«Παλεύεις με το μυαλό σου»: Πώς ο Νίκι Λάουντα «ξεγέλασε το θάνατο» το 1976

Το ημερολόγιο έγραφε 1η Αυγούστου 1976, όταν ο Νίκι Λάουντα, ήδη Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1, μπήκε στη θρυλική –και διαβόητα επικίνδυνη– πίστα του Νίρμπουργκρινγκ.

Ένας γύρος αρκούσε για να μετατρέψει μια φαινομενικά φυσιολογική κούρσα σε εφιάλτη: η Φεράρι του Αυστριακού οδηγού χτύπησε με 190 χλμ./ώρα σε ανάχωμα, τυλίχθηκε στις φλόγες και σύρθηκε ξανά στην πίστα, με τον Λάουντα παγιδευμένο μέσα στο φλεγόμενο μονοθέσιο.

Αυτόπτες μάρτυρες –και συναθλητές του– θυμούνται έναν άνθρωπο παραμορφωμένο, αναίσθητο και βυθισμένο στο θάνατο. Ο Χάραλντ Έρτλ, ο Μπρετ Λάνγκερ και ο Αρτούρο Μερζάριο, ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή τους, κατάφεραν να τον βγάλουν από τα συντρίμμια. Όμως κανείς δεν περίμενε πως θα επιζούσε.

Η πράσινη κόλαση

Το Νίρμπουργκρινγκ είχε το προσωνύμιο «Πράσινη Κόλαση», όπως το είχε αποκαλέσει ο Τζάκι Στιούαρτ. Ήταν μια πίστα 22,8 χιλιομέτρων με 177 στροφές και ελάχιστα σημεία ασφάλειας ή προσωπικό διάσωσης – ιδίως για ένα άθλημα στο οποίο ο θάνατος δεν ήταν σπάνιος. Μέχρι το 1976, είχαν ήδη σκοτωθεί 63 οδηγοί Γκραν Πρι. Κι όμως, η FIA και οι ομάδες επένδυαν περισσότερο στην ταχύτητα απ’ ό,τι στην ασφάλεια.

Ο ίδιος ο Λάουντα, λίγες ώρες πριν τον αγώνα, είχε προσπαθήσει να πείσει τους οδηγούς να τον μποϊκοτάρουν. Δεν εισακούστηκε.

«Ήθελα να κοιμηθώ… αλλά ήξερα πως ίσως να μη ξυπνούσα»

Στο νοσοκομείο, ο Λάουντα βρέθηκε σε κώμα, με σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο, κατεστραμμένους πνεύμονες από τοξικά αέρια και σπασμένα κόκαλα. Οι γιατροί κάλεσαν ιερέα για τα τελευταία λόγια. Όμως ο Λάουντα αντιστάθηκε.

«Απλώς παλεύεις με το μυαλό σου. Ακούς φωνές, ήχους, και λες στον εγκέφαλο σου να μη σταματήσει», είπε στο BBC ένα χρόνο αργότερα. Χρειάστηκε μεταμοσχεύσεις δέρματος, αναδόμηση βλεφάρων και αμέτρητες θεραπείες – αλλά επέζησε.

Η απίστευτη επιστροφή στη Μόντσα

Μόλις έξι εβδομάδες μετά το ατύχημα, με τις πληγές ακόμα νωπές, ο Νίκι Λάουντα επέστρεψε – σοκάροντας τα media και τους συναθλητές του – στο Γκραν Πρι της Ιταλίας στη Μόντσα. Φορούσε ειδικά διαμορφωμένο κράνος, οι επίδεσμοι αιμορραγούσαν και τα δάκρυά του από τραυματισμένους δακρυγόνους αδένες θόλωναν την όρασή του. Παρ’ όλα αυτά, τερμάτισε τέταρτος.

Ο Τζάκι Στιούαρτ θυμάται: «Έβγαλε το κράνος και το αίμα έτρεχε. Δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνη τη στιγμή ποτέ.»

Η ήττα που ήταν νίκη

Στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στην Ιαπωνία, παρότι ήταν μπροστά σε βαθμούς, ο Λάουντα αποσύρθηκε μετά από δύο γύρους εξαιτίας σφοδρής βροχής. Ο Τζέιμς Χαντ κατέκτησε το πρωτάθλημα με μόλις έναν βαθμό διαφορά. Όμως η «ήττα» του Λάουντα ήταν μια νίκη του ανθρώπινου πνεύματος – και της λογικής. «Η ζωή μου άξιζε περισσότερο από έναν τίτλο», δήλωσε αργότερα.

Την επόμενη χρονιά, το 1977, ο Λάουντα κατέκτησε ξανά τον παγκόσμιο τίτλο.

Κληρονομιά:

Ο Νίκι Λάουντα πέθανε τον Μάιο του 2019, σε ηλικία 70 ετών, έχοντας κερδίσει 25 Γκραν Πρι και τρεις παγκόσμιους τίτλους. Όμως το πιο σημαντικό του επίτευγμα δεν ήταν οι νίκες – ήταν η σιωπηλή, ατσάλινη θέληση ενός ανθρώπου που αντιμετώπισε τον θάνατο, γύρισε την πλάτη στον φόβο και επέλεξε να ζήσει.

Ο Τζον Γουάτσον, παλιός του συναθλητής στη ΜακΛάρεν, το είπε απλά:
«Το ότι αγωνίστηκε ξανά μόλις 40 μέρες μετά… ήταν η πιο γενναία πράξη που έχω δει ποτέ σε οποιοδήποτε άθλημα».