Γιώργος Ελευθεριάδης: «Το Dramodé δεν είναι ένα fashion show, είναι μία πολυσυλλεκτική γιορτή μόδας»

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος σχεδιαστής ανατρέχει στην πορεία της ελληνικής μόδας, εντοπίζει τις παθογένειες που την κρατούν πίσω και εξηγεί γιατί η μόδα πρέπει να συνομιλεί με όλες τις τέχνες. Με τη νέα του συλλογή και τη διασκευή του «Ονείρου Θερινής Νυκτός», υπενθυμίζει ότι η αυθεντική δημιουργία χρειάζεται όραμα, παιδεία και ελευθερία.

Τα έχουμε ξαναπεί το 2021 εν μέσω πανδημίας μιλώντας για τη θέση της μόδας σε έναν κόσμο που αλλάζει με βιαιότητα. Το 2025 η αφορμή για την κουβέντας μας είναι διαφορετική και θέλω να ξεκινήσουμε από αυτήν: τι είναι το Dramodé; Το 1ο Greek Fashion Festival που γίνεται με την υπογραφή της Ελληνικής Ένωσης Σχεδιαστών Μόδας και με την υποστήριξη του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου;

Η ιδέα γεννήθηκε από μια επιτακτική ανάγκη: να δημιουργήσουμε μια αυθεντική πλατφόρμα όπου οι Έλληνες σχεδιαστές μόδας θα μπορούν όχι απλώς να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, αλλά να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν επαγγελματικά. Όλα αυτά τα χρόνια παρατηρούσαμε ότι ενώ υπήρχε εβδομάδα μόδας, δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ανάπτυξης για τους σχεδιαστές. Το αποτέλεσμα κάθε σεζόν γινόταν περισσότερο lifestyle είδηση και λιγότερο η προώθηση των συλλογών και των δημιουργών τους.

Έχοντας την εμπειρία από την περίοδο 2003-2011 - όταν δημιουργήσαμε τον πρώτο μας σύλλογο και οργανώσαμε την 1η επίσημη Ελληνική Εβδομάδα Μόδας, καταφέραμε σε μια 7ετία να την παρακολουθούν σημαντικοί επαγγελματίες από όλο τον κόσμο (αγοραστές και δημοσιογράφοι), φέρνοντας ως αποτέλεσμα την πρώτη, δυναμική παρουσία των Ελλήνων σχεδιαστών στις ξένες αγορές και την ανάπτυξη τους και στην εγχώρια που μέχρι πριν εκείνη την υπολειτουργούσε –οπότε καταλαβαίναμε ότι έπρεπε να δημιουργήσουμε κάτι εκ νέου που να είναι στα χέρια μας.

Η Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν έχει ούτε πλαίσιο, ούτε υποδομές και το βασικότερο - κανένα όραμα για τη εγχώρια μόδα. Είναι προφανές ότι δεν είναι τομέας προτεραιότητας για τον σχεδιασμό ανάπτυξης, ανήκουμε στον γενικό πλαίσιο του ενδύματος, που είναι κάτι πολύ διαφορετικό ως προσέγγιση και σχεδιασμός ανάπτυξης.

H σύμπραξη της υποκριτικής με τη μόδα, στο αστικό πλαίσιο, είναι κάτι πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα. Ποιο είναι το statement που κρύβεται πίσω από αυτήν; Ποιον διάλογο θέλει να ξεκινήσει;

Μετά από εκτενείς συζητήσεις με την Ορσαλία Παρθένη και μια ομάδα των μελών μας, καταλήξαμε ότι δεν θα θέλαμε να κάνουμε μια ανταγωνιστική εβδομάδα μόδας, θα ήταν παράλογο και καθόλου ενωτικό για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας.

