Προ ημερησίας διατάξεως επανάληψη

Πλην όμως στην ψηφιακή εποχή τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια. Μια κοινοβουλευτική σύγκρουση και οι λεπτομέρειες της γινόταν γνωστή στους πολίτες την επόμενη μέρα μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων. Ενίοτε η ΕΡΤ μπορεί να προσέφερε και ζωντανά την πολιτική κόντρα, αλλά και πάλι ήταν άλλα τα δεδομένα και κυρίως πολύ «βαριά» τα ονόματα. Οι συγκρούσεις Καραμανλή- Παπανδρέου ή Παπανδρέου- πατρός Μητσοτάκη, έμειναν στην ιστορία και καμία πλέον δεν μοιάζει σαν κι αυτές.

Δεν είναι ότι οι πολιτικοί δεν έχουν τίποτα να πουν. Πλην όμως έχουν αλλάξει τα μάτια και αυτιά των ψηφοφόρων. Πλέον οι ταυτίσεις με τα κόμματα και τους αρχηγούς τους είναι πολύ πιο χαλαρές, ενώ παράλληλα αλλιώς λαμβάνει και επεξεργάζεται την πληροφορία ένας άνθρωπος του 2025.

Τα βασικό μειονέκτημα των κοινοβουλευτικών συζητήσεων είναι ότι ο πολίτης πιστεύει ότι δεν θα μάθει κάτι καινούργιο. Και έχει κάθε λόγο να το πιστεύεις. Ποιος άραγε φωτίστηκε με κάτι νέο από τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση. Πόσοι πιστεύουν οι πολιτικοί ήταν αυτοί που ήταν καρφωμένοι επί 7 ώρες στους δέκτες για να δουν την ανταλλαγή πυρών. Αν εξαιρέσουμε κάποιους συνταξιούχος που είναι… «προπονημένοι» με πεντάωρες ενημερωτικές εκπομπές, κανείς άλλος δε θα έδινε τόσο χρόνο.

Το πολιτικό προσωπικό θα πρέπει να καταλάβει ότι η επανάληψη ενός σκηνικού δεν είναι βέβαιο ότι θα «κόψει εισιτήρια». Το αντίθετο μάλλον. Ακόμα και αγαπημένη σειρά να δεις σε επανάληψη μάλλον δεν θα σε συναρπάσει, μάλλον δεν θα περιμένεις με αγωνία τη συνέχεια. Και σίγουρα δεν είναι εύκολο να δώσουν απαντήσεις στο κοινό όταν είναι αμφίβολο αν έχεις καταλάβεις το ερώτημα.