Πώς το Dead Man's Shoes απαθανάτισε άψογα την απόλυτη βία σε μια βρετανική μικρή πόλη

Με την καταιγιστική απειλή και τον ζοφερό του ρεαλισμό, που διαποτίζεται από την περιστασιακή δόση του σουρεαλιστικού, το Dead Man's Shoes (2004) του Shane Meadows είναι μια μοναδική βρετανική ιστορία σκληρότητας και εκδίκησης σε μια μικρή πόλη. Φτιαγμένη με περιορισμένο προϋπολογισμό, με ένα καστ ηθοποιών που αργότερα θα συνέχιζαν με σημαντικό έργο στο Χόλιγουντ, η ταινία, τώρα είκοσι χρονών, ήταν δύσκολο να προβληθεί εδώ και πολύ καιρό στις αίθουσες. Τώρα αυτό διορθώνεται με μία νέα επανακυκλοφορία της στη Βρετανία.

Η ταινία του Meadows είναι αφηγηματικά απλή: πρωταγωνιστεί ο Paddy Considine ως Richard, ένας στρατιώτης που επιστρέφει στη μικρή πόλη του Derbyshire μετά από επτά χρόνια απουσίας, ο οποίος θέλει να αντιμετωπίσει τους πονηρούς τραμπούκους που εκφοβίζουν βίαια τον αδελφό που πάσχει από αναπηρία, τον οποίο υποδύεται ο Toby Kebbell.

Το Dead Man's Shoes διαδραματίζεται πολύ μακριά από τα ρομάντζα των Βρετανών του Richard Curtis ή ακόμα και από το αδιαμφισβήτητο γόητρο των γκάνγκστερ του Guy Ritchie. Ο Shane Meadows δίνει έναν πιο σκυθρωπό ρεαλιστικό και ερωτηματικό τόνο στην ιδέα του σκληροτράχηλου Βρετανού και ταξιδεύει την ιστορία του βόρεια του Λονδίνου, κάτι που μεγάλο μέρος του βρετανικού κινηματογράφου που εξάγεται στο εξωτερικό αποτυγχάνει να κάνει.

Η ταινία είναι επίσης μέρος της τρέχουσας σεζόν του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου Acting Hard, που εξερευνά τον ανδρισμό της εργατικής τάξης σε βρετανικές ταινίες από την εποχή της Thatcher, με την επιμέλεια της σκηνοθέτιδας Nia Childs. Το BBC Culture μίλησε με τον Meadows – τον ​​μοναδικό πρόγονο των ιστοριών της βρετανικής εργατικής τάξης, γνωστότερο για το This is England (2006) – στο τηλέφωνο, ενώ ήταν καθ’ οδόν για τον εντοπισμό τοποθεσίας για την πρώτη του πιθανή ταινία μεγάλου μήκους μετά από μια δεκαετία. Δεν μπορούσε να πει πολλά για τις λεπτομέρειες, αλλά ήταν πολύ χαρούμενος που μοιράστηκε τις σκέψεις του για το παλαιότερο κλασικό του έργο. Από την έμπνευση για τον πρώην στρατιώτη χαρακτήρα του Richard, για παράδειγμα, κοίταξε τη δική του ανατροφή στην αγορά της πόλης Uttoxeter στο Staffordshire.

Η τοποθεσία είναι το παν στο έργο του Meadows, κυρίως επειδή ο σκηνοθέτης με έδρα το Nottingham έχει επικεντρωθεί στα Midlands, τη διάλεκτό τους και την πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το Dead Man's Shoes: το σκηνικό σε μια καταθλιπτική αλλά γραφική πόλη σαν το Derbyshire κοντά στην περιοχή Peak District, γνωστή ως Matlock, είναι ένα από τα "ξεχασμένα μέρη", όπως λέει ο Meadows.

«Όλοι πιστεύουν ότι οι πόλεις είναι πολύ πιο επικίνδυνες. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα, ειδικά με τον εκφοβισμό. Σε μια μεγάλη πόλη, είναι πιο εύκολο να αποφύγεις τους ανθρώπους. Εκεί που μεγάλωσα, υπήρχε ένας κεντρικός δρόμος και ένας σταθμός λεωφορείων, δεν υπήρχε τίποτε άλλο.Το Matlock είχε όλα αυτά τα συστατικά, και αυτό το απίστευτο έρημο κτήριο το κοιτούσε από ψηλά –το κάστρο Riber– που μου θύμισε ξανά την παιδική μου ηλικία, παιδιά που έπαιζαν σε αυτά τα παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια», είπε. εξηγώντας το εντυπωσιακό σκηνικό της ταινίας.

Οι απεικονίσεις της ολοένα και πιο παρανοϊκής συμμορίας – με επικεφαλής τον Sonny (ο Gary Stretch, ένας πρώην πυγμάχος χωρίς προηγούμενες εμφανίσεις στην οθόνη, κάνει εκπληκτική δουλειά ως σαδιστής αρχηγός) – είναι συναρπαστικά περίπλοκες. Περνάμε περισσότερο χρόνο με την οπτική τους παρά με τον πρωταγωνιστή μας και ξέρουμε περισσότερα για τις καθημερινές τους τελετουργίες – video games, ποδόσφαιρο, τζόγος, πορνό και κουβέντα.

Το ότι οι άντρες του Dead Man's Shoes είναι πολύ δηλητηριώδεις ή τυφλοί για να το δουν μέχρι να είναι πολύ αργά είναι αναμφίβολα μέρος της ουσίας, αλλά δεν υπάρχει καμία κρίση εδώ.

Δεδομένης της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας του Dead Man's Shoes, είναι η απόλυτη ταινία για μια κινηματογραφική σεζόν για κάποιον που αναζητά ένα real αριστούργημα χωρίς πολλά στολίδια. Δεν πρόκειται μόνο για τη βία, την αρρενωπότητα ή την εκδίκηση ως ελεύθερα αιωρούμενες ακαδημαϊκές ιδέες: πρόκειται για ένα σενάριο όπου όλα αυτά τα πράγματα είναι αναπόσπαστα από τον κόσμο από τον οποίο προέρχονται, και η ίδια η πράξη της εξέτασης τους είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.