγκεντρώνει τη μεγάλη μάζα της αντισυστημικής ψήφου». Σύμφωνα με την έρευνα μας, το δυνητικό κόμμα έχει τις προϋποθέσεις να εκφράσει κάτι παραπάνω.

Αποτελεί μια σε εξέλιξη πολιτική και κοινωνιολογική «άσκηση», η οποία δείχνει ότι «αναδύονται» και στην Ελλάδα προϋποθέσεις να επανακαθοριστούν (και μάλιστα με σχετική ταχύτητα) οι «διαχωριστικές γραμμές» που έχει χαράξει το νυν κομματικό σύστημα (με κριτήρια ιδεολογίας και «οικονομικής ταυτότητας)» και να «χαραχθούν» νέες (με κριτήρια δημογραφίας και «κοινωνικής ταυτότητας»).

Είτε το δυνητικό κόμμα δημιουργηθεί είτε όχι, σήμερα, μας δίνει την ευκαιρία να καταγράψουμε αναδυόμενες διαθέσεις και στάσεις και ένα μεγάλο εκλογικό κοινό διαθέσιμο να εγκαταλείψει παραδοσιακές επιλογές.