O Stephen Wiltshire είναι αυτιστικός. Και ζωγραφίζει ολόκληρες πόλεις από μνήμης

Τρίτη, 02 Απριλίου 2019 13:57

O Stephen Wiltshire είναι ένας καλλιτέχνης που ζωγραφίζει απίστευτα λεπτομερείς απεικονίσεις ολόκληρων πόλεων. Συχνά το κάνει, με φωτογραφική ακρίβεια, έχοντας δει το τοπίο μόνο για λίγα λεπτά. Το 2006 πήρε έλαβε την τιμή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για την προσφορά του στην Τέχνη. Η δουλειά του είναι πασίγνωστη στον κόσμο της Τέχνης.

Και είναι αυτιστικός.

Ο Stephen γεννήθηκε το 1974 στο Λονδίνο και οι γονείς του είναι από τις Δυτικές Ινδίες. Όταν ήταν παιδί δεν μιλούσε και σε μπορούσε να επικοινωνήσει με τους άλλους ανθρώπους. Στα τρία του χρόνια διαγνώστηκε με αυτισμό. Ζούσε αποκλειστικά στο δικό του κόσμο.

Σε ηλικία 5 ετών οι γονείς του τον έστειλαν στο σχολείο Queensmill στο Λονδίνο, όπου και έγινε φανερό ότι το μόνο που του άρεσε να κάνει με το χρόνο του είναι να ζωγραφίζει. Ήταν ο τρόπος του να επικοινωνεί με τον κόσμο γύρω του. Πρώτα ζωγράφιζε ζώα, μετά λονδρέζικα λεωφορεία και μετά κτήρια.

Ξεκίνησε να μιλάει όταν του πήραν τα εργαλεία της ζωγραφικής του και αναγκάστηκε να τα ζητήσει πίσω. Η πρώτη λέξη που άρθρωσε ήταν «χαρτί». Έμαθε να μιλάει κανονικά στα εννέα του χρόνια.

Ο ίδιος, όπως και ο κόσμος της Τέχνης, ήταν τυχερός, καθώς ένας δάσκαλός του άρχισε να τον πηγαίνει σε διαγωνισμούς ζωγραφικής και εκθέσεις, στα επτά του χρόνια, όταν άρχισε να ζωγραφίζει κυρίως κτήρια. Αμέσως έγινε γνωστός και στα οκτώ του, ο Πρωθυπουργός τού ζήτησε να ζωγραφίσει τον Καθεδρικό Ναό του Σόλσμπουρι.

Το 1987, με βοήθεια πλέον από τους μέντορές του, έβγαλε το πρώτο του βιβλίο. Αμέσως δημιουργήθηκε ένα τραστ, προκειμένου τα έσοδα από την Τέχνη του να είναι διασφαλισμένα. Λίγο αργότερα έκανε ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, της οποίας τα κτήρια τον συνάρπασαν. Εκεί γνώρισε τον Όλιβερ Σακς, που τον βοήθησε να βγάλει το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο «Πόλεις».
Έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλές μεγάλες πόλεις, το Άμστερνταμ το Παρίσι, τη Βενετία και τη Μόσχα και φυσικά τις έχει ζωγραφίσει όλες. Στα σχέδιά του δεν εντυπωσιάζουν μόνο οι απίστευτες λεπτομέρειες που το μυαλό του ρουφάει σαν σφουγγάρι, αλλά και ο χαρακτήρας των κτηρίων που καταφέρνει να αποτυπώσει στο χαρτί, δίνοντάς τους αυτό που ελάχιστοι βλέπουν σ’ αυτά: Ζωή.

Το τρίτο του βιβλίο λέγεται Floating Cities (1991), και φυσικά έχει πάλι σχέδια από πόλεις και κτήρια. Το 1992 πήγε στην Ιαπωνία, και μετά στην Αμερική, όπου έμεινε αρκετό καιρό και αυτό του το ταξίδι είχε ως αποτέλεσμα το τέταρτο βιβλίο του, το American Dream (1993), στο οποίο βλέπει κανείς απεικονίσεις του Σικάγο, του Σαν Φρανσίσκο, της Νέας Υόρκης, αλλά και τοπία της Αριζόνα.

Το 2001 το BBC έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ για το χαρισματικό αυτό άνθρωπο, στο οποίο τον βλέπουμε να πετάει με ελικόπτερο πάνω από το Λονδίνο και αμέσως μετά να ζωγραφίζει καλύτερα και από το google maps την κάτοψη της πόλης.
Το 2005 κλήθηκε να κάνε το ίδιο στο Τόκιο και δύο μήνες αργότερα στη Ρώμη. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ζωγραφίζει από μνήμης.

Ο ίδιος λέει ότι στις μεγαλουπόλεις τον συναρπάζουν «το χάος και η τάξη που συνυπάρχουν. Οι λεωφόροι και οι πλατείες, η κίνηση στους δρόμους και οι άνθρωποι».

Το χάος και η τάξη που συνυπάρχουν ενιοτε και στα μυαλά των ανθρώπων.

Κάνοντας κάποιους από αυτούς, πραγματικά εξαιρετικούς.