Οι σκηνοθέτες που μισούν τις ταινίες τους: Από τον Ντέιβιντ Φίντσερ στον Ντέιβιντ Λιντς

Η δημιουργία μιας ταινίας είναι μια επίπονη διαδικασία, που απαιτεί χρόνο, ενέργεια και αφοσίωση. Ακόμη και οι πιο ταλαντούχοι σκηνοθέτες, όμως, δεν μένουν πάντα ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα, είτε λόγω παρέμβασης των στούντιο, είτε λόγω κακών αποφάσεων, είτε λόγω προσωπικής αμφισβήτησης.

Εδώ μερικές από τις ταινίες και τους σκηνοθέτες που δεν αγαπούν κάποιες από τις ταινίες τους:

Ντέιβιντ Ο’Ράσελ – Accidental Love

Ο Ντέιβιντ Ο’Ράσελ ξεκίνησε το Nailed το 2008 ως ρομαντική κωμωδία με πολιτικά υπονοούμενα, με πρωταγωνιστές την Τζέσικα Μπίελ και τον Τζέικ Τζίλενχαλ. Η παραγωγή αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα, με το σετ να σταματά 14 φορές λόγω καθυστερήσεων στις πληρωμές. Το έργο εγκαταλείφθηκε και κυκλοφόρησε αργότερα ως Accidental Love, χωρίς τη συμμετοχή του Ο’Ράσελ και με νέο όνομα σκηνοθέτη, Στίβεν Γκριν.

Άλαν Σμίθι/Άρθουρ Χίλερ – An Alan Smithee Film: Burn Hollywood Burn

Η ταινία, που στόχευε να σατιρίσει το Χόλιγουντ, κατέληξε ειρωνικά να γίνει η ίδια υπό το ψευδώνυμο Άλαν Σμίθι, όταν το στούντιο πήρε τον έλεγχο από τον Χίλερ. Ο ίδιος δεν είχε πρόθεση να αποστασιοποιηθεί αρχικά, αλλά οι συνθήκες τον ανάγκασαν.

Ντέιβιντ Φίντσερ – Alien 3

Ο Ντέιβιντ Φίντσερ ανέλαβε το Alien 3 με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας και ημιτελές σενάριο. Αγωνίστηκε για δύο χρόνια, απολύθηκε τρεις φορές και έπρεπε να παλέψει για κάθε λεπτομέρεια. Αργότερα παραδέχτηκε ότι κανείς δεν μισούσε την ταινία περισσότερο από εκείνον.

Τόνι Κέι – American History X

Ο Τόνι Κέι αποστασιοποιήθηκε ενεργά από το American History X, γράφοντας ανοιχτές επιστολές στο κοινό για να αποφύγει την παρακολούθηση της τελικής εκδοχής της ταινίας, που είχε επανακοπεί από το στούντιο New Line. Προσπάθησε μάλιστα να αφαιρέσει το όνομά του από το έργο, χωρίς επιτυχία.

Τζος Γουέντον – Avengers: Age of Ultron

Μετά την ολοκλήρωση του Age of Ultron, ο Γουέντον δήλωσε ότι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει ολόκληρη την ταινία, καθώς η διαδικασία τον εξουθένωσε. Παρά τις δυσκολίες, παραμένει υπερήφανος για την ταινία, αν και υπάρχουν στοιχεία που τον απογοητεύουν.

Ματιέ Κασσοβίτς – Babylon AD

Ο Κασσοβίτς προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από την ταινία, θεωρώντας ότι οι δράσεις και η πλοκή είχαν εκτροχιαστεί. Αρχικά, η ταινία επρόκειτο να φέρει ένα φιλοσοφικό μήνυμα, αλλά τελικά περιέπεσε σε «καθαρή βία και ανοησία», όπως σχολίασε ο ίδιος.

Τζόελ Σούμαχερ – Batman & Robin

Σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν στην ταινία θεωρούν το έργο αποτυχία. Ο Σούμαχερ ζήτησε δημόσια συγγνώμη στους θαυμαστές για την απογοήτευση που προκάλεσε και περιέγραψε την εμπειρία ως συναισθηματικά καταστροφική.

Ντένις Χόπερ – Catchfire

Ο Χόπερ κυκλοφόρησε την ταινία με το ψευδώνυμο Άλαν Σμίθι, θέλοντας να αποστασιοποιηθεί από το έργο. Το Catchfire, με την Τζόντι Φόστερ, μετανομάστηκε αργότερα σε Backtrack για κυκλοφορία σε VHS, με περικοπές 20 λεπτών.

Τζέρι Λιούις – The Day the Clown Cried

Η ταινία του Λιούις δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Ο ίδιος την κράτησε σε ιδιωτικό αρχείο, θεωρώντας την τόσο «κακή» που ντρεπόταν να τη δει κανείς. Το έργο αφορά έναν κλόουν στη Ναζιστική Γερμανία που εμπλέκεται με τους διωγμούς.

Ντέιβιντ Λιντς – Dune

Παρά την επιτυχία του The Elephant Man, ο Λιντς παραδέχτηκε ότι το Dune δεν τον ικανοποίησε. Παρά τις πέντε εκδοχές σεναρίου και την προετοιμασία, θεωρεί ότι έπρεπε να αποφύγει το έργο, αν και το μέλλον του βιβλίου μεταφέρθηκε με μεγαλύτερη επιτυχία από τον Ντενί Βιλνέβ το 2021.