Τα διαφορετικά πρόσωπα των Κίτρινων Γιλέκων

Ο ένας φοράει κράνος πυροσβέστη, ένας άλλος κορώνα και ένας τρίτος μια μάσκα για μακροβούτια. Είναι συνταξιούχοι, φοιτητές, στελέχη επιχειρήσεων. Είναι τα πρόσωπα του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, άνθρωποι από κάθε κοινωνικό και γεωγραφικό «σημείο» της Γαλλίας και συνήθως είναι δύσκολο να διακρίνεις τι κοινό έχουν, πέρα από τα φωσφοριζέ κίτρινα γιλέκα που φορούν. Κάθε Σαββατοκύριακο έρχονται στο Παρίσι από παντού και εκδηλώνουν την οργή τους για μια κυβέρνηση που βλέπουν σαν μια ομάδα ελιτιστών και τίποτε παραπάνω. Διατηρούν, όμως, την ατομική τους ταυτότητα με τα αξεσουάρ που φοράνε. Και με τις απόψεις τους.

Για τη 45χρονη Lara, είναι το κόκκινο καπέλο της Μαριάν, ένα σύμβολο της γαλλικής δημοκρατίας, της επανάστασης και του τέλους της μοναρχίας.

Για τον συνταξιούχο Daniel είναι μια κορώνα και μια μάσκα σκελετού, αλλά και μια γαλλική τρικολόρ σημαία τυλιγμένη γύρω από το γιλέκο του.

Ο 66χρονος Jean-Michel ζωγράφισε την ομάδα αίματός του -0 θετικό- στο κούτελό του με κόκκινη μπογιά για να διαμαρτυρηθεί για τις βίαιες κατασταλτικές πρακτικές της αστυνομίας. Ο Roger και ο Marc φοράνε μάσκες για να προστατευτούν από τα δακρυγόνα... Περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί από την αρχή των γεγονότων, στις 17 Νοεμβρίου, κυρίως διαδηλωτές αλλά και αστυνομικοι και δημοσιογράφοι.

Όλοι οι διαδηλωτές μίλησαν με την προϋπόθεση ότι δεν θα αποκαλυφθεί το επίθετό τους. Μερικοί φοβήθηκαν αντιδράσεις και συνέπειες στη δουλειά τους για ακτιβισμό. Άλλοι ότι τα ονόματά τους θα συνδέονταν με τα εξτρεμιστικά στοιχεία του κινήματος.

Ο 27χρονος Theo, είναι μηχανικός και ήρθε από τος Άλπεις για να διαδηλώσει στο Παρίσι, φορώντας ένα κράνος πυροσβέστη στο οποίο έχει καρφώσει ένα χαρτόνια με την αντίδρασή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και τον Εμανουέλ Μακρόν. Ο απόστρατος Christophe φοράει με περηφάνεια τα παράσημά του και τον μπλε μπερέ του. Κάποιοι έχουν συγκεκριμένα παράπονα, συνήθως για τις αυξανόμενες τιμές των καυσίμων. Άλλοι είναι θυμωμένοι για τους νέους φόρους στις συντάξεις. Κάποιοι έρχονται απλώς από περιέργεια, ή τη γενική αγανάκτησή τους που η Γαλλία δεν είναι πλέον ένα πολύ άνετο μέρος για να ζει κανείς...

Οι νέοι συμμετέχουν με ενθουσιασμό και φέρνουν μια πιο καλλιτεχνική πνοή στο κίνημα. Ή τουλάχιστον στην εμφάνισή του. Η διάθεση για παιχνίδι ανακατεύεται με το θυμό, στοιχεία που δείχνουν ότι δεν πρόκειται για όλους αυτούς τους ανθρώπους περί μιας πολιτικά υποκινούμενης διαμαρτυρίας, αλλά για ένα κίνημα που αφορά όλους τους, απ' όπου κι αν προέρχονται, ότι δουλειά κι αν κάνουν, ότι ηλικία κι αν έχουν.