Τα 55α γενέθλια του Ντιέγκο Μαραντόνα γιορτάζονται σε όλο τον κόσμο

Το κλάμα του μωρού στην πολυκλινική που έφερε το όνομα της Εβίτα Περόν, στο προάστιο Λανούς του Μπουένος Αϊρες, ήταν διαπεραστικό. Στις 30 Οκτωβρίου του 1960 η οικογένεια Μαραντόνα καμάρωνε το πρώτο της αγόρι (θα ακολουθούσαν άλλα δύο), μετά από 3 κορίτσια. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι λίγα χρόνια μετά, το φωνακλάδικο μωρό θα ταρακουνούσε την ποδοσφαιρική υφήλιο. Θα γινόταν όχι απλά σταρ, αλλά ίνδαλμα. Και θα έθετε το πρώτο μεγάλο δίλημμα: Πελέ ή Μαραντόνα.

Τι είναι αυτό πράγματι, που κάνει τον κόσμο να λατρεύει τον Ντιέγκο; Ίσως επειδή η ζωή του ταιριάζει σε μυθιστόρημα. Το φτωχόπαιδο, που ξέφυγε από την μιζέρια, έγινε σταρ, πολέμησε με τους δαίμονες του, κέρδισε μόνος του τίτλους και Κύπελλα, τα έβαλε με το σύστημα. Ο αντισυμβατικός σταρ, το αντίθετο του Πελέ. Και οι δύο ξεκίνησαν από τα χαμηλά. Ο Βραζιλιάνος όμως ακολούθησε τις επιταγές του συστήματος και τους κανόνες του. Εντάχθηκε σε αυτό. Ο Αργεντινός το πολέμησε, για τους δικούς του λόγους. Προκάλεσε τους πάντες όπου και αν βρέθηκε. Άλλαξε την ζωή και την τύχη μιας ολόκληρης πόλης στον Ιταλικό Νότο. Και δεν δίστασε να τσαλακώσει την εικόνα του με ναρκωτικά, πόρνες, την Μαφία. Ταυτίστηκε με τον φτωχό φίλαθλο της Νάπολι, της Μπόκα, της Νιούελς. Εκπροσώπησε την Αργεντινή στα πέρατα του κόσμου, πήρε εκδίκηση από τους Άγγλους για τον πόλεμο τον Φόκλαντς, με το «χέρι του θεού», βίωσε την αδικία στο Mουντιάλ της Ιταλίας. Προκάλεσε το θάνατο και τον νίκησε, με την περιπέτεια της υγείας του. Έγινε ταινία, τραγούδι. Το όνομα του ακούστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε γήπεδα και πόλεις.

(Πηγή: Reuters/Russell Cheyne Livepic)

Το ταλέντο του αστείρευτο, από τα οκτώ του στις Ακαδημίες της Αρχεντίνος, μέχρι και τώρα στα 55 του, με τα περιττά κιλά. Το άγγιγμα της μπάλας μοιάζει με ερωτικό χάδι στο γυναικείο κορμί. Ποτέ δεν έκρυψε άλλωστε την αδυναμία του στα δύο «θηλυκά» της ζωής του. Τα υπηρέτησε και τα λάτρεψε. Και ο κόσμος επίσης του ανταπέδωσε την αγάπη. Στο Σαν Πάολο και τα αποδυτήρια, η εικόνα του είναι δίπλα σε εκείνες των αγίων και της Παρθένου. Ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ την βαθιά πίστη του στον Θεό, όσο και αν η ζωή του δεν ήταν το υπόδειγμα της ταπεινότητας.
Οι «οπαδοί» του φανατικοί. Του συγχωρούν κάθε λάθος. Κάθε παραστράτημα. Τα επιτεύγματά του με την μπάλα μοναδικά, αξεπέραστα μέχρι τον ερχομό του Λίο Μέσι. Η σκιά του πολύ βαριά, ακόμη και για τον σύγχρονο «μικρό μάγο». Κάθε του λέξη για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, την θρησκεία, τον κόσμο, δημιουργεί πανικό. Είτε έχει δίκιο είτε όχι, είναι από τους λίγους ανθρώπους με την δυνατότητα παρέμβασης σε παγκόσμιο επίπεδο. Για κάποιους μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στους ηγέτες του επαναστατικού κινήματος της Λατινικής Αμερικής.
Στα 55 του μπορεί με άνεση να πει ότι έζησε την ζωή του όπως εκείνος ήθελε. Και όταν φύγει, θα μπορούμε υπερήφανα να πούμε και εμείς, ότι ζήσαμε την εποχή του Μαραντόνα. Χρόνια πολλά Ντιέγκο.

Ο Ντιέγκο σε αριθμούς

• 588 ματς και 312 γκολ σε Αργεντινή, Ισπανία και Ιταλία
• 91 παιχνίδια και 34 γκολ με την εθνική Αργεντινής
• Κέρδισε 1 Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αργεντινή.
• 2 πρωταθλήματα Ιταλίας, 1 Κύπελλο και ένα ΟΥΕΦΑ με τη Νάπολι και 1 Κύπελλο Ισπανίας με την Μπαρτσελόνα