Αντ' αυτού, δημιουργήσαμε ένα πρωτότυπο για τα ευρωπαϊκά και ίσως παγκόσμια δεδομένα: ένα γεγονός όπου οι δημιουργοί μόδας έρχονται σε επαφή με όλους τους δημιουργικούς χώρους και τέχνες. Μια πολυσυλλεκτική εκδήλωση με πυρήνα τη Μόδα, που είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη μουσική βιομηχανία, το θέατρο, τον χορό, την performance art την γραφιστική ,την αρχιτεκτονική, και τα τελευταία 15 χρόνια πηγή έμπνευσης για όλες τις μορφές των εικαστικών τεχνών.

Ως αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Σχεδιαστών Μόδας ποιοι είναι οι στόχοι του σωματίου και πώς συμβάλει στην επαναδιατύπωση του όρου «Έλληνας σχεδιαστής μόδας».

Η ενδυνάμωση και εξέλιξη του επαγγέλματος μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα και την υποστήριξη του κράτους, όπως κανάλια εξωστρέφειας που ήδη υπάρχουν ,αλλά χρειάζονται διαφορετική προσέγγιση για να μας συμπεριλάβουν .

Επίσης, η σωστή και ανταγωνιστική εκπαίδευση των νέων που ενδιαφέρονται για το επάγγελμα του σχεδιαστή και των επαγγελμάτων του χώρου μας. Την προστασία όλων των πολύτιμων επαγγελμάτων που συμβάλλουν στην ύπαρξη του επαγγέλματός μας, όπως οι μοδίστρες, ράπτες, οι τεχνίτες χειροποίητων εργασιών που σιγά-σιγά χάνονται, γεγονός που τα κάνει περιζήτητα και καλά αμειβόμενα που πρέπει να ξανά προσελκύσουν το ενδιαφέρον των νέων ως επαγγέλματα . Δυστυχώς, από τις χώρες της Ευρώπης - και δεν μιλάω μόνο για τη δυτική Ευρώπη αλλά στο σύνολό της - είμαστε αρκετά πίσω .

Στο δικό σας act, το οποίο είναι βασισμένο σε μία διασκευή του κλασικού έργου του Σαίξπηρ, «Όνειρο Θερινής Νυχτός», ποιοι θα συμμετάσχουν και πώς έχετε προσαρμόσει τις χαρακτηριστικές, γεωμετρικές γραμμές σας σε ένα από τα πιο ρομαντικά έργα όλων των εποχών;

Το δικό μου act Dramodé με το «όνειρο θερινής νυκτός» είναι μια ευκαιρία για μένα που έχω μια δημιουργική καριέρα κοντά στις 4 δεκαετιών να αναδείξω το πολυδιάστατο της αισθητικής μου . Έχω δημιουργήσει τα κουστούμια του act παίρνοντας χαρακτηριστικά κομμάτια από το αρχείο μου και τα έχω ξανα δουλέψει μέσα από έναν πρίσμα παραμορφωτικό, ερωτικό και γεμάτο ελευθέρια .

Τα ερωτευμένα ζευγάρια τα ερμηνεύουν 6 καλλιτέχνες που θαυμάζω για το ταλέντο τους αλλά και τη αντί star ,στάση τους ως άτομα στην κοινωνία: οι ηθοποιοί Σοφία Κόκκαλη, Γιώργος Καραμίχος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, η χορογράφος/χορεύτρια Νάνσυ Σταματοπούλου και η πολυδιάστατη καλλιτέχνης, performer, τραγουδίστρια Άννα Παπαθανασίου.

Πώς έχετε οραματιστεί τον φετινό χειμώνα; Τι θα δούμε στη νέα σας συλλογή και σε ποια παλέτα θα κινηθείτε χρωματικά;

Η φετινή χειμερινή συλλογή είναι μια πρόταση ρούχων που έχει στο επίκεντρό της τη λειτουργικότητα, αποφεύγοντας την ομοιομορφία και ενδυναμώνοντας την προσωπική έκφραση. Αυτό το επιτυγχάνω μέσα από τη χρήση της ανδρικής γκαρνταρόμπας, συνδυασμένη με στοιχεία της αρχιτεκτονικής και της γεωμετρίας που αγαπώ.

Η συλλογή aw-25-6 «INFINITY IN USE» είναι δείγμα βιώσιμης μόδας – το κάθε σχεδιο –ρουχο είναι αριθμημένα σε παραγωγή μέχρι 6 τεμαχίων το καθένα και έχουν δημιουργηθεί από συνδυασμό νέων υλικών και υφασμάτων με κάποια από παλαιότερες συλλογές. Αποδεικνύοντας έτσι ότι η μεγαλύτερη αξία έγκειται στην ποιότητα και τη μελετημένη αισθητική - για ρούχα που ζουν μαζί μας και επιτρέπουν τη συνδυαστική ελευθερία μέσω της προσωπικής προσέγγισης το καθενός μας , ώστε να μη γίνονται ποτέ βαρετά αλλά και να μην είναι συνηθισμένα.

Η χρωματική παλέτα κινείται από τη μια σε ουδέτερους τόνους – στην γκάμα αντίθετων γκρι από το πολύ ανοιχτό του καπνού έως το σκούρο του σίδερου, το μπεζ της πέτρας, πράσινο των ανοιχτών φύλλων και σκούρο λάδι, το φθαρμένο ροζ και το μελιτζανί. Η ανατροπή έρχεται με έντονα κόκκινα, κίτρινο, το αυστηρό μαύρο και ένα μοναδικό limited edition print και συμπληρώνονται από μια γκάμα καρό εμπνευσμένα από την ανδρική casual γκαρνταρόμπα των τζιν ολοκληρώνουν την eclectic αισθητική της συλλογής που δημιουργήθηκε τώρα αλλά είναι χωρίς χρονικά όρια.

«Social media και μόδα»: Ποια είναι τα σχόλιά σας διαβάζοντας αυτόν τον τίτλο; Πώς αλληλοεπιδρούν πια αυτά τα δύο;

Αυτό είναι ο ορισμός της εποχής που διανύουμε. Προσωπικά, ως insider , πιστεύω ότι αυτή η σχέση είναι μια σαρωτική μηχανή προώθησης προϊόντων με πρόθεση να χαλιναγωγήσει και να μετατρέψει τις μεγάλες ομάδες σε μάζες χωρίς προσωπικότητα, για να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός της. Απευθύνεται σε ένα μέσο-χαμηλό επίπεδο, κάνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι εκείνοι επιλέγουν, ενώ στην πραγματικότητα τους οδηγεί όπου θέλει. Δυστυχώς, η χειραγώγηση του πλήθους είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας. Άνθρωποι χωρίς άποψη και γνώμη για τίποτα. Άρα, χωρίς την ελεύθερη βουλής της επιλογής .

Πάμε λίγο στην απαρχή της πορείας σας. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το σχέδιο μόδας και ποια είναι η «σταθερά» που έχει κρατήσει ο «Γιώργος του τότε» με τον «Γιώργο του τώρα»;

Πάμε πίσω περίπου 40 χρόνια. Σίγουρα έπαιξε ρόλο το περιβάλλον που μεγάλωσα - οι γονείς μου αγαπούσαν τα ρούχα και την ποιότητα, ήταν αρκετά προοδευτικοί και εγώ ήμουν πολύ δημιουργικός και περίεργος. Όπως το βλέπω τώρα μεγαλώνοντας, απλά το διάλεξα διότι μου άρεσε. Θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο δημιουργικό - απλά έτυχε να είναι αυτό. Μου αρέσει το διαφορετικό, το ανεπιτήδευτο, αυτό που προσδίδει σιγουριά σε όποιον φοράει ένα ρούχο και που τραβάει την προσοχή χωρίς να προσπαθεί. Σίγουρα ως νέος έπαιξα πολύ, δοκίμασα διαφορετικά πράγματα, αλλά η αρχιτεκτονική - από όπου είχα επιρροή από το περιβάλλον - και η γεωμετρία είναι διαχρονικά συστατικά της δουλειάς μου.

Bλέπουμε την Εβδομάδα Μόδας της Κοπεγχάγης να παίρνει όλο και μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας του πλουραλιστικού street style της. Μπορεί η Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας και εν γένει η ελληνική σκηνή να βρει τη θέση της στο παγκόσμιο στερέωμα;

Η Κοπεγχάγη είναι μια πόλη που μπόρεσε, όχι τυχαία όπως και η Τιφλίδα στη Γεωργία, να κάνει τη διαφορά και να τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Πώς έγινε αυτό; Όραμα, σχεδιασμός τουλάχιστον 2 δεκαετιών, προγράμματα ενίσχυσης της εγχώριας σκηνής, καινοτομία και πρόσβαση στα νέα τεχνολογικά μέσα, ελευθερία στην έμπνευση μέσω της υψηλών προδιαγραφών εκπαίδευσης , αξιοκρατία, οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις και φυσικά επένδυση στα μυαλά και στην ενίσχυση των νέων ιδεών μέσα από την εβδομάδα μόδας τους .

Αν έπρεπε να απαντήσω σε σχέση με την Κοπεγχάγη και την Αθήνα, δεν βλέπω καμία αντιστοιχία. Εμείς κάνουμε τα πάντα μόνοι μας, λάθος άνθρωποι σε καίριες θέσεις . Η αξιοκρατία είναι στο επίπεδο του κολλητού, η εκπαίδευση είναι μια προσπάθεια αλλά πολύ μακριά από το διεθνές επίπεδο μάθησης ,ακόμη και σε σύγκριση χωρών όπως η Βουλγαρία και η Γεωργία, που προχωρούν με βήματα μπροστά σε σχέση με εμάς.

Σημαντικό επίσης ,στο επίπεδο αισθητικής αντίληψης, θεωρούμε ότι η μοναδικότητα μας έγκειται στο εκμοντερνισμένο βαλκανικό φολκλόρ, διότι ούτε απόλυτα δικό μας είναι το αρχαιοελληνικό, δηλαδή στα κλισέ. Σαν να έχουμε αποδεκτεί ότι Έλληνας του σήμερα δεν παράγει σύγχρονη αυθεντική αισθητική - δηλαδή δεν δημιουργεί τίποτα καινούργιο. Όλη μας η ύπαρξη βασίζεται στο μακρινό μας παρελθόν. Και όλα αυτά που λέω δεν είναι η γνώμη μου - είναι η πραγματικότητα που επιμελώς αγνοούμε. Έχουμε γίνει οι ακόλουθοι των άλλων.

PHOTO 1 / 4

H Anne Klein, γνωστή Αμερικανίδα σχεδιάστρια μόδας στα late 60s, είχε πει το περίφημο «η μόδας δεν θα σώσει τον κόσμο, οι άνθρωποι που την ακολουθούν, όμως, μπορούν να το κάνουν». Εσείς πως πιστεύετε ότι διαμορφώνεται η νέα γενιά καταναλωτών; Tι αποζητούν από τα ρούχα τους;

Η Anne Klein μίλησε σε μια εποχή που όλα ήταν ή τουλάχιστον φαίνονταν εφικτά και αισιόδοξα. Μετά από καταστροφές και δύσκολες στιγμές, ο άνθρωπος ξανά είχε την ευκαιρία να γίνει η καλύτερη εκδοχή του. Αλλά στη δική μας εποχή βλέπω ακριβώς το αντίθετο. Αυτό για το οποίο μίλησε αφορά στην εποχή μας, μια μικρή καλλιεργημένη ομάδα των κοινωνιών που μπορεί να σκέφτεται και να πράττει με γνώμονα την εν-συναίσθηση, το κοινό καλό και συμφέρον όλων. Αυτό πόσο ορίζει την εποχή μας; Βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο, οι άνθρωποι καταναλώνουν τα λάθος πράγματα, είτε αυτό είναι οι φίρμες πολυτελείας για να αισθανθούν ότι είναι κάποιοι είτε τα πολύ φθηνά ρούχα που αγοράζουν σωρηδόν για αισθάνονται ότι μπορούν, οι δυο όψεις του νομίσματος της απληστίας